Zaburzenia rytmu serca u osób w podeszłym wieku

Migotanie przedsionków – arytmia u osób starszych

Migotanie przedsionków jest najpopularniejszym zaburzeniem rytmu serca. Statystycznie aż 85% osób w wieku powyżej 65 lat cierpi na to zaburzenie. W formie trwałej migotanie przedsionków (AF) rzadko dotyczy zdrowego serca, dlatego standardowo występuje u osób starszych. Najczęściej zdarza się na skutek uszkodzenia serca przez wieloletnie ciśnienie tętnicze i chorobę niedokrwienną serca.

Objawy w postaci powikłań

Migotanie przedsionków może przebiegać bezobjawowo lub ujawnić się w postaci uczucia kołatania, czy szybkiego i niemiarowego bicia serca. Innymi symptomami mogą być zawroty głowy, omdlenia, osłabienie i poty. Aby wykryć tą chorobę należy wykonać badanie EKG, które pokazuje charakterystyczne cechy. Zazwyczaj wraz z tym badaniem powinno się wykonać również badanie obrazowe czyli echokardiograficzne. Wykazuje ono, czy serce jest zdrowe i czy ewentualnie nie doszło do powikłań choroby.

Najbardziej niebezpiecznym powikłaniem arytmii jest tworzenie się skrzepów krwi w sercu. Ponieważ ruch przedsionków nie przynosi rezultatów w przepychaniu krwi do komór, pozostaje ona w nich dłużej niż powinna, co powoduje procesy krzepnięcia (zgodnie z zasadą, że krew musi płynąć wartkim strumieniem, by pozostać płynną. Skrzeplina ma postać kruchą, łatwo ulegającą rozpadowi. W sytuacji, gdy fragment skrzepu dostanie się do naczyń, to wraz z prądem krwi przepłynie do mózgu, gdzie może pozbawić drożności mniejszej tętnicy, co odcina dalszy dopływ krwi i tlenu. Taki stan nazywamy udarem niedokrwiennym mózgu, którego następstwem może być śmierć lub trwałe inwalidztwo. Dlatego też ważne jest aby podjąć leczenie AF, choć może być ono z początku nieco uciążliwe.

Jak wygląda leczenie arytmii?

Leczenie składa się z kilku składników:

– U tej partii chorych, u których serce nie jest całkowicie zniszczone staramy się unormować stan pacjenta. Mówimy wówczas o kardiowersji. Na kardiowersję składa się podanie leku zwalczającego arytmię lub “porażenie” serca prądem z elektrod przyłożonych do skóry klatki piersiowej (podobnie jak to ma miejsce przy defibrylacji) i unormowaniu tym samym pracy serca.

– u chorych narażonych na szybki nawrot choroby, pilnujemy za pomocą leków, by serce pracowało w odpowiednim dle siebie rytmie. Takie postępowanie dobrze sprawdza się u chorych w starszym wieku z chorym sercem.

– niekiedy stosujemy leczenie zabiegowe zwane ablacją

– konieczne u wszystkich chorych jest leczenie przeciwzakrzepowe, czyli takie, które utrzymuje płynność krwi i nie dopuszcza do jej krzepnięcia. W większości przypadków sama aspiryna może okazać się niewystarczająca i należy wdrożyć leczenie tak zwanym doustnym antykoagulantem (Acenokumarol, Warfin). Leczenie musi być prowadzone pod ścisłym nadzorem ponieważ krew nie może być nadmiernie rozrzedzona, bo to grozi krwawieniami. Dlatego warto zwrócić się o pomoc lekarza, by ten kontrolował, czy zostały wykonane badania krwi przynajmniej raz w miesiącu.

źródła zdjęć:

http://www.bantamedia.com/wp-content/uploads/2016/01/The-Heart-of-the-Matter-Western-Health-Reserve-Heart-Health-Feature-old-woman-heart-635×450.jpg

https://cdn-prod.medicalnewstoday.com/content/images/articles/313/313217/chest-pain.jpg

https://clicktimez.com/wp-content/uploads/2016/10/cchat.jpg