Tag: kardiologia bieńczyce

Co to jest angina Prinzmetala?

Angina Prinzmetala jest to choroba niedokrwienna serca. Występuje rzadko, inaczej jest zwana dławicą odmienną lub dławicą naczynioskurczową. Choroba ta charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej o postaci dławicowej, którego przyczyną jest skurcz tętnicy wieńcowej. Przeciwstawnie do klasycznej dławicy piersiowej, spotykana jest głównie w grupie młodszych pacjentów.

Angina Prinzmetala : przyczyny

Ból wieńcowy w anginie Prinzmetala spowodowany jest niedokrwieniem mięśnia sercowego. Jest ono efektem samoistnego skurczu tętnic wieńcowych. Zjawisko to oparte jest na innej zasadzie funkcjonowania niż w chorobie wieńcowej, gdzie za uszczuplenie dopływu krwi do serca są odpowiedzialne blaszki miażdżycowe osłaniające światło naczyń.

Należy zwrócić uwagę, że skurcz dotyka zarówno tętnic prawidłowych, jak i objętych zmianami miażdżycowymi. Etiologia tego zjawiska chorobowego nie jest do końca poznana. Znane jest jednak kilka hipotez tłumaczących to zaburzenie.

Większość z nich zakłada zaburzone funkcjonowanie najbardziej wewnętrznej warstwy ściany naczynia, czyli tak zwanego śródbłonka. Hipoteza ta opiera się na przekonaniu, że skurcz może być wynikiem uszkodzenia enzymu śródbłonkowego, który odpowiada za wytwarzanie tlenku azotu – jednego z głównych mediatorów powodujących rozszerzenie naczyń krwionośnych.

Angina Prinzmetala czynniki ryzyka

Do czynników, które mogą stanowić niebezpieczeństwo wystąpienia anginy Prinzmetala należą:

– stres emocjonalny

– palenie tytoniu- główny czynnik

– zażywanie kokainy, amfetaminy, marihuany

– hiperwentylacja

– intensywny wysiłek

– niska temperatura

Występowanie dławicy odmiennej jest częściej spotykane u pacjentów z innymi schorzeniami wiążącymi się z zaburzoną kurczliwością naczyń. Wśród chorób tych można wymienić: migrenę czy chorobę Rayunda.

Angina Prinzmetala – objawy

Podstawowym objawem jest ból w klatce piersiowej. Zazwyczaj występuje w postaci gniotącej lub uciskającej, umiejscowiony jest zamostkowo i może eskalować do szyi, żuchwy, nadbrzusza albo lewego ramienia. Ból jest przeważnie podatny na działanie nitrogliceryny. Już w kilka minut po jej podaniu ustaje. Nie musi być spowodowany wysiłkiem, co jest charakterystyczne dla klasycznego bólu dławicowego.

Często może się uaktywnić w spoczynku- w godzinach nocnych lub wczesnoporannych. Pacjenci cierpiący na te dolegliwości bardzo często trafiają do szpitala, do pracowni kardiologii inwazyjnej i szpitalnych oddziałów ratunkowych w trybie pilnym – przypuszcza się u nich wystąpienie ostrego zespołu wieńcowego- zawału serca lub niestabilnej dławicy piersiowej.

Nie należy ignorować wyżej opisanych objawów bólu w klatce piersiowej, gdyż może on świadczyć o zawale serca (gdy ból wystąpi nagle podczas spoczynku).

Angina Prinzmetala: badania diagnostyczne i rozpoznanie

Diagnoza dławicy naczyniowoskurczowej opiera się na badaniu EKG, czyli elektrokardiografii.

źródła zdjęć:

• http://static2.medforum.pl/cache/logos/mezczyzna_bol_serce_bolserca_zawal_choroba_panthermedia_11204176-W1200H630.jpg
• https://www.medme.pl/zdjecie/bol-serca-przy-wdechu.jpg/9098,840,440,1

Jak wyglądają i na czym polegają skórne objawy chorób serca?

Najpowszechniejszym objawem, który występuje w chorobie sercowo- naczyniowej jest sinica, czyli fioletowoniebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych (szczególnie warg i języka).

Do takiego stanu skóry dochodzi na skutek zmniejszania wysycenia tlenem hemoglobiny krwi tętniczej. Dzieje się tak, kiedy zmniejsza się objętość wyrzutowa serca na przykład przy niewydolności lewej komory serca, we wstrząsie kardiogennym, w zakrzepicy żylnej i zatorach tętniczych. Sinica może też być świadectwem ubytku przegrody międzykomorowej, przedsionkowej albo przetrwałym przewodzie Botalla.

U niektórych pacjentów sinica rozszerza się także na kończyny. Wywołuje to stan, w którym palce rąk i stóp są zimne i zsiniałe do czego dołącza się obrzmienie i nadmierna potliwość. Typowe dla sinicy jest to, że zwykle zwiększa się pod wpływem narażenia na zimno i minimalizuje podczas ogrzewania kończyny.

Inne objawy:

Palce pałeczkowate (inaczej palce Hipokratesa) są one dowodem na wrodzone siniczne wady serca. Następuje wówczas zwiotczenie łożysk paznokci i pogrubienie dystalnych paliczków. Łączy się to z występowaniem tak zwanych paznokci zegarkowych (nazwa ta pochodzi od wypukłości i zaokrąglonego kształtu paznokci budzących skojarzenie ze szkłem chroniącym tarczę zegarka).

Znaczącym objawem skórnym mogącym wskazywać na problemy z układem krążenia są teleangiektazje zwane pajączkami, czyli rozszerzone żyłki o średnicy poniżej 1mm. Często objawem współwystępującym są żylaki. Żylaki są to rozszerzone żyły podskórne o zabarwieniu niebieskawym i o średnicy od 1 do 3 mm. Są one wyznacznikiem przewlekłej niewydolności żylnej. Żylaki zlokalizowane są zazwyczaj na dolnej części podudzi. Najczęściej dołącza się do nich świąd.

Głównymi i typowymi objawami niedokrwienia tętniczego kończyn są: zmiany troficzne paznokci oraz zanik owłosienia na skórze nóg. Do tych objawów często włączają się niegojące się owrzodzenia, szczególnie w miejscach najgorzej ukrwionych (pięta, palce). Tworzą się one nawet w wyniku niewielkich urazów. 

Może wystąpić kardiomiopatia na skutek gromadzenia się złogów żelaza w sercu. Objawem tego są brązowe plamy na skórze oraz utrata owłosienia pachowego.

Wywołać kępki żółte pod skórą może nadmierne stężenie cholesterolu we krwi, które jest sprzymierzeńcem rozwoju miażdżycy.

Czerwono – sine wybroczyny na skórze mogą być skutkiem infekcyjnego zapalenia wsierdzia

źródła zdjęć:

• https://www.firstaidforfree.com/wp-content/uploads/2016/09/What-is-Cyanosis-300×225.jpg
• http://i.imgur.com/KcKbLcO.jpg
• https://www.medicover.pl/Data/Thumbs/storage_files/2017/11/14/4de3aa16-c4e0-4a46-b0fb-7540d9767a6b/zylaki.jpg?preset=800×600

Zapalenie mięśnia sercowego (ZMS) to choroba, której wynikiem jest uszkodzenie serca na skutek procesu zapalnego. Nie występują charakterystyczne symptomy tego schorzenia, dlatego jest ono trudne do wykrycia. Niestety opóźniona interwencja może prowadzić nawet do śmierci pacjenta. W przebiegu zapalenia mięśnia sercowego- stan zapalny rozszerza się na komórki mięśnia sercowego, tkankę śródmiąższową i naczynia serca. Istnieje ryzyko, że skutkiem choroby może być kardiomiopatia zapalna, a co za tym idzie niewydolność mięśnia sercowego i krążenia czego konsekwencją jest śmierć.

Zapalenie mięśnia sercowego przyczyny:

Do przyczyn zapalenia mięśnia sercowego należą infekcje takie jak:

– infekcje grzybicze- zdarza się to głównie u osób z osłabionym układem odpornościowym

– bakterie, które mogą wywodzić się na przykład z nieleczonych zębów

– wywołane przez pierwotniaki ( choroba Chagasa, toksoplazmoza)

– pasożytnicze (np.tasiemiec bąblowcowy, glista ludzka)

Jednak najczęściej choroba jest spowodowana wirusem (statystycznie w 50% wypadków) szczególnie enterowirus Coxackie B (choroba wywołana tym wirusem wykazuje przebieg ciężki), w niektórych przypadkach wirus różyczki, ospy wietrznej czy półpaśca i HCV. Do przyczyn choroby należy także wirus grypy.

Nieinfekcyjne zapalenie mięśnia sercowego może pojawić się w przebiegu chorób autoimmunologicznych, takich jak: sarkoidoza, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby tkanki łącznej. Najczęstszą przyczyną przewlekłej postaci zapalenia mięśnia sercowego są choroby wynikające z autoagresji.

Przyczyną choroby może być także przyjmowanie leków (z grupy penicylin, przeciwgruźlicze, diuretyki, przeciwzapalne oraz wiele innych), stosowanie narkotyków (najczęściej kokainy), metale ciężkie (np. ołów) i promieniowanie (np. po naświetlaniach śródpiersia)

Zapalenie mięśnia sercowego objawy:

– ból w klatce piersiowej umiejscowiony za mostkiem, rozprzestrzeniający się do szyi, lewego barku i pleców. Zazwyczaj jest intensywniejszy podczas kaszlu i leżenia na plecach. W dolegliwości pomaga siedzenie i pochylanie się do przodu.

– męczliwość, osłabienie

– kołatania serca

– tachykardia (przyśpieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę)

– obrzęki kostek i podudzi

– duszność- początkowo tylko po wystąpieniu wysiłku

Objawami towarzyszącymi są te wskazujące na stan zapalny. Są to: ból gardła, gorączka, bóle stawówi mięśni, ból głowy.

Zapalenie mięśnia sercowego rodzaje:

– ostre ZMS- odznacza się mniej wyraźnym początkiem, mniej nasilonymi objawami, które mijają po kilku tygodniach lub miesiącach. Skutkiem choroby może być kardiomiopatia rozstrzeniowa;

– piorunujące ZMS- o niespodziewanym początku, intensywnym narastaniu objawów niewydolności krążenia, aż do wstrząsu kardiogennego;

– podostre lub przewlekłe ZMS- trudno zdiagnozować początek choroby i jej przyczynę. Następstwem tego typu choroby jest zaawansowana niewydolność serca;

Zapalenie mięśnia sercowego diagnostyka:

Aby rozpoznać chorobę wykonuje się następujące badania:

– rezonans magnetyczny

– RTG klatki piersiowej- kształt serca może być powiększony

– badania krwi- przyspieszony opad krwinek, leukocytoza

– echokardiogram- uszkodzenie kurczliwości mięśnia sercowego i pogrubienie ścian wskutek obrzęku

– elektrokardiogram EKG- zauważalne są cechy uszkodzenia mięśnia sercowego, arytmie nadkomorowe i komorowe

– biopsja mięśnia sercowego- czyli pobranie wycinku mięśnia sercowego do badań laboratoryjnych. Zwykle rozpoznaje się martwicę komórek mięśniowych z naciekiem zapalnym. Na badania kieruje się jeśli przebieg choroby jest piorunujący.

Zapalenie mięśnia sercowego leczenie:

Leczenie przyczynowe (np. antybiotyki, leki przeciwpasożytnicze) jest możliwe jeśli choroba nie jest wywołana przez wirus. Najważniejsze jest jednak leczenie objawowe, które polega na zmianie trybu życia, powinien on być bardziej oszczędny (trzeba dużo odpoczywać, leżeć w łóżku), a także na profilaktyktyce powikłań zatorowo- zakrzepowych i leczeniu powikłań (niewydolności krążenia, zaburzeń rytmu). Konieczne jest leczenie choroby podstawowej, jeśli ZMS występuje w przebiegu wyżej wymienionych chorób. Jeśli terapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a choroba rozwija się, to są to wskazania do przeszczepu serca.

Specjalizacją która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest kardiologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje kardiolog. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

https://docplayer.pl/15753324-Choroby-miesnia-sercowego-autor.html

Kołatanie serca to nierytmiczne bicie serca. Towarzyszą temu taki objawy jak: za słabe, zbyt mocne bicie serca. Dolegliwość ta może występować tylko w trakcie wysiłku, w nocy lub w trakcie ciąży. Należy natychmiast zgłosić się do lekarza ponieważ kardiolog może zdiagnozować migotanie przedsionków, arytmię serca, czy nerwicę serca.

Trzepotanie serca towarzyszy wysiłkowi fizycznemu lub uwidacznia się podczas przeżywania silnego stresu. Jeżeli kołatanie serca jest objawem choroby to towarzyszy mu bladość skóry, ból w mostku, ból głowy a nawet osłabienie. Przyśpieszenie rytmu serca diagnozuje się gdy prędkość uderzeń wynosi ponad100 na minutę. Mówimy wówczas o tachykardii ponieważ serce człowieka zdrowego bije w rytmie od 55 do 100 uderzeń na minutę. Kiedy zauważymy chorobową zmianę należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

          Kołatanie serca przyczyny:

Do podstawowych przyczyn kołatania serca należą:

• niedokrwistość (anemia)

• nerwica serca

• arytmia serca

• gorączka

• nadczynność tarczycy

• gorączka

• restrykcyjne diety odchudzające

• bezsenność

• trzepotanie przedsionków

• migotanie przedsionków

• ciąża

• choroba Gravesa-Basedowa

• depresja, stany nerwicowe

• zespół Cushinga

• skurcze przedwczesne serca

• menopauza

• pheochromocytoma (guz chromochłonny

  Kołatanie serca objawy:

  Jeżeli na palpitacja serca mają wpływ poważne choroby, mogą występować dodatkowe niepożądane objawy takie jak:

• bladość skóry

• przyspieszony oddech

• wzmożona potliwość

• problemy z utrzymaniem równowagi

• utrata przytomności

• zawroty głowy

• intensywny ból w klatce piersiowej

  Kołatanie serca diagnostyka i leczenie

  Aby wykryć nieprawidłowości w funkcjonowaniu serca i zdiagnozować je należy wykonać takie badania jak: EKG, koronografia, badanie krwi określające poziom stężenia potasu, sodu i wapnia (jonogram) oraz stężenie hormonów tarczycy. Kiedy choroba postępuje należy wykonać USG mięśnia sercowego (echo serca) a następnie monitorować akcję serca oraz wykonać test tilt (próba pionizacyjna). Gdy objawami współtowarzyszącymi kołataniu serca są duszności lekarz powinien zalecić zatrzymanie pacjenta w szpitalu.Kołatanie serca jest trudne do zdiagnozowania. Jeżeli po analizie wyników badań nie stwierdza się żadnej przyczyny mogącej być powodem palpitacji serca, wówczas nie jest zalecane stosowanie farmakoterapii bo może ona bardziej zaszkodzić niż pomóc. Czasami powodem palpitacji jest stres, wówczas zaleca się podjęcie psychoterapii, przyjmowanie preparatów łagodzących pobudliwość oraz praktykowanie medytacji. W palpitacji będącej konsekwencją zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, nieprawidłowych wartości hormonów lub choroby serca należy najpierw wyeliminować ich przyczyny.

Specjalizacją która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest kardiologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje kardiolog. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą

Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

źródła zdjęć: http://static2.medforum.pl/cache/logos/serce_shutterstock_112392959-W400H300

Miażdżyca to choroba tętnic, której efektem jest zwężenie ich światła. Blaszka miażdżycowa jest przyczyną ich zwężenia. Zbudowana jest ona głównie z cholesterolu, wyrasta ze ściany tętnicy, czego skutkiem jest zmniejszenie przepływu krwi, i w efekcie doprowadza do niedotlenienia narządów.

Miażdżyca ma postać stanu zapalnego. Pojawia się on na skutek uszkodzenia wewnętrznej warstwy ściany naczyń. Efektem tego jest wytworzenie się pod tą warstwą pasma tłuszczowego zbudowanego z komórek zapalnych.

Następstwem procesu miażdżycowego jest gromadzenie się w błonie wewnętrznej lipidów kolagenu i złogów wapnia. Proces ten prowadzi do powstania blaszki miażdżycowej, która może przyczynić się do zmniejszenia przepływu krwi w naczyniu. Skutkiem jej pęknięcia jest całkowite zamknięcie tętnicy i ostre niedokrwienie unaczynionego przez tą tętnicę narządu.

Już w dzieciństwie można zauważyć zmiany miażdżycowe, postępują one z wiekiem. Dopiero gdy zmiany te są znaczne, następują pierwsze ich symptomy. U kobiet możemy zaobserwować je po menopauzie, u mężczyzn najczęściej w piątej dekadzie życia. Mogą one mieć charakter czasowy i występować z różnym natężeniem czasami mogą pojawić się nagle bez wcześniejszego uprzedzenia.

Objawy miażdżycy:

W przypadku miażdżycy objawy mogą się ujawnić dopiero wtedy, gdy tętnice zwężone są co najmniej o połowę. Mogą występować wówczas: łatwiej ujawniające się zmęczenie, trudności z koncentracją i zapamiętywaniem. Kiedy sytuacja jest bardzo poważna( tylko w niektórych bardzo rzadkich przypadkach ) możemy zaobserwować złogi cholesterolowe odkładające się w skórze widoczne jako żółte zgrubienia, zauważalne w okolicy powiek, zgięciu łokcia lub pod piersiami. Mogą się pojawić także w postaci guzków na ścięgnach nadgarstków i na ścięgnie Achillesa.

Skutki miażdżycy:

Zwężone na skutek blaszki miażdżycowej naczynia krwionośne sprawiają coraz większe problemy dla krwi, która nie może się przez nie przecisnąć. Za sprawą przyspieszonej pracy serca, krew płynie szybciej. Jest to zbyt duży wysiłek dla samego serca, dzięki temu jednak do poszczególnych narządów dopływa tyle krwi, ile trzeba.

Żeby wypełnić to zadanie mięsień rozrasta się i wymaga większej porcji odżywczej krwi. Przeszkodą, w tym, by rozrośnięty mięsień dostał tyle krwi ile potrzebuje są zbyt wąskie tętnice wieńcowe, zwężone blaszką miażdżycową. Doprowadza to do niedotlenienia serca. Efektem są bóle w klatce piersiowej zwane wieńcowymi. W przyszłości ból taki pojawia się nawet po niewielkim wysiłku.

W późniejszym etapie rozwoju choroby złogi cholesterolowe mogą zajmować więcej niż połowę przekroju naczynia. Z powodu na przykład podwyższonego ciśnienia ściana znajdująca się wewnątrz naczynia może pękać. Tworzy się skrzep na skutek szybko sklejających się w miejscu pęknięcia płytek krwi. Może on w każdym momencie oderwać się od ścianki, i z krwią popłynąć na przykład w kierunku serca (doprowadza to do zawału ), mózgu (skutkuje to udarem ), płuc (powstaje zator). Może dochodzić też do znacznego niedokrwienia nóg na skutek miażdżycy zarostowej tętnic. Czasami prowadzi to do martwicy części tkanek. Powstają wtedy niegojące się owrzodzenia, które w wyjątkowych przypadkach mogą być przyczyną amputacji nogi.

Leczenie:

Zazwyczaj stosuje się odpowiednie leki by obniżyć poziom cholesterolu, mogą to być fibraty- podnoszą one poziom dobrego cholesterolu i statyny obniżające poziom złego cholesterolu. Statyny powodują spowolnienie, a nawet cofanie się zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych.

Gdy sytuacja jest poważna to znaczy, gdy istnieje ryzyko zawału czy udaru mózgu, lekarze muszą zastosować inne środki są to:

• Balonikowanie- polega ono na wprowadzeniu cewnika do tętnicy, przez niewielkie nacięcie. Lekarz obserwuje ruchy cewnika na monitorze. Specjalny balonik wprowadzony przez cewnik zwiększa swą objętość, gdy cewnik dotrze do miejsca największego zwężenia. W ten sposób kruszy złogi cholesterolowe. Tętnica się rozszerza po wyciągnięciu okruchów cewnikiem na zewnątrz.
• Stenty- umieszcza się je we wnętrzu tętnic, po to aby tętnica nie zarastała na nowo blaszką miażdżycową.
• By passy- w celu udrożnienia tętnicy konieczny jest czasem zabieg tzw. pomostowania. Polega on na wszywaniu jednym końcem powyżej a drugim poniżej przeszkody blokującej przepływ krwi pobranego fragmentu zdrowej żyły np. z nogi pacjenta. Wówczas krew będzie wartko płynąć drożnym by passem.

Źródła zdjęć:

https://etermed.pl/miazdzyca-niebezpieczna-choroba-cywilizacyjna/

https://oczymlekarze.pl/profilaktyka-i-leczenie/2282-co-powinienes-wiedziec-o-bypassach

1. Co to jest choroba wieńcowa?

Choroba wieńcowa jest nazywana inaczej chorobą niedokrwienną serca. Schorzenie to powstaje wówczas, gdy dochodzi do zaburzenia w harmonii między dostarczaniem tlenu, a jego zapotrzebowaniem wymaganym przez serce. Tlen jest czynnikiem koniecznym do prawidłowego funkcjonowania serca. Energia jest konieczna do ciągłej pracy komórek mięśnia sercowego. Energię tę uzyskują dzięki procesowi utleniania kwasów tłuszczowych oraz glukozy.

2. Przyczyny choroby wieńcowej

Bodźce, które doprowadzają do choroby niedokrwiennej można podzielić na czynniki pierwotne i czynniki wtórne. Przyczyny pierwotne, to te, które doprowadzają do zaburzeń w tętnicach wieńcowych, co skutkuje nieprawidłowym przepływem krwi i ograniczoną dostawą tlenu do komórek mięśnia sercowego. Przyczyny wtórne, to te, w których przypadku nie dochodzi do zmian organicznych w naczyniach wieńcowych.

Przyczyny pierwotnej choroby wieńcowej:

• W niemal 98% za chorobę wieńcową odpowiedzialna jest miażdżyca tętnic wieńcowych. Miażdżyca polega na powstawaniu w naczyniach krwionośnych blaszek składających się z lipidów(cholesterol) oraz komórek stanu zapalnego. Narastanie blaszek skutkuje zwężaniem się światła naczynia, czego rezultatem może być jego zamknięcie. Pęknięcie blaszki naczyniowej jest często wynikiem nagłego zamknięcia naczynia

• Zwężenie tętnic wieńcowych może przyczyniać się do choroby niedokrwiennej serca

• Wrodzone nieprawidłowości tętnic wieńcowych

• Zatory tętnic wieńcowych

• Urazy, które powodują zwężenie tętnic wieńcowych od zewnątrz

3. Objawy

Wraz z zwiększoną aktywnością fizyczną, w stresie a także przy narażeniu na zimno i po obfitym posiłku możemy obserwować takie objawy jak:

• ból w klatce piersiowej- jest to ból występujący za mostkiem promieniujący do żuchwy,lewej kończyny górnej lub do pleców

• osłabienie lub zawroty głowy

• uczucie kołatania serca

• ucisk za mostkiem

• przyspieszone bicie serca

• płytki oddech

• pocenie się

• mdłości

• w szczególnych przypadkach nagła śmierć sercowa

4. Leczenie

Po zdiagnozowaniu choroby wieńcowej należy regularnie zażywać leki. Ważna jest zmiana przyzwyczajeń to znaczy stosowanie zdrowej diety, zwiększenie wysiłku fizycznego, odrzucenie palenia tytoniu, ograniczenie spożycia alkoholu. Powinno się także dążyć do zachowania niskiego poziomu cholesterolu frakcji LDL i poddawać regularnej kontroli ciśnienia krwi i poziomu cukru we krwi. W niektórych przypadkach trzeba zastosować leczenie inwazyjne. Polega ono na wprowadzeniu specjalnego balonika poszerzającego światło tętnicy wieńcowej z stentu. W leczeniu farmakologicznym przyjmuje się leki z rodzaju:

• kwasu acetylosalicylowego

• beta-blokerów

• inhibitorów konwertazy angiotensyny II (ramipryl, peridopyl)

• leków metabolicznych (trimetazydyna)

• klopidogrelu (po zawale serca lub wszczepieniu stentu)

• leków obniżających stężenie lipidów we krwi (np. atorwastatyna)                          

Źródła zdjęć:

https://zdrowie.tvn.pl/a/choroba-niedokrwienna-serca-choroba-wiencowa-objawy-leczenie-i-przyczyny

http://www.e-menopauza.com/choroby/choroba-wiencowa.html

Zawał jest to martwica narządu lub tkanki wywołana niedokrwieniem. W zależności od miejsca niedokrwienia, wyróżnia się zawał serca, płuca lub tkanki mózgowej (czyli tzw. udar niedokrwienny mózgu).

Zawał serca to innymi słowy martwica mięśnia sercowego. Dochodzi do niej w momencie gdy nastąpi znaczne zwężenie lub zamknięcie tętnicy wieńcowej. Wówczas mięsień sercowy zostaje częściowo lub całkowicie pozbawiony życiodajnych składników.

Tętnice wieńcowe to kilka tętnic zaopatrujących mięsień sercowy w krew, oraz składniki, które są niezbędne dla jego przeżycia i prawidłowego działania.

Początkowo w wyniku niedokrwienia komórki mięśnia sercowego (zwane kardiomiocyty) przestają się prawidłowo kurczyć, a następnie się rozpadają. W skutek tego znajdujące się w nich substancje przedostają się do krwi. Następnie są wykrywane we krwi pacjenta z zawałem serca.

Zawał serca najczęściej zaczyna się od bólu w klatce piersiowej. Początkowo może to być tylko lekki dyskomfort ale z czasem narastający ból i kłucie. Ból pojawia się nie tylko w klatce piersiowej. Nie ma charakteru punktowego ale najczęściej jest to tzw ból “rozlany”. Oznacza to, że umiejscawia się nie tylko w okolicy mostka ale również w barkach, łopatkach, ramionach, plecach nawet w nadbrzuszu.

Pojawiają się też kłopoty z oddychaniem (oddech jest urywany i płytki). Czasami występują mdłości i wymioty. Oraz uczucie niepokoju a nawet duży strach (np strach przed śmiercią). Towarzyszą temu obfite zimne poty i zawroty głowy.

Inne objawy zawału serca to np: biegunka, uczucie drętwienia, nieuzasadnione swędzenie.

Przyczyny wystąpienia zawału serca to głównie:

– zła dieta skutkiem której jest otyłość (cząstki złego cholesterolu odkładają się w ścianach naczyń krwionośnych w postaci blaszki miażdżycowej. Z czasem dochodzi do bardzo dużego zwężenia a nawet zamknięcia naczynia i następują utrudniony przepływ krwi)
– palenie papierosów (substancje zawarte w dymie nikotynowym zwiększają krzepliwość krwi, skłonność płytek krwi do sklejania się, przyspieszają proces miażdżycowy)

– nadużywanie alkoholu

– nadciśnienie tętnicze

– wysoki poziom cholesteroli i trójglicerydów

– stres, przepracowanie

– wysoki poziom cukru we krwi

– brak aktywności fizycznej

– dziedziczność

Gdy dojdzie do zawału należy jak najszybciej wezwać karetkę pogotowia. Niezwykle ważny jest czas, jaki upływa od wystąpienia bólu w klatce piersiowej (sugerujący epizod zawału) do rozpoczęcia leczenia. Najlepsze rokowanie dotyczy pacjentów, u których leczenie rozpoczęto w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia objawów. Jest to tzw. złota godzina. Po około 3-6 godzinach nie da się już odratować obumarłych w skutek niedokrwienia komórek mięśnia sercowego.

Po przebytym zawale ważne są regularne wizyty u kardiologa.

W celu rozpoznania zawału należy wykonać następujące badania:

badanie krwi, EKG, zdjęcie RTG, koronarografia, echokardiografia 

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zawału ważne jest:

przeprowadzenie badania genetycznego, odpowiednie postępowanie w chorobie niedokrwiennej serca, leczenie nadciśnienia tętniczego, rzucenie palenia, aktywność fizyczna, odpowiednia dieta.

 Źródła zdjęć:

http://www.aterotromboza.org.pl/zawal/skad-sie-bierze-zawal-serca,2133.html#.WjkmiDeDPcs

https://chorobawiencowa.mp.pl/zawal/62035,zawal-serca

http://www.dbajoserce.pl/index.php/1297/choroba-wiencowa-rosnacy-problem-wspolczesnej-kardiologii.html

EKG – Elektrokardiografia

Elektrokardiografia, czyli EKG, jest to nieinwazyjna metoda diagnostyczna stosowana w ocenach pracy serca. Podczas tego zabiegu rejestruje się elektryczną czynność mięśnia sercowego. Aparat EKG utrwala impulsy elektryczne, które powstały w sercu i świadczą o jego pracy. Możliwe to jest dzięki elektrodom zamocowanym do klatki piersiowej badanej osoby. Sygnały z elektrod przetwarzane są przez urządzenie zwane elektrokardiografem, a następnie zapisywane na papierze milimetrowym lub wyświetlane na ekranie.

Badanie EKG pozwala określić rytm i częstość pracy serca, wielkość komór sercowych oraz wykryć ewentualne zniszczenia serca, pogrubienia jego ścian czy nieprawidłowości w ukrwieniu serca.

Jak przebiega badanie EKG w spoczynku.

Pacjent kładzie się na leżance na wznak. Jego skóra zostaje odtłuszczona alkoholem lub żelem do EKG w miejscu przyłożenia elektrod, aby zmniejszyć opór elektryczny między skórą a elektrodami. Następnie lekarz mocuje na skórze klatki piersiowej 6 elektrod o metalowych zakończeniach za pomocą gumowych pasków lub specjalnych “przyssawek”. Całość badania trwa w około 5 minut.

Poprawnej oceny wyniku badania EKG może dokonać kardiolog.

Jakie parametry są oceniane podczas oceny wyniku badania EKG:

• podstawowa częstość pracy serca oraz rodzaj rytmu wiodącego;

• położenie mięśnia sercowego w klatce piersiowej;

• ewentualne pogrubienie ściany mięśnia sercowego;

• ewentualne zniszczenia poszczególnych fragmentów mięśnia sercowego;

• nieprawidłowe ukrwienie mięśnia sercowego;

• ewentualne dodatkowe pobudzenia elektryczne mięśnia sercowego, które mogą prowadzić do zaburzeń rytmu.

Specyficznym rodzajem EKG jest EKG wysiłkowe, zwane inaczej próbą wysiłkową. Wykonuje się je na specjalnej bieżni. Próba rozpoczynana jest od spokojnego marszu. Następnie następuje stopniowe zwiększenie tempa, aż do biegu pod zwiększonym kątem nachylenia. Podczas testu jest dokonywany kilkukrotnie pomiar ciśnienia tętniczego.

Test kontynuowany jest do momentu osiągnięcia docelowego tętna, które jest zależne od wieku pacjenta.

Holter EKG jest urządzeniem które pozwala na rejestrowanie pracy serca w ciągu normalnego trybu dziennego. Dzięki temu rodzajowi badania lekarz ma do dyspozycji większa ilość danych co pozwala na lepszą interpretację wyników i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.

Temat Holtera EKG oraz próby wysiłkowej zostaną przybliżone w późniejszych artykułach.

Źródła zdjęć:
http://www.imreference.com/cardiology/ekg
http://panel.aspel.com.pl/
https://halomedicals.com/
http://www.aspel.com.pl/