Padaczka

Co to jest padaczka?

Padaczka, inaczej epilepsja, należy do chorób neurologicznych. Jest efektem chwilowej niesprawności mózgu, która polega na nagłych i napadowych wyładowaniach wewnątrz komórek nerwowych.

Charakterystycznym symptomami epilepsji są ataki silnych wstrząsów związane z utratą świadomości. O padaczce możemy mówić, że jest to zespół symptomów psychicznych wegetatywnych i somatycznych, które występują na skutek zmian morfologicznych i metabolicznych w mózgu.

Padaczka jest chorobą mózgu, w której zaburzone jest funkcjonowanie pewnych komórek nerwowych umiejscowionych w mózgu. Występowanie padaczki jest związane ze zmienioną reaktywnością lub stanem fizjologicznym części lub całości mózgu. Należy zwrócić uwagę, że każde niespodziewane, a nawet krótkotrwałe zaburzenie układu nerwowego, które występuje bez wyraźnej przyczyny może świadczyć o padaczce.

Przyczyny padaczki

Etiologia padaczki nie jest jednoznaczna. Padaczki nie da się rozpoznać u prawie 65% pacjentów. Najczęstszą przyczyną tej choroby są urazy głowy-stosunkowo 20% wszystkich przypadków. Mężczyźni stanowią grupę, u której epilepsję diagnozuje się znacznie częściej niż u kobiet.

U podłoża padaczki mogą leżeć takie przyczyny jak:

-udar

-toksyczno-metaboliczne uszkodzenie tkanki mózgowej

-nowotwór

-zapalenie mózgu i opon mózgowych

-uwarunkowania genetyczne (najczęściej dotyczą wieku dziecięcego)

-krwotok podpajęczynówkowy

Przyczyną padaczki może być również pojawiający się już w okresie okołoporodowym lub na późniejszym etapie życia uraz mózgu. Uraz ten najczęściej ma postać uszkodzenia, a u ludzi starszych niedokrwienia mózgu. Kiedy przyczyny padaczki są nierozpoznane, jak u większości dzieci, mówimy wówczas o padaczce idiopatycznej. U osoby dorosłej padaczka jest najczęściej wynikiem innej choroby, lub uzależnienia od alkoholu.

Objawy padaczki

Nie do końca prawdziwe jest utożsamianie padaczki z drgawkami i utratą przytomności. Ocenia się, że prawie 60% napadów padaczkowych to napady drgawkowe w tym 2/3 to napady ogniskowe, a 1/3 uogólnione. 40% wszystkich napadów padaczkowych to napady bez drgawkowe.

Gdy mowa jest o napadzie grand mal czyli napadzie toniczno-klonicznym, pojawiają się następujące objawy:

– utrata przytomności

-wyprężenie ciała

-następnie drgawki

-sinica

-“piana z ust”

-przygryzienie języka

-niekiedy bezwiedne oddanie moczu

Czas trwania takiego napadu wynosi od kilkunastu sekund do 3 minut. W stanie po-napadowym pacjent może odczuwać zmęczenie, senność, ból mięśni i ból głowy.

Drgawki kończyn górnych rzadziej dolnych, bez utraty świadomości mogą świadczyć o objawach napadu mioklonicznego.

Osobną grupę napadów padaczkowych stanowią napady nieświadomości, które częściej spotykane są u dzieci. Chory jest jakby zamyślony, wyłączony, nie reaguje na kierowane do niego słowa. Dopiero po kilku, kilkunastu sekundach wraca do rzeczywistości i może wykonywać przerwaną pracę.

Podczas napadu częściowego złożonego pacjent nie ma kontaktu z rzeczywistością, jest “nieobecny” przez około 2-3 minuty. Chory może mieć wówczas otwarte oczy, mogą być zauważalne tzw. automatyzmy, czyli czynności wykonywane automatycznie (np. mlaskanie, przełykanie śliny, skubanie ubrania, rozpinanie guzików).

Szacuje się, że u około 6% cierpiących na padaczkę choroba wywołana jest przez czynniki zewnętrzne np. migające światła, czy nagłe dźwięki.

Innym zagrożeniem jest wystąpienie po padaczce porażenia Todda. Występuje ono u około 13% chorych i może zwiększać ryzyko kolejnego napadu.

Leczenie padaczki

Leczenie ma na celu wdrożenie pacjenta do normalnego funkcjonowania. Efektem terapii ma być złagodzenie napadów lub spowodowanie ich całkowitego ustąpienia.

Istnieją dwa sposoby działania preparatów przeciwpadaczkowych:

-podnoszący próg drgawkowy

-działający poprzez ograniczanie rozprzestrzeniania się odogniskowych wyładowań na inne obszary mózgu dzięki temu zapobiegając wtórnemu uogólnionemu wyładowaniu, które charakteryzuje się uogólnionymi drgawkami toniczno-klonicznymi.

Lek powinien być indywidualnie dopasowany przez lekarza do schorzenia pacjenta to znaczy do rodzaju ataku drgawek. Jeśli jeden lek nie pomaga stosuje się drugi. Pacjent powinien przyjmować leki według ustalonego harmonogramu to znaczy o stałych porach i w określonych dawkach. Chory poddany leczeniu farmakologicznemu powinien okresowo wykonywać badania krwi najlepiej co pół roku. U niektórych pacjentów, którzy nie reagują na leczenie farmakologiczne konieczne jest wdrożenie leczenia neurochirurgicznego. Aby zmniejszyć częstotliwość i charakter napadów padaczkowych wykonuje się zabieg na tkance mózgowej.

Gdy tolerancja leków jest dobra i gdy podczas ich stosowania nie występują napady, chory może prowadzić normalne życie osobiste i zawodowe.

źródła zdjęć:

https://szczepienia.wybudzeni.com/wp-content/uploads/2018/07/Padaczka-po-szczepieniu_.jpg

https://www.medicover.pl/Data/Thumbs/storage_files/2018/4/12/eb143257-8fcf-45ec-a381-bfeea5b1c880/05da38b2-e0e7-4874-897f-eae240611e5f_cropped.jpg

https://www.rodzice.pl/wp-content/uploads/2018/07/epilepsja-u-dzieci.jpg