Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane to choroba, która dotyczy ośrodkowego układu nerwowego. W klasyfikacji choroba zalicza się do grupy dolegliwości zapalano-demielinizacyjnych. Statystycznie na stwardnienie rozsiane najczęściej chorują osoby, które są w wieku 20-30 lat. Najrzadziej choroba ta występuje u osób, które nie skończyły jeszcze 18 roku życia oraz po 50 roku życia. Stwardnienie rozsiane dwukrotnie częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Choroba ta często jest przyczyną inwalidztwa.

Stwardnienie rozsiane-przyczyny:

Przyczyny stwardnienia rozsianego są nie do końca poznane. Dużą rolę w jego powstawaniu mają ogniska demielinizacyjne, które zlokalizowane są w okolicach mózgu i rdzenia kręgowego. Stwardnienie rozsiane rozprzestrzenia się na mielinę, która odgrywa ważną rolę w budowie osłonek włókien nerwowych. Za sprawą stwardnienia rozsianego wyżej wymienione osłonki są niszczone, a pozbawione ochrony włókna nie mogą dobrze przewodzić sygnałów z ośrodkowego układu nerwowego. Skutkiem takiej sytuacji jest stan, w którym powstają objawy choroby i pojawiają się problemy neurologiczne. Zbadano, że wpływ na rozwój choroby ma czynnik genetyczny, środowiskowy oraz autoimmunologiczny.

–czynnik genetyczny- udowodniono, że przebieg stwardnienia rozsianego jest dwudziestokrotnie bardziej prawdopodobny u osób I stopnia pokrewieństwa z pacjentem niż u osób niespokrewnionych.

–czynnik środowiskowy- czynniki, które mogą przyczynić się do stwardnienia rozsianego to: zanieczyszczenie środowiska, dieta, tytoń, hormony, niedobór witaminy D, miejsce zamieszkania i urodzenia, gdyż im dalej od równika tym większe prawdopodobieństwo choroby.

-czynnik autoimmunologiczny- w trakcie rozwoju autoimmunologicznego organizm pacjenta produkuje białka autoprzeciwciała, co powoduje zniszczenie mieliny(własne włókna nerwowe), a to z kolei skutkuje tym, że organizm pacjenta sam siebie atakuje.

Stwardnienie rozsiane – jakie są najczęstsze objawy?

Objawy stwardnienia rozsianego mogą ujawnić się na kilka lat przed diagnozą. Do takich symptomów należy zmęczenie nie uzależnione od wysiłku fizycznego. Ponadto do objawów stwardnienia rozsianego można zaliczyć pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego-mogą go poprzedzać częste zaburzenia widzenia. W pierwszym etapie choroby do najczęstszych objawów należą:

– zaburzenia czucia

– niedowład kończyn

– zaburzenia widzenia (ubytki w polu widzenia i podwójne widzenie)

-zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów

Objawy choroby są różnorodne i nie zawsze ujawniają się z tym samym nasileniem u każdego pacjenta. Najczęściej są spotykane jako grupa symptomów chorobowych- u niektórych będzie to niedowład, u innych niewielka niedoczulica. W kolejnych etapach choroby można się spodziewać takich dolegliwości jak: niestabilność emocjonalna, zaburzenia zwieraczy, zawroty głowy, częste upadki, napięcie mięśniowe.

Ze względu na objawy i przebieg choroby stwardnienie rozsiane dzielimy na cztery postacie.

– stwardnienie rozsiane remitująco- powracające- przebiega w charakterze rzutów i remisji. Objawia się najczęściej u osób, które nie ukończyły 40 roku życia.

– stwardnienie rozsiane wtórnie postępujące– ta odmiana choroby spotykana jest najczęściej u osób w wieku 40 lat a także u tych, u których choroba od 10-15 lat występuje w postaci remitująco-nawracającej. Niestety ta odmiana choroby nie daje szansy na wyleczenie a stan chorego powoli się pogarsza.

–stwardnienie rozsiane pierwotnie postępujące- pojawia się najczęściej u mężczyzn po 40 roku życia. Stanowią oni grupę 10-15% chorych na stwardnienie rozsiane. Objawy neurologiczne występują z silnym natężeniem od początku choroby. Ujawniają się problemy z koordynacją, poruszaniem się, osłabieniem nóg.

–stwardnienie rozsiane pierwotnie postępujące z zaostrzeniami- najrzadziej występująca postać choroby. Objawia się u zaledwie 5% pacjentów. W tym wypadku nie ujawniają się żadne okresy poprawy. Niepełnosprawność jest coraz bardziej zaawansowana, pojawiają się rzuty.

Stwardnienie rozsiane- leczenie:

Celem leczenia jest zapobieganie i usuwanie objawów choroby. Podaje się leki steroidowe (w czasie rzutów), które zmniejszają nasilenie reakcji zapalnej w ognisku demielinizacji i przyspieszają ustępowanie objawów. Jeżeli choroba postępuje gwałtownie stosuje się leki immunosupresyjne. Farmakologiczne leczenie objawowe i rehabilitacja pomagają w razie wzmożonego napięcia mięśni i zaburzeń zwieraczy. Należy także prowadzić zdrowy tryb życia, pamiętać o odpowiedniej wadze masy ciała, unikać stanów zapalnych, co może uchronić przed kolejnym rzutem choroby.

Specjalizacją, która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest neurologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje lek. med. Agnieszka Bik – neurolog.  W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć: