Miesiąc: marzec 2019

Czym jest nerwoból międzyżebrowy?

Nerwoból międzyżebrowy inaczej neuralgia jest to przypadłość bólowa, umiejscowiona w okolicy unerwienia przez określone nerwy obwodowe. Jest efektem ich uszkodzenia. Bóle te mogą być odczuwalne jako rwące, szarpiące oraz ostre.

Nerwobóle międzyżebrowe są częstym powodem występowania bólu w klatce piersiowej. Ich źródłem jest uszkodzenie nerwów międzyżebrowych, które przebiegają między żebrami oraz unerwiają skórę klatki piersiowej i górnej części brzucha, a także mięśnie, opłucną i stawy.

Jakie są przyczyny występowania nerwobólu międzyżebrowego?

Nerwobóle pleców i klatki piersiowej mają różnorodne pochodzenie. Prawdopodobnymi przyczynami występowania bólu międzyżebrowego są:

– osteoporoza

– dyskopatia- choroby krążka międzykręgowego na przykład tak zwane wypadnięcie dysku

– skrzywienie kręgosłupa – skolioza

– guzowate zapalenie tętnic

– skurcze oraz zapalenie mięśni międzyżebrowych

– urazy klatki piersiowej

– choroby reumatyczne (toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów)

– ucisk nerwów międzyżebrowych ze strony różnych procesów rozrostowych (łącznie z chorobami nowotworowymi)

– niedoczynność tarczycy

– cukrzyca

– choroby zakaźne (najczęściej półpasiec)

Objawy wypływające z uszkodzenia nerwów międzyżebrowych, mogą być również skutkiem długotrwałego pozostawania w jednej pozycji.

Nerwoból międzyżebrowy – jakich objawów możemy się spodziewać?

Nerwobóle międzyżebrowe są odczuwane jako niespodziewanie pojawiający się silny, rwący, kłujący, rozrywający ból między żebrami. Punkty objawów bólowych są takie same jak przebieg odpowiednich nerwów.

Nerwoból międzyżebrowy najczęściej jest zlokalizowany tylko z jednej strony, zdarza się jednak, że jest obustronny. Ból w okolicach żeber jest intensywniejszy przy kaszlu, wdechu, ruchach tułowia, kichaniu.

Chorzy odczuwają również ból przy dotyku. Powiększenie bólu może być spowodowane nawet przez tylko lekki dotyk wzdłuż przebiegu nerwów. Rozpiętość w czasie dolegliwości jest opisywana jako od kilku godzin do nawet kilku dni. Objawami współtowarzyszącymi mogą być: uczucie drętwienia, zaczerwienienie skóry, zaburzenia czucia w obszarze unerwienia przez dany nerw, czasami nasilona potliwość.

Nerwoból międzyżebrowy – co z tym robić?

W większości przypadków nerwoból nie jest ryzykowny dla zdrowia ponieważ ustępuje samoistnie w okresie kilku dni nie powodując żadnych groźnych powikłań. Kiedy dolegliwość nawraca, głównym założeniem leczenia jest usunięcie przyczyny lub leczenie choroby podstawowej, która jest źródłem bólu.

W fazie choroby, w której ból jest ostry głównie przeciwdziała się bólowi, stosując leki przeciwbólowe, a także środki zmniejszające napięcie mięśni.

Tymczasową ulgę może przynieść zastosowanie blokady z wyłączeniem funkcji nerwu ( taki sposób stosuje się tylko w niektórych przypadkach). Warto zwrócić uwagę na rolę witamin z grupy B szczególnie B₁₂ i B_6, które wspomagają regenerację uszkodzeń nerwów i odgrywają ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego. Istnieją również domowe sposoby leczenia takie jak ziołolecznictwo.

Aby zmniejszyć dolegliwości bólowe stosuje się również zabiegi fizjoterapeutyczne, takie jak:

– przezskórna stymulacja nerwów

– akupunktura

– jonoforeza (jej mechanizm polega na wprowadzeniu miejscowo leku przy pomocy prądu stałego)

– akupresura (pobudzanie zakończeń nerwowych przez miejscowy ucisk)

Niekiedy w neuralgiach odwołuje się do leczenia chirurgicznego na korzeniach nerwowych, pniu lub zwojach objętych schorzeniem.

źródła zdjęć:

http://akupunktura-arkadia.pl/wp-content/uploads/2015/04/neuralgia.jpg

http://www.dobrylekarz.info/files/node_images/aku_plecy.jpg

https://slideplayer.pl/slide/8573843/25/images/67/NERWY+MIĘDZYŻEBROWE

Odchudzanie w ciąży…

Ciążoreksja inaczej pregoreksja to zaburzone odżywianie, które występuje u kobiet w ciąży. Pacjentka z ciążoreksją obawia się, że przybierze na wadze w ciąży, więc robi wszystko żeby do tego nie doprowadzić nie biorąc pod uwagę niebezpieczeństwa utraty bądź tragicznej choroby dziecka. A konsekwencjami anoreksji w ciąży mogą być: upośledzenie fizyczne i umysłowe dziecka lub nawet obumarcie, poronienie płodu.

Istotną cechą progoreksji jest głodzenie się lub prowokowanie wymiotów w ciąży. Pacjentka z pregoreksją nie akceptuje tego, że w ciąży naturalnie zaokrąglają się kształty i przybiera się na wadze. Dąży więc do tego, by nie przytyć, zazwyczaj za wszelką cenę, nie bacząc na konsekwencje dla dziecka.

Ciążoreksja nie jest klasyfikowana jako choroba. Kobiety w ciąży, które się odchudzają lub prowokują wymioty są zazwyczaj uważane za anorektyczki albo bulimiczki. Ale lekarze coraz częściej wprowadzają nazewnictwo pregoreksja ponieważ powiększa się liczba kobiet odchudzających się w ciąży.

Ciążoreksja – przyczyny i czynniki ryzyka

Pregoreksja ma skomplikowane przyczyny. Często powody zakorzenione są w dzieciństwie, kiedy kobieta jest po trudnych przejściach. Wielokrotnie w ciążoreksji podobnie jak w anoreksji w grę wchodzi niskie poczucie własnej wartości. Zwykle traumy z przeszłości uaktywniają się w dorosłym życiu. Wystarczy jeden bodziec (może nim być ciąża), aby choroba ujawniła się. W związku z tym narażone na chorobę są także te kobiety, które nigdy wcześniej nie miały problemów psychicznych z jedzeniem.

Innym aspektem jest wywieranie wpływu mediów, które promują szczupłą figurę nawet u kobiet, które są w ciąży.

 Ciążoreksja – jak się objawia?

– stałe kontrolowanie wagi

– spożywanie niskokalorycznych posiłków, w dodatku w niewielkich ilościach.

– ćwiczenia fizyczne – dość intensywne

– prowokowanie po posiłkach wymiotów, aby pozbyć się jedzenia

Budzące największe obawy jest to, że progorektyczka często używa środków moczopędnych i przeczyszczających, co może spowodować poronienie albo doprowadzić do niedorozwoju fizycznego i psychicznego dziecka.

 Ciążoreksja i jej niebezpieczne konsekwencje:

Ścisła dieta w ciąży niesie z sobą ryzyko zachorowania na nadciśnienie tętnicze, anemię, powoduje wypadanie włosów, a nawet może doprowadzić do depresji. Wymienione niebezpieczne choroby to tylko niektóre, z tych, które mogą się pojawić u cierpiącej na wspomniane wyżej zaburzenie kobiety. Następstwem odchudzania w stanie brzemiennym może też być osteoporoza u przyszłej mamy. Z kolei po porodzie pojawiają się powikłania związane z fizjologicznym karmieniem.

Jednak najgroźniejszy wpływ choroba mamy ma na dziecko. Istnieje możliwość, że urodzi się ono przedwcześnie z niską wagą. Efektem nie jedzenia w ciąży mogą być również zaburzenia w rozwoju fizycznym i upośledzenie umysłowe dziecka. Skrajną konsekwencję stanowi poronienie lub obumarcie płodu.

Ciążoreksja – co robić?

Zważywszy na przyczyny (jeśli występowała trauma w dzieciństwie) ciążoreksji bardzo ważne jest wsparcie rodziny i odpowiednia opieka lekarska. Progorektyczka powinna się zwrócić po pomoc psychiatry i psychologa. Często nie widzi ona jednak takiej potrzeby, bo nie czuje się chora. Dlatego ważna jest współpraca lekarza prowadzącego ciążę z specjalistą psychiatrą.

Jakie jest dzienne zapotrzebowanie energetyczne kobiety w ciąży?

Światowa Organizacja zdrowia przypomina, że kobieta w ciąży ma zapotrzebowanie na dodatkową energię, które wynosi tylko 300 kcal dziennie. Taką wartość energetyczną możemy czerpać ze zjedzenia kanapki z wędliną lub miseczki jogurtu z musli. Pod koniec ciąży kobieta potrzebuje już tylko około 2800- 3000 kcal.

Ciążoreksja – ile można przytyć w trakcie ciąży?

Normą jest, że kobieta przytyje w ciąży 8- 11 kilogramów. Jednak nie ma powodów do niepokoju jeśli kobieta bardzo szczupła z niskim BMI przytyje nawet 16 kilogramów. Kobiety o większej tuszy powinny pamiętać, że ich przyrost masy ciała przed porodem może wskazywać maksymalnie 10 kilogramów więcej.

źródła zdjęć:

• https://dlarodzinki.smcloud.net/t/photos/t/15398/zobacz-co-dokladnie-sklada-sie-na-dodatkowe-kilog_360348.jpg
• http://static2.medforum.pl/cache/logos/ciaza_kobieta_panthermedia_b16270495-W780H600.jpg
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-4nTB-NJWd-6HZB_dieta-w-ciazy-zdrowe-przegryzki-nie-pozwola-ci-przytyc-664×442-nocrop.jpg

Co to są guzki tarczycy?

Tarczyca jest usytuowana w okolicy szyi. Tarczyca odpowiada za metabolizm. Guzki tarczycy można zdiagnozować poddając się badaniu USG tarczycy. Schorzenie to częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Guzki tarczycy nie zawsze świadczą o nowotworze złośliwym tarczycy. Trzeba je jednak badać i kontrolować u lekarza. Ważne jest również aby obserwować guzki tarczycy.

Wykrywanie guzków tarczycy

Guzki tarczycy mogą być trudne do wykrycia, ponieważ początkowe objawy nie muszą świadczyć o chorobie. Pierwszym symptomem mogą być zawroty głowy, które jednak mogą towarzyszyć także innym chorobom. Czasami mogą wystąpić u chorego takie objawy jak bóle w okolicy klatki piersiowej lub też zaburzenia rytmu serca. W takiej sytuacji należy udać się do specjalisty, który po specjalnym badaniu orzeknie czy u pacjenta występują guzki tarczycy. Chory może się również uskarżać na uczucie dławienia w przełyku. O objawach tych należy niezwłocznie poinformować lekarza. Jest to ważne ponieważ badanie USG może wykryć nawet niewielkie guzki.

Guzki tarczycy – przyczyny

Niedobór jodu jest głównym powodem zachodzenia reakcji, których skutkiem jest powiększanie się tarczycy i powstawania jej guzków. Najbardziej narażone na chorobę, są osoby, które żyją w rejonach z niedoborem jodu. Jeżeli guzki tarczycy są wywołane na skutek tych braków, to może dojść do raka pęcherzykowatego. Nadmiar jodu też jest szkodliwy, mówimy wówczas o raku brodawkowym.

Guzki tarczycy mogą być również następstwem napromieniowania (na przykład podczas wybuchu nuklearnego), co z kolei skutkuje pojawieniem się nowotworu. Czynnikiem ryzyka jest też występowanie promieni jonizujących. Innym powodem, który przyczynia się do występowania guzków tarczycy jest czynnik genetyczny, choroba może być dziedziczona po rodzicach.

Guzki tarczycy – rodzaje

Guzki tarczycy mogą się pojawiać w postaci tzw. wola lub osobno. Jeśli guzki mają kształt o średnicy mniejszej niż 1 centymetr, wtedy istnieje prawdopodobieństwo, że nowotwór nie jest złośliwy. Zalecane jest także zbadanie stężenia TSH, czyli hormonu tyreotropowego, który powoduje, że gruczoł tarczowy wytwarza tyroksynę a także trójjodotyroninę. Gdy jest ono prawidłowe nie należy stosować leczenia.

Badanie powinno się powtarzać przynajmniej raz na 12 miesięcy, a także obserwować pacjenta. Gdy jednak guzki osiągają rozmiar o średnicy większej niż 1 centymetr, wtedy należy zbadać, czy zmiany nie są nowotworem.

Guzki, które mają postać wola inaczej nazywane są mnogimi. W zależności od tego ile hormonu wytwarzają, nie muszą być niebezpieczne (jeśli wytwarzają odpowiednią ilość hormonów są niegroźne). U pacjentów zdarza się również nadczynność tarczycy, w takim przypadku guzki tarczycy, czyli wole określa się jako toksyczne.

Guzki tarczycy – leczenie

Guzki leczyć można jodem promieniotwórczym lub też można zastosować zastrzyki etanolem. Guzki tarczycy mnogie zwalcza się operacyjnie szczególnie, gdy noszą one znamiona złośliwości. W celu wyleczenia guzków stosuje się także leczenie radiojodowe. W wypadku, gdy guzki mnogie uciskają drogi oddechowe stosuje się terapię operacyjną.

źródła zdjęć:

• https://moffitt.org/media/6574/thyroid-nodule-and-cancer-update.jpg
• https://docplayer.pl/docs-images/40/8437607/images/page_5.jpg
• http://bi.gazeta.pl/im/c6/cc/15/z22856902Q,Choroby-tarczycy-nie-sa-tylko-problemem-kobiet–Ta.jpg

Czym jest efekt Godona?

Efekt godona (fenomen Godona) występuje, gdy brakuje jednego zęba. W uzębieniu dorosłego człowieka znajdują się 32 zęby wraz z ósemkami. Niestety zęby, a w szczególności ósemki mogą powodować trudności. Do wspomnianych problemów należą: stłoczenia, wady zgryzu lub utrudnione wyrastanie zębów, które pociąga za sobą przykre konsekwencje w postaci bolesnego stanu zapalnego. Zdarza się że zęba nie da się zachować i trzeba go usunąć.

W jamie ustnej zdrowego człowieka powinno się znajdować 28 zębów (nie licząc ósemek) ułożonych w łuku po 14 na dole i 14 na górze. Nie powinno się lekceważyć braku jednego z tych zębów ponieważ ten ubytek może mieć przykre konsekwencje dla zdrowia.

Brak jednego zęba prowadzi to do powolnego wysuwania się zęba stycznego przeciwstawnego z kości. Ząb nie znajduje powiązania z przeciwległą stroną i czasami moment znalezienia tego połączenia jest chwilą rozpoczęcia się dolegliwości bólowych od strony stawu.

Na przykład jeśli nie mamy w uzębieniu dolnej lewej szóstki to w efekcie górna lewa szóstka nie ma oparcia i będzie wysunięta ku dołowi. Stan ten profesjonalnie nazywa się ekstruzją. Ząb wówczas wydaje się dłuższy i wyraźnie góruje ponad linią koron sąsiadujących zębów. Ten stan nazywamy efektem Godona.

Efekt Godona – przyczyny :

Podstawową przyczyną jest stracenie zęba przeciwstawnego, nie jest to jednak jedyny powód tego defektu. Wśród innych przyczyn wyróżnia się różnego typu wady zgryzu, kiedy nacisk szczęki i żuchwy nie są równo ułożone oraz niedopasowane wypełnienia i stare, bądź uszkodzone zęby.

Efekt Godona – groźne konsekwencje :

Kiedy ząb jest wysunięty odsłania się większa część korzenia, którego nie ochrania dziąsło. Taki ząb jest bardziej wrażliwy na osadzanie się płytki nazębnej, odkładają się na nim resztki pożywienia i zagnieżdżają bakterie próchnicowe, a na dziąśle bakterie powodujące paradontozę. Należy zwrócić uwagę na to, że wysunięty ząb jest rozchwiany i łatwo można go utracić. Powinien być pod szczególnym nadzorem lekarzy.

Biorąc pod uwagę to, że efekt Godona jest zaburzeniem zgryzu, należy zaznaczyć możliwe powodowanie bolesnych dolegliwości ze strony stawu skroniowo- żuchwowego.

Efekt Godona – jak wygląda leczenie?

W leczeniu najważniejsze jest zapobieganie, by nie doszło do rozwoju choroby. Do utraty zębów prowadzi głównie uraz lub próchnica. Statystycznie próchnica jest najczęściej zachodzącym schorzeniem na świecie zaraz po przyzębieniu. Dlatego też powinno się dokładnie szczotkować zęby pastą z fluorem po każdym posiłku. Niezbędne akcesoria to szczoteczka w dobrym stanie i do tego nitka. Jeśli doszło już do stanu, w którym na profilaktykę jest za późno, trzeba zwrócić się po pomoc fachową- stomatologa.

Warto wiedzieć, że efekt Godona nie zawsze zanika po wstawieniu nowego zęba. Odbudowane zęby mogą ścierać się lub odłamywać. Wynika to z przedwczesnego leczenia bez dokładnego rozpoznania choroby. Warunkiem rozpoczęcia leczenia jest postawienie właściwej diagnozy, w tym wypadku zachodzi potrzeba analizy okluzyjnej.

Robione są między innymi zdjęcia wewnątrzustne, RTG i tomografia komputerowa, a także badania dopplerowskie stawu skroniowo- żuchwowego. Jest to pomocne przy ścisłym określeniu problemu w zgryzie i wdrożeniu odpowiedniego leczenia.

W razie, gdy korona została uszkodzona (z powodu próchnicy, w wyniku urazu lub ,gdy się ukruszyła) można ją odtworzyć za pomocą tego samego materiału, z którego wykonuje się plombę.

Gdy ubytek jest niewielki wykorzystujemy odbudowę z kompozytu. Kolor wypełnienia wybieramy indywidualnie, do naturalnej barwy szkliwa zębów pacjenta. Koronę formujemy jak naturalną i dobieramy do stycznych oraz sąsiadujących zębów.

Może się zdarzyć, że szkliwo będzie pękać i ścierać się (mimo, że jest ono najtrwalszą tkanką w organizmie ludzkim). Szkliwo świetnie komponuje się z ceramiką (jest ona wykorzystywana zamiast szkliwa). Można z niej zrobić doskonale naśladujące uzębienie, bardzo trwałe korony zębów.

Innym sposobem zrekonstruowania pojedynczego ubytku jest most. Gdy po zębie nie pozostał nawet korzeń, wówczas właśnie zakładamy most. Wspomniany most składa się z trzech lub więcej zębów ponieważ podporę mostu stanowią zęby będące w bliskim położeniu względem luki.

Najskuteczniejszą, bo najtrwalszą metodą odbudowy brakujących zębów jest wstawienie implantu. Implant imituje utracony korzeń. Jest to niewielka tytanowa śrubka. Implant służy do osadzenia na nim korony wykonanej z ceramiki. Jest to doskonałe rozwiązanie dla pacjentów, którzy nie chcą poddawać się szlifowaniu zębów, a kładą nacisk na wygląd uzębienia i wygodę. Ponadto wstawienie implantu ma jeszcze jedną korzyść; jest to zapobieganie nadmiernej utracie kości w miejscu ubytku. Implant jest też podporą dla zębów.

źródła zdjęć:

• https://pbs.twimg.com/media/C8pFR3PWsAEcQjo.jpg
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-q5ki-FqM8-hr9X_licowki-sposob-na-piekne-zeby-664×442-nocrop.jpg
• https://www.pfm.pl/images/artykuly/thinkstockphotos-623593284178-421×281.jpg

Witamy, mamy przyjemność poinformować, że rozpoczęliśmy współpracę z Panem lek. med. Mariuszem Kawalcem, który będzie udzielał w naszej przychodni konsultacji z zakresu ginekologii.Pierwszy możliwy termin jest już jutro (rejestracja możliwa tylko telefonicznie), kolejny termin przypada na 25.03. W przypadku tej daty jak i wszystkich kolejnych rejestracja będzie możliwa wszystkimi dostępnymi u nas kanałami.

Co to jest krwotok podpajęczynówkowy?

Krwotok podpajęczynówkowy to przypadłość, w której występuje nieprawidłowość przepływu krwi. Krew przedostaje się do strefy między oponą pajęczą a miękką (przestrzeń podpajęczynówkowa), gdzie znajduje się płyn mózgowo- rdzeniowy.

Każdego roku w Polsce statystyki pokazują nowe zachorowania. Jest ich około 3 tysięcy, a jedna czwarta kończy się śmiercią.

Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego

Krwotok podpajęczynówkowy może być wynikiem:

– pęknięcia tętniaka (najczęściej)

– naczyniaka mózgu (rzadko)

– obecności skazy krwotocznej

– przebytego urazu głowy

Krwotok podpajęczynówkowy – objawy

Krwotok podpajęczynówkowy może zaskoczyć pacjenta nagłym początkiem choroby. Może wystąpić nawet gdy chory czuje się dobrze i zdrowo. Niektórym chorym na kilka dni lub tygodni przed pojawieniem się krwotoku może doskwierać ból głowy. Bóle te nie wyróżniają się jednak niczym szczególnym, co mogło by świadczyć o krwotoku.

Silne bóle głowy pojawiają się czasami w następujących okolicznościach, które mogą świadczyć o podwyższonym ciśnieniem tętniczym:

– kaszel

– emocje

– oddawanie stolca

– aktywność fizyczna

Jednak w większości przypadków bóle nie są powiązane z ciśnieniem tętniczym.

Ból głowy eskaluje przy każdym ruchu. Z bólem wiążą się często nudności i wymioty oraz dłużej lub krócej trwająca utrata przytomności. Rzadko pojawiają się drgawki, zaburzenia psychiczne lub porażenia ruchów gałek ocznych.

Przy silnych bólach głowy utracie na długi czas przytomności i innych objawach świadczących o uszkodzeniu mózgu – różnicuje się stopień ciężkości choroby. Wygląda on następująco: od niewielkiego (lekkie bóle głowy bez utraty przytomności) do skrajnie ciężkiego (pełna śpiączka z porażeniem kończyn).

Stan pacjenta może być niestabilny i ulegać gwałtownym zmianom. W ciągu pierwszych kilkunastu dni pogorszenie stanu zdrowia może być następstwem:

– ponownego krwawienia, do którego dochodzi u 25% chorych

– powikłań takich jak obrzęk mózgu bądź skurcz tętnic mózgowych powodujących niedokrwienie

Jeżeli przypuszcza się wystąpienie krwotoku podpajęczynówkowego należy niezwłocznie przetransportować chorego do szpitala, w którym jest specjalistyczny sprzęt diagnostyczny.

Krwotok podpajęczynówkowy – diagnoza

Aby trafnie rozpoznać krwotok podpajęczynówkowy należy wykonać badania tomografii komputerowej. Daje to możliwość wykrycia wynaczynionej krwi, a także ułatwia przybliżyć ocenę wynaczynionej krwi oraz pozwala określić ewentualną przyczynę krwawienia. Wykazać krwotok podpajęczynówkowy może również badanie płynu mózgowo- rdzeniowego, które sprawdza obecność domieszek krwi. Metodą tą bada się gdy nie ma możliwości wykonania tomografii komputerowej.

Krwotok podpajęczynówkowy – leczenie

Pacjent, u którego zdiagnozowano krwotok podpajęczynówkowy powinien przyjąć pozycję leżącą. Jeśli udało się uniknąć powikłań chory powinien leżeć unieruchomiony przez cztery tygodnie od momentu wystąpienia krwawienia. Kiedy lekarz stwierdzi tętniaka konieczna może być operacja, która ma za zadanie zabezpieczenie pacjenta przed kolejnym krwawieniem z tętniaka. Zabieg chirurgiczny powinien być wykonany niezwłocznie aby uchronić pacjenta przed kolejnym konsekwencjami (nawrót krwawienia).

źródła zdjęć:

• biomedical.pl/4_3/400/ce61ec922c5d07c101ab1d512ab517dd.jpg
• https://slideplayer.pl/slide/836340/2/images/7/slide/836340/2/images/7/Powikłania+Powtórne+krwawienie+(ryzyko+większe+w+ciągu+doby+od+pęknięcia+tętniaka).jpg
• https://zdrowie.tvn.pl/media/cache/content_thumbnail_small/xadobestock-70370388-jpeg.jpeg.pagespeed.ic.sya-kg4vlX.jpg

Jak wyglądają i na czym polegają skórne objawy chorób serca?

Najpowszechniejszym objawem, który występuje w chorobie sercowo- naczyniowej jest sinica, czyli fioletowoniebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych (szczególnie warg i języka).

Do takiego stanu skóry dochodzi na skutek zmniejszania wysycenia tlenem hemoglobiny krwi tętniczej. Dzieje się tak, kiedy zmniejsza się objętość wyrzutowa serca na przykład przy niewydolności lewej komory serca, we wstrząsie kardiogennym, w zakrzepicy żylnej i zatorach tętniczych. Sinica może też być świadectwem ubytku przegrody międzykomorowej, przedsionkowej albo przetrwałym przewodzie Botalla.

U niektórych pacjentów sinica rozszerza się także na kończyny. Wywołuje to stan, w którym palce rąk i stóp są zimne i zsiniałe do czego dołącza się obrzmienie i nadmierna potliwość. Typowe dla sinicy jest to, że zwykle zwiększa się pod wpływem narażenia na zimno i minimalizuje podczas ogrzewania kończyny.

Inne objawy:

Palce pałeczkowate (inaczej palce Hipokratesa) są one dowodem na wrodzone siniczne wady serca. Następuje wówczas zwiotczenie łożysk paznokci i pogrubienie dystalnych paliczków. Łączy się to z występowaniem tak zwanych paznokci zegarkowych (nazwa ta pochodzi od wypukłości i zaokrąglonego kształtu paznokci budzących skojarzenie ze szkłem chroniącym tarczę zegarka).

Znaczącym objawem skórnym mogącym wskazywać na problemy z układem krążenia są teleangiektazje zwane pajączkami, czyli rozszerzone żyłki o średnicy poniżej 1mm. Często objawem współwystępującym są żylaki. Żylaki są to rozszerzone żyły podskórne o zabarwieniu niebieskawym i o średnicy od 1 do 3 mm. Są one wyznacznikiem przewlekłej niewydolności żylnej. Żylaki zlokalizowane są zazwyczaj na dolnej części podudzi. Najczęściej dołącza się do nich świąd.

Głównymi i typowymi objawami niedokrwienia tętniczego kończyn są: zmiany troficzne paznokci oraz zanik owłosienia na skórze nóg. Do tych objawów często włączają się niegojące się owrzodzenia, szczególnie w miejscach najgorzej ukrwionych (pięta, palce). Tworzą się one nawet w wyniku niewielkich urazów. 

Może wystąpić kardiomiopatia na skutek gromadzenia się złogów żelaza w sercu. Objawem tego są brązowe plamy na skórze oraz utrata owłosienia pachowego.

Wywołać kępki żółte pod skórą może nadmierne stężenie cholesterolu we krwi, które jest sprzymierzeńcem rozwoju miażdżycy.

Czerwono – sine wybroczyny na skórze mogą być skutkiem infekcyjnego zapalenia wsierdzia

źródła zdjęć:

• https://www.firstaidforfree.com/wp-content/uploads/2016/09/What-is-Cyanosis-300×225.jpg
• http://i.imgur.com/KcKbLcO.jpg
• https://www.medicover.pl/Data/Thumbs/storage_files/2017/11/14/4de3aa16-c4e0-4a46-b0fb-7540d9767a6b/zylaki.jpg?preset=800×600

Czym jest roponercze?

Roponercze występuje jako skutek uboczny wodonercza. Może powstać, gdy w miedniczce nerkowej w ciągu zakażenia mocz zacznie mieć postać ropną. Głównym powodem roponercza jest więc zakażenie stanu wodonercza. Często można zauważyć to schorzenie u osób chorujących na kamicę nerkową lub moczowodową albo i jedną i drugą. Roponercze może również towarzyszyć stanowi nowotworowemu, który tworzy się w układzie moczowym. Rzadko ale może się zdarzyć, że schorzenie to jest następstwem powikłań pooperacyjnych.

Roponercze – objawy

Do najczęstszych objawów roponercza należą:

– gorączka

– brak łaknienia

– wydzielina wydobywająca się z moczowodu

– złe samopoczucie, nasilające się osłabienie

– dolegliwości bólowe od słabych po bardzo nasilone

– powiększona nerka

Dzięki badaniu usg, które obrazuje układ moczowy, po ówczesnym zastosowaniu środka cieniującego można stwierdzić nieczynną nerkę, w której toczy się proces chorobowy.

Roponercze a wodonercze :

Tym, co wpływa na odróżnienie roponercza od wodonercza jest współwystępowaniem zapalenia w obrębie miąższu nerkowego w pierwszym z wyżej wymienionych schorzeń.

Taka postać rzeczy może prowadzić do doszczętnego uszkodzenia tego narządu. Przy wodonerczu mamy do czynienia z rozszerzeniem miedniczek i kielichów nerkowych oraz zanikiem tkanki nerkowej co jest bezpośrednim efektem nacisku zalegającego w nerce moczu. Mocz zalega ponieważ z różnych przyczyn (na przykład stanów zapalnych) ma utrudniony odpływ. Gdy dojdzie do zakażenia moczu, zarówno miedniczki jak i kielichy nerkowe wypełnia gęsta ropa. Tego rodzaju anomalia w moczu, dają o sobie znać w postaci znacznie większej liczby krwinek białych i bakterii w osadzie moczu.

 Roponercze – jakie są przyczyny?

– obecność kamieni nerkowych lub guzów

– choroba AIDS

– stosowanie niektórych preparatów na przykład sterydów

– cukrzyca

– długotrwałe stosowanie antybiotyków

– osłabiony system odporności

Roponercze diagnostyka :

Aby dokonać rozpoznania roponercza należy wykonać badanie ultrasonograficzne i tomografię komputerową. Ponadto opieramy się na morfologii krwi i badaniu moczu.

Roponercze leczenie :

Roponercze zazwyczaj usuwa się operacyjnie z zastosowaniem dla ochrony środków bakteriobójczych. Często konieczne jest usunięcie nerki. Nieefektywne leczenie schorzenia skutkuje ropniami nerki i ogólnoustrojowym zakażeniem septycznym.

Roponercze zazwyczaj usuwa się operacyjnie z zastosowaniem dla ochrony środków bakteriobójczych. Często konieczne jest usunięcie nerki. Nieefektywne leczenie schorzenia skutkuje ropniami nerki i ogólnoustrojowym zakażeniem septycznym.

źródła zdjęć:

• https://urolog-warszawa.pl/wp-content/uploads/2019/02/objaw-goldflama-1.jpg
• http://www.przeglad-urologiczny.pl/img/image.pl/img/image.php?klasa=rycina&aid=3148&numer=9&w=360&h=270
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-iGsF-GoEZ-wdSb_leukocyty-w-moczu-co-oznaczaja-przyczyny-leukocyturii-664×442-nocrop.jpg

Próchnica zębów mlecznych – zakres występowania zjawiska:

Próchnica zębów mlecznych jest chorobą. Jest to poważny problem, który nie powinien być lekceważony ponieważ od stanu zębów mlecznych zależy późniejszy wygląd zębów stałych. Jeśli nie będzie się pamiętało o zębach mlecznych, dziecko będzie miało poważne problemy w przyszłości. Następstwem nie leczenia zębów mlecznych może być źle rozwinięta kość żuchwy, wady zgryzu a w późniejszym okresie zwyczajne braki w uzębieniu. Statystycznie aż 77% sześciolatków ma próchnicę, co więcej ma ją już 65% trzylatków.

Jak wygląda i na czym polega próchnica zębów mlecznych?

Błędne jest przekonanie, że próchnica ma swój początek w brązowych, czy czarnych plamach na zębach. Najwcześniejszym symptomem jest kredowobiała zmiana, która jest dostrzegalna na gładkiej powierzchni zęba.

Tak zwana plama próchnicowa ma charakter matowy, przez co wyraźnie wyodrębnia się na tle zdrowej błyszczącej tafli zęba. Plama próchnicowa jest związana wyłącznie ze szkliwem zęba wykluczając zębinę, której zmiana nie dotyczy. Czasami plama może ewoluować i zabarwiać się na brązowo lub czarno. Plama próchnicowa zaatakuje również zębinę, przybierając postać próchnicy średniej, a po pewnym okresie czasu dotknie również miazgi zęba.

Próchnica zębów mlecznych bardzo szybko rozszerza swój zakres. Zęby mleczne są z natury słabiej zmineralizowane niż zęby stałe, wyróżniają się cieńszym szkliwem i cieńszą warstwą zębiny. Próchnica szybko dotyka miazgi zęba ponieważ to ona zajmuje najwięcej powierzchni. Gdy ten stan będzie faktem leczenie stanie się bardzo bolesne (ze względu na obecność nerwu).

Próchnica zębów mlecznych przyczyny:

Jedną z trzech przyczyn próchnicy zębów mlecznych są tendencje skłonnościowe tkanek (próchnica może być problemem dziedzicznym, wtedy gdy rodzice dziecka mieli słabe zęby, lub paradontozę). Do innych powodów próchnicy u dzieci należą: błędne nawyki żywieniowe i niedokładne szczotkowanie zębów. Najczęściej jednak do próchnicy doprowadzają dwa ostatnie czynniki. Spożywanie dużej ilości słodyczy, picie napojów gazowanych brak zapobiegania i szczotkowania zębów jest powodem próchnicy u coraz większej liczby przedszkolaków.

Przyczyny próchnicy u dzieci :

– próchnica butelkowa – najczęściej występuje u niemowląt, które przyjmują dużo płynów w nocy lub zasypiają z butelką. W nocy zmniejsza się produkcja śliny, która oczyszcza zęby z pokarmów.Wzrasta ilość bakterii, których pożywką jest cukier . W szybkim tempie na przednich zębach pojawiają się czarne plamki. Jeżeli rodzic w porę nie zareaguje próchnica przeniesie się na zdrowe zęby.

– brak higieny jamy ustnej

– słabe uwapnienie tkanek zębów- słaby gatunek szkliwa

– nieodpowiednie nawyki żywieniowe- dużo cukrów prostych, częste spożywanie słodyczy i owoców

– zła higiena jamy ustnej- niedokładne szczotkowanie zębów, odkładanie płytki nazębnej

– częste sięganie po przekąski

Próchnica zębów mlecznych – jak wygląda leczenie?

Leczenie próchnicy zależy od stopnia postępu choroby. W pierwszym etapie choroby, kiedy jedynym tworem są plamy próchnicowe stosuje się remineralizację zębów. Powinno to zahamować rozwój próchnicy. W następnej fazie, kiedy próchnica zajęła już zębinę, niezbędne będzie usunięcie ubytku i uzupełnienie go zakładając plombę.

Leczenie kanałowe konieczne będzie, gdy próchnica zębów mlecznych dotknie miazgi zęba. Z założenia jest ono inne niż u dorosłych. Leczenie kanałowe u dzieci wygląda następująco: najpierw oczyszcza się z próchnicy zębinę i miazgę zęba potem zakłada specjalną pastę, dzięki której nastąpi obumarcie nerwu. Kolejna wizyta u stomatologa polega na czyszczeniu zęba i zakładaniu lekarstwa bakteriobójczego. Na końcu ząb zostaje zamknięty i zaplombowany.

źródła zdjęć:

• http://arie-stomatologia.pl/wp-content/uploads/2014/03/stadia_prochnicy,jpg
• https://www.maluchy.pl/artykuly/jak_umyc_maluchowi_zabki.jpg
• http://perfektdent.elblag.pl/galeria/zabek3.jpg
• http://dlarodziny.blox.pl/resource/dzieckodentysty.jpg