Tag: skurcze mięśni

Co to są kurcze i sztywność mięśni i jaki jest mechanizm ich powstawania?

Zespół Isaacsa czyli sztywność mięśni polega na zwiększonym napięciu mięśniowym, które przechodzi w ciągły mimowolny skurcz wielu niezależnych od siebie grup mięśni. Natomiast kurcz mięśni dotyka zazwyczaj jednego obszaru ciała. Charakteryzuje się tym, że jest przejściowym, bolesnym skurczem jednego mięśnia lub grupy mięśni, zwykle ustaje po kilku minutach i nie wywołuje przykrych konsekwencji. Nie do końca poznane są mechanizmy, które są istotą kurczów mięśni.

 Jakie są najczęstsze przyczyny kurczów i sztywności mięśni?

Kurcze mięśni mogą się pojawić u zdrowych osób po intensywnym wysiłku fizycznym (na przykład ćwiczeniach) lub w czasie jego trwania. Są one wywoływane przez przypadkowy ruch lub skurcz skróconego mięśnia. Charakteryzują się tym, że znikają samoistnie lub kiedy mięsień zostanie rozciągnięty oraz po masażu. Kurcz może spowodować także uraz kości lub stawu i jest to reakcja immunologiczna organizmu na podrażnienie mięśni w pobliżu złamania. Kurcz mięśni może być też efektem uszkodzenia nerwu unerwiającego dany mięsień, wówczas kurcz może wystąpić także w okresie dochodzenia do zdrowia. Częste kurcze mogą być spowodowane stanami takimi jak: niedobory elektrolitowe (na przykład zmniejszone stężenie potasu lub magnezu we krwi, które może być związane z wymiotami, biegunką oraz nadmierną potliwością), zaburzenia gospodarki wapniowej, zaburzenia hormonalne (na przykład niedoczynność tarczycy), niewydolność nerek, cukrzyca, a także u kobiet w ciąży.

Sztywność mieśni i kurcze mięśni mogą towarzyszyć różnym chorobom, takim jak: tężec, stwardnienie rozsiane, a także wielu rzadkim jednostkom i zespołom chorobowym, do których należą: neuromiotonia (zespół Isaacsa), zespół sztywności uogólnionej, zespół Schwartza-Jampela, miopatie metaboliczne lub zatrucie strychniną.

Co robić w razie wystąpienia kurczów i sztywności mięśni?

Osoby dotknięte powtarzającym się kurczem lub sztywnością mięśni powinny skontaktować się z lekarzem podstawowej opieki medycznej. Bolesne kurcze mięśni mogą być pierwszą oznaką chorób ogólnoustrojowych, takich jak: niedoczynność tarczycy lub cukrzyca, które zaobserwowane we wczesnej fazie mogą zostać objęte odpowiednim leczeniem, co sprawia, że ich objawy zostaną uspokojone. Jeśli natomiast oprócz kurczów pojawia się sztywność mięśni i inne niepożądane objawy takie jak: osłabienie i bóle mięśni lub też drżenie, niedowład, należy pilnie zgłosić się do lekarza.

Sytuacją, która wymaga nagłej opieki lekarskiej jest ostry kurcz mięśni w wyniku tężca lub zatrucia strychniną (występuje ona w składzie trutek na szczury lub zanieczyszczonych substancji odurzających). W takim przypadku kurczom i sztywności mięśni towarzyszą drgawki oraz zaburzenia oddychania, co jest sygnałem ostrzegawczym, by wezwać pogotowie ratunkowe.

Co zrobi lekarz jeśli zgłosimy się z kurczami i sztywnością mięśni?

Na początku lekarz przeprowadzi dokładny wywiad medyczny i badanie neurologiczne. W trakcie wywiadu lekarz będzie zainteresowany takimi wiadomościami jak: o jakiej porze najczęściej pojawiają się kurcze, jakie czynności je wyzwalają. Lekarz może też zasięgnąć informacji, od kiedy u pacjenta występują kurcze i sztywność mięśni i czy w jego najbliższej rodzinie występowały podobne dolegliwości.

Jeśli dojdzie do kurczów i sztywności mięśni niezbędne może okazać się przeprowadzenie pełnego badania neurologicznego jednak ze szczególnym naciskiem na ocenę napięcia mięśniowego oraz odruchów głębokich, które lekarz bada przy pomocy młoteczka neurologicznego, opukując różne punkty na ciele. Potrzebna może być także ocena sił mięśni i sprawności chodu pacjenta. Istotą badania napięcia mięśniowego jest wykonywanie biernych ruchów kończyną pacjenta przez lekarza, przy maksymalnym rozluźnieniu ze strony badanego. W wypadku, gdy chory nie będzie wystarczająco rozluźniony (będzie usiłował sam ruszać kończyną) w trakcie badania, ocena staje się nieadekwatna, dlatego bardzo ważne jest dokładne stosowanie się do wskazówek lekarza w czasie badania.

Wskazaniem lekarskim może być też wykonanie badania elektromiograficznego (EMG), które polega na przeprowadzeniu dokładnej oceny czynności elektrycznej mięśni za pomocą odpowiedniej aparatury. Niekiedy pomocne są także badania laboratoryjne krwi z oznaczeniem stężenia potasu, magnezu, wapnia i enzymów mięśniowych, takich jak kinaza kreatynowa. W razie przypuszczenia wrodzonej choroby mięśni, chory może zostać skierowany na biopsję mięśnia w celu oceny jego budowy w badaniu mikroskopowym.

źródła zdjęć: http://pl.fitnesslifestylehealthclub.com/wp-content/uploads/2018/7/muscle-problems-with-statins.jpg

http://bi.gazeta.pl/im/5e/b0/e9/z15315038Q,Zanik-miesni-moze-pojawic-sie-w-kazdym-wieku-i-naj.jpg

Co to są mioklonie?

Napadowe zaburzenia ruchowe (mioklonie) zaliczane są do nagłych i gwałtownych skurczy poszczególnych grup mięśniowych. Są nieregularne, spotykane najczęściej w mięśniach kończyn. Mioklonie czasami występują w mięśniach twarzy i jamy ustnej. Jednakże zrywania mięśniowe nie wywołują zazwyczaj efektu ruchowego chyba, że są spotykane w większych grupach mięśniowych.

Zrywy mięśniowe klasyfikuje się jako spoczynkowe i zamiarowe (podczas wykonywania czynności ruchowych); uwalniać je mogą efekty dźwiękowe, światło czy ruch. Mioklonie występują naturalnie lub są objawem choroby. Podczas fazy snu NREM dają o sobie znać, jak również podczas fazy REM budząc śpiącego. Dzieje się tak u osób zdrowych. Mioklonie fizjologiczne mogą się również uaktywnić w trakcie wysiłku fizycznego czy czkawki. Zrywy mięśniowe zaburzają ruch. Zaburzenia te występują w postaci arytmicznych szarpnięć (skurczu) pojedynczegomięśnia lub grupy mięśni. Skurcze te występują zazwyczaj w postaci pojedynczego epizodu bądź serii. Są zazwyczaj asymetryczne.

Mioklonie mogą również świadczyć o takich chorobach jak: padaczka czy innych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego tj. zespół otępienny, hipoksja, choroby metaboliczne, uraz czy encefalopatia.

Mioklonie –  rodzaje

Mioklonie samoistne należą zwykle do klasy rodzinnych. Polimioklonie objawiają się rozległymi skurczami w wielu mięśniach ciała, które tworzą się po ciężkich stanach niedotlenienia, w zaburzeniach metabolicznych (na przykład mocznica), po zatruciu lekami (lewodopa, lit, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe). Natomiast poliminimioklonie podobne są do nieregularnego drżenia.

– łagodne mioklonie nocne- cierpią na nie głównie niemowlęta i młodsze dzieci. Pojawiają się zazwyczaj w czasie zasypiania i przejawiają się gwałtownymi i nierównomiernymi zrywami kończyn. Czasani objaw ten można pomylić z napadem padaczkowym.

– okresowe ruchy w trakcie snu- występują zwykle w fazie NREM

– zespół niespokojnych nóg- cechuje się on powtarzającymi się, stereotypowymi ruchami kończyn dolnych obydwu lub jednej w trakcie snu; ruchy te charakteryzują się zgięciem kończyn i wyprostowaniem palucha lub zginaniem kończyny w kolanie czy biodrze – okres trwania tych zrywów jest krótki- około 1,5 do 2,5 sekund. Czasami mogą dotykać barków i kończyn górnych.

Mioklonie patologiczne – wyróżniamy je w zależności od miejsca ich występowania:

• mioklonie rdzeniowe
• mioklonie podkorowe (pozapiramidowe)- nieregularne i wolne

• mioklonie idiopatyczne – nieznane pochodzenie choroby, której mioklonie stanowią objaw główny

• mioklonie korowe – krótkotrwałe i szybkie

• mioklonie pniowe – rytmiczne i bardzo szybkie (tak zwane miorytmie)

Jakie są skutki miokloni?

Zrywy mięśniowe są odpowiedzialne za nocne budzenie się dzieci lub dorosłych. Skutkami tego są: senność w ciągu dnia, drażliwość oraz trudności w koncentracji. Schorzenie to jest często dziedziczne. Aby złagodzić zaburzenia zaleca się zażywanie małych dawek lewodopy przed zaśnięciem.

Mioklonia – diagnoza

Podstawą do postawienia diagnozy tej choroby jest wywiad. Przeprowadza go lekarz rozmawiając z rodzicami dzieci, którzy zauważyli niepożądane objawy u podopiecznych lub rozmawiając z chorą osobą.

Czasami mioklonie pobudza ruch, dźwięk lub światło. By wyeliminować inne jednostki chorobowe wykonuje się tomografię komputerową i rezonans magnetyczny.

Mioklonia – jak wygląda leczenie

W leczeniu miokloni stosuje się kwas walproinowy, klonazepam, prymidon oraz piracetam.

źródła zdjęć: