Tag: stomatolog dziecięcy

Czym jest efekt Godona?

Efekt godona (fenomen Godona) występuje, gdy brakuje jednego zęba. W uzębieniu dorosłego człowieka znajdują się 32 zęby wraz z ósemkami. Niestety zęby, a w szczególności ósemki mogą powodować trudności. Do wspomnianych problemów należą: stłoczenia, wady zgryzu lub utrudnione wyrastanie zębów, które pociąga za sobą przykre konsekwencje w postaci bolesnego stanu zapalnego. Zdarza się że zęba nie da się zachować i trzeba go usunąć.

W jamie ustnej zdrowego człowieka powinno się znajdować 28 zębów (nie licząc ósemek) ułożonych w łuku po 14 na dole i 14 na górze. Nie powinno się lekceważyć braku jednego z tych zębów ponieważ ten ubytek może mieć przykre konsekwencje dla zdrowia.

Brak jednego zęba prowadzi to do powolnego wysuwania się zęba stycznego przeciwstawnego z kości. Ząb nie znajduje powiązania z przeciwległą stroną i czasami moment znalezienia tego połączenia jest chwilą rozpoczęcia się dolegliwości bólowych od strony stawu.

Na przykład jeśli nie mamy w uzębieniu dolnej lewej szóstki to w efekcie górna lewa szóstka nie ma oparcia i będzie wysunięta ku dołowi. Stan ten profesjonalnie nazywa się ekstruzją. Ząb wówczas wydaje się dłuższy i wyraźnie góruje ponad linią koron sąsiadujących zębów. Ten stan nazywamy efektem Godona.

Efekt Godona – przyczyny :

Podstawową przyczyną jest stracenie zęba przeciwstawnego, nie jest to jednak jedyny powód tego defektu. Wśród innych przyczyn wyróżnia się różnego typu wady zgryzu, kiedy nacisk szczęki i żuchwy nie są równo ułożone oraz niedopasowane wypełnienia i stare, bądź uszkodzone zęby.

Efekt Godona – groźne konsekwencje :

Kiedy ząb jest wysunięty odsłania się większa część korzenia, którego nie ochrania dziąsło. Taki ząb jest bardziej wrażliwy na osadzanie się płytki nazębnej, odkładają się na nim resztki pożywienia i zagnieżdżają bakterie próchnicowe, a na dziąśle bakterie powodujące paradontozę. Należy zwrócić uwagę na to, że wysunięty ząb jest rozchwiany i łatwo można go utracić. Powinien być pod szczególnym nadzorem lekarzy.

Biorąc pod uwagę to, że efekt Godona jest zaburzeniem zgryzu, należy zaznaczyć możliwe powodowanie bolesnych dolegliwości ze strony stawu skroniowo- żuchwowego.

Efekt Godona – jak wygląda leczenie?

W leczeniu najważniejsze jest zapobieganie, by nie doszło do rozwoju choroby. Do utraty zębów prowadzi głównie uraz lub próchnica. Statystycznie próchnica jest najczęściej zachodzącym schorzeniem na świecie zaraz po przyzębieniu. Dlatego też powinno się dokładnie szczotkować zęby pastą z fluorem po każdym posiłku. Niezbędne akcesoria to szczoteczka w dobrym stanie i do tego nitka. Jeśli doszło już do stanu, w którym na profilaktykę jest za późno, trzeba zwrócić się po pomoc fachową- stomatologa.

Warto wiedzieć, że efekt Godona nie zawsze zanika po wstawieniu nowego zęba. Odbudowane zęby mogą ścierać się lub odłamywać. Wynika to z przedwczesnego leczenia bez dokładnego rozpoznania choroby. Warunkiem rozpoczęcia leczenia jest postawienie właściwej diagnozy, w tym wypadku zachodzi potrzeba analizy okluzyjnej.

Robione są między innymi zdjęcia wewnątrzustne, RTG i tomografia komputerowa, a także badania dopplerowskie stawu skroniowo- żuchwowego. Jest to pomocne przy ścisłym określeniu problemu w zgryzie i wdrożeniu odpowiedniego leczenia.

W razie, gdy korona została uszkodzona (z powodu próchnicy, w wyniku urazu lub ,gdy się ukruszyła) można ją odtworzyć za pomocą tego samego materiału, z którego wykonuje się plombę.

Gdy ubytek jest niewielki wykorzystujemy odbudowę z kompozytu. Kolor wypełnienia wybieramy indywidualnie, do naturalnej barwy szkliwa zębów pacjenta. Koronę formujemy jak naturalną i dobieramy do stycznych oraz sąsiadujących zębów.

Może się zdarzyć, że szkliwo będzie pękać i ścierać się (mimo, że jest ono najtrwalszą tkanką w organizmie ludzkim). Szkliwo świetnie komponuje się z ceramiką (jest ona wykorzystywana zamiast szkliwa). Można z niej zrobić doskonale naśladujące uzębienie, bardzo trwałe korony zębów.

Innym sposobem zrekonstruowania pojedynczego ubytku jest most. Gdy po zębie nie pozostał nawet korzeń, wówczas właśnie zakładamy most. Wspomniany most składa się z trzech lub więcej zębów ponieważ podporę mostu stanowią zęby będące w bliskim położeniu względem luki.

Najskuteczniejszą, bo najtrwalszą metodą odbudowy brakujących zębów jest wstawienie implantu. Implant imituje utracony korzeń. Jest to niewielka tytanowa śrubka. Implant służy do osadzenia na nim korony wykonanej z ceramiki. Jest to doskonałe rozwiązanie dla pacjentów, którzy nie chcą poddawać się szlifowaniu zębów, a kładą nacisk na wygląd uzębienia i wygodę. Ponadto wstawienie implantu ma jeszcze jedną korzyść; jest to zapobieganie nadmiernej utracie kości w miejscu ubytku. Implant jest też podporą dla zębów.

źródła zdjęć:

• https://pbs.twimg.com/media/C8pFR3PWsAEcQjo.jpg
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-q5ki-FqM8-hr9X_licowki-sposob-na-piekne-zeby-664×442-nocrop.jpg
• https://www.pfm.pl/images/artykuly/thinkstockphotos-623593284178-421×281.jpg

Zęby mleczne stanowią pierwsze pokolenie zębów człowieka. Pierwsze zęby mleczne pojawiają się w okresie od szóstego miesiąca życia (pod koniec) kolejne- do trzydziestego miesiąca życia. Pierwsze kompletne uzębienie to dwadzieścia mleczaków. Są rozmieszczone tak , że dziesięć z nich znajduje się w szczęce a kolejne dziesięć w żuchwie.

W uzębieniu mlecznym nie występują zęby przedtrzonowe. Jeśli chodzi o kształt oraz wykonywaną czynność możemy rozróżnić: siekacze (jest ich 8), kły (w liczbie 4) i trzonowce (w sumie 8). Zazwyczaj dziecko traci zęby mleczne w okresie między szóstym, a trzynastym rokiem życia (w pewnym momencie w jamie ustnej znajdują się zęby mleczne i stałe).

Różnice między zębami mlecznymi a stałymi:

Zęby mleczne choć przypominają kształtem zęby stałe, to jednak się od nich różnią. Mleczaki mają korzenie mniejsze i cieńsze a także bardziej proste. Różnią się cieńszą warstwą szkliwa i zębiny, oprócz tego, posiadają słabiej zmineralizowane szkliwo. Jeśli chodzi o kolor to zęby mleczne posiadają odcień mleczno-biały, a zęby stałe w porównaniu do nich są kremowe.

Zęby mleczne charakteryzują się ruchomością fizjologiczną- są rozchwiane przed wypadnięciem. Niszczenie przegrody kostnej i korzeni zębów mlecznych, powodujące ich wypadanie, rozpoczyna się przed okresem wymiany zębów. Wymiana zębów mlecznych na stałe kończy się, gdy dziecko ma trzynaście lat.

O mleczaki trzeba dbać ponieważ ma to wpływ na późniejszy wygląd zębów stałych. Próchnicę należy leczyć w każdym wieku ponieważ stanowi ona poważny problem.

Wypadanie mleczaków:

Pod każdym zębem mlecznym znajdują się zawiązki zębów stałych. Od spodu zaczynają one naciskać na mleczaki (około 4 roku życia), co wywołuje resorpcję korzeni pierwszych ząbków. Kiedy dziecko jest w wieku 5-6 lat jedynki i dwójki mleczne zaczynają się ruszać i wypadać. Wówczas następuje powiększenie szczęki aby zrobić miejsce dla stałych szóstek. Następnie wymiana zębów jest przerwana aż do 9-10 roku życia, kiedy następuje wymiana pozostałych mleczaków. Proces ten może trwać nawet do 12 roku życia.

Kiedy wyrzynają się zęby mleczne?

Proces ząbkowania jest bolesny. Głównym symptomem świadczącym o wyrzynaniu się pierwszych zębów jest obfite ślinienie się. Występuje rozpulchnienie i zaczerwienienie dziąseł. Dziąsła swędzą, dlatego dziecko wkłada tak często rączki lub zabawki do buzi. U maluszka może pojawić się temperatura, dziecko może być płaczliwe i rozdrażnione. Ząbkującemu dziecku można pomóc smarując swędzące dziąsła specjalnym żelem na ząbkowanie. Ulżyć dziecku można też masując dziąsła za pomocą silikonowych nakładek na palec, przemywając dziąsła naparem z rumianku lub dając mu do gryzienia schłodzone w lodówce gryzaczki.

5. W jakiej kolejności wyrzynają się zęby mleczne?

–dolne jedynki (siekacze środkowe) – wyrzynają się między 6. a 11. miesiącem życia dziecka

-górne jedynki (siekacze środkowe) – wyrastają pomiędzy 6. a 12. miesiącem

-górne dwójki (siekacze boczne) – pojawiają się między 6. a 16. miesiącem życia

-dolne dwójki (siekacze boczne)- wyrastają między 7. a 18. miesiącem

-czwórki (zęby trzonowe pierwsze) – pojawiają się między 10. a 19. miesiącem życia

-trójki (kły) – wyrastają między 15 a 24 miesiącem

-piątki (zęby trzonowe drugie) -wyrzynają się między 21. a 31. miesiącem życia

Kolejność wyżynania się jest ustalona, ale czasami można zaobserwować u dziecka najpierw wyrastające jedynki, potem trójki, a dopiero potem dwójki. Nie jest to problemem, ponieważ czas wyżynania się zębów jest uwarunkowany genetycznie. Proces wyrzynania się zębów mlecznych jest zakończony, gdy dziecko ma razem 20 ząbków- 10 na górze i 10 na dole.

6. Zęby mleczne, kiedy trzeba je leczyć?

W profilaktyce leczenia zębów mlecznych powinno się zapobiegać próchnicy. Warto zadbać o odpowiednią dietę, nie dopuścić by dziecko jadło zbyt dużo słodyczy i pilnować by dbało o higienę jamy ustnej. Ważne żeby dziecko było pod stałą kontrolą lekarza. Gdy u dziecka pojawi się próchnica należy ją leczyć ponieważ jej konsekwencją może być choroba zębów stałych. Zębów mlecznych z próchnicą nie należy także usuwać bo może to grozić wadą zgryzu.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji stomatologia przyjmują następujący lekarze: lek.med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni proszę skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Wypełnienie światłoutwardzalne inaczej nazywane jest plombą. Jest to ostatnia faza leczenia zęba. Wypełnienie światłoutwardzalne ma się komponować z naturalnym kolorem zębów pacjenta. Materiały elastyczne lub wytrzymałe dobiera się do leczonych zębów. Na zęby trzonowe i przedtrzonowe stosuje się materiał bardzo wytrzymały natomiast na zęby przednie używa się materiału elastycznego, w zależności od funkcji poszczególnych zębów.

Wypełnienie światłoutwardzalne – jak wygląda leczenie?

Pierwszym krokiem do założenia wypełnienia światłoutwardzalnego jest określenie ubytku w zębie. Jeśli ubytek w zębie jest duży stosuje się na życzenie pacjenta znieczulenie miejscowe. Potem następuje usunięcie próchnicy za pomocą sposobu, jakim jest borowanie. Następnym etapem w leczeniu zęba jest założenie na dno zęba głębokiego ubytku materiału. Oddziela to miazgę od później założonego wypełnienia światłoutwardzalnego. Ważne jest aby pamiętać o tym kroku ponieważ bez podkładu miazga zęba była by położona zbyt blisko wypełnienia światłoutwardzalnego, co wywoływałoby podrażnienia. Jeśli ubytek w zębie jest mały punkt ten można pominąć.

Wypełnienie światłoutwardzalne – zakładanie plomby

Etap zakładania plomby jest odmienny w zależności od tego, z jakiego materiału wykonane jest wypełnienie ubytku. W wypadku wypełnienia światłoutwardzalnego, zabieg zakładania plomby zaczyna się od nałożenia na wyleczony ząb specjalnego niebieskiego żelu, który lekarz wyciska ze strzykawki. Żel ten stanowi bazę ochronną na powierzchni zęba do kontaktu z założonym wypełnieniem światłoutwardzalnym. Po krótkim okresie czasu żel spłukuje się, a ubytek w zębie należy osuszyć i posmarować specjalnym płynem, który jest utwardzony przez lekarza przy pomocy specjalnej lampy. Rolą tego płynu jest zespolenie tkanki zęba z wypełnieniem światłoutwardzalnym. Ostatnią fazą procesu jest założenie właściwej plomby. Najczęściej zabieg wykonuje się warstwowo. Każdą warstwę naświetla się osobno w celu utwardzenia. Po założeniu wypełnienia światłoutwardzalnego należy dostosować je do zgryzu. Zadaniem stomatologa jest sprawdzenie, czy wypełnienie światłoutwardzalne nie jest zbyt wysokie i czy nie przeszkadza pacjentowi. Przy zastosowaniu odpowiedniej kalki kontroluje i nadaje plombie odpowiedni kształt.

Wypełnienie światłoutwardzalne – zalety

Wypełnienie światłoutwardzalne cechuje wysoki poziom estetyki jeśli chodzi o kolorystykę. Obecnie dentystyka dysponuje szeroką gamą odcienia wypełnienia, tak, że pacjent może dobrać barwę identyczną ze swoim kolorem zębów. Zaletą tego wypełnienia jest to, że pozostaje ono niewidoczne. Kolejną korzyścią zauważalną dla pacjenta jest wytrzymałość i odporność na zgniatanie wypełnienia. Do zalet wypełnienia należy także to, że wykazują ono duży stopień adhezji do szkliwa zębowego, co sprawia, że ich nakładanie go nie wymaga dużej ingerencji w zdrowe tkanki zębów ani dodatkowego stosowania spoiw.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji stomatologia przyjmują następujący lekarze: lek.med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni proszę skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

1. Co to jest nadwrażliwość zębów?

Nadwrażliwość zębów to dolegliwości bólowe pojawiające się podczas mycia zębów, jedzenia zimnych potraw, picia gorących napojów. Nadwrażliwość zębów może pogłębiać nieodpowiedni wybór pasty. Na nadwrażliwość zębów wpływa dużo czynników takich jak: wady zgryzu, czy mechaniczne uszkodzenie szkliwa. Nadwrażliwość zębów głównie wypływa jednak z niewłaściwej higieny jamy ustnej. O nadwrażliwości mówimy wtedy, gdy dochodzi do uszkodzenia szkliwa zębów. Szkliwo zębów pozbawione szczelnej warstwy ochronnej osłaniającej unerwioną zębinę reaguje nadwrażliwością.

2. Nadwrażliwość zębów przyczyny:

• złe nawyki higieniczne

• wady zgryzu ( z ich przyczyny zęby są przeciążone dochodzi do uszkodzenia szkliwa i odsłonięcia zębiny)

• spożywanie dużej ilości cytrusów i napojów gazowanych, które zmieniają odczyn śliny na kwaśny, co powoduje stopniową demineralizację szkliwa

• choroby przewodu pokarmowego (ich następstwem jest zarzucanie treści żołądka przełyku)

• częste wymioty (np. przy bulimii)

• obgryzanie ołówków i paznokci może doprowadzić do mechanicznego uszkodzenia szkliwa

• niekontrolowane zgrzytanie zębami podczas snu

• zbyt intensywne czyszczenie zębów twardą szczoteczką w połączeniu z mocno ścierającą pastą, zwłaszcza wybielającą

• zła technika mycia zębów – może przyczynić się do kaleczenia dziąseł oraz odsłonięcia szyjek zębowych, które nie chronione przez szkliwo stają się bardzo wrażliwe na bodźce czuciowe.

3. Nadwrażliwość zębów objawy:

Symptomem nadwrażliwości zębów jest ból odczuwalny podczas jedzenia zimnych i gorących dań i picia zimnych i gorących napojów. Ból może występować także podczas mycia zębów.

4. Nadwrażliwość zębów leczenie i łagodzenie objawów

W celach zapobiegawczych pacjentom z tendencją do nadwrażliwości zębów zaleca się: stosowanie specjalistycznej pasty zawierającej związki fluoru o niskich właściwościach ścierających, używanie miękkiej szczoteczki, delikatne mycie zębów ruchami wymiatającymi, wstrzymanie się od spożywania cytrusów lub kwaśnych napojów przed umyciem zębów. Pomocna może być również nić dentystyczna, oraz płyn do płukania jamy ustnej zmniejszający nadwrażliwość. W leczeniu nadwrażliwości zębów ważna jest- jeżeli zachodzi taka potrzeba, to znaczy kiedy szkliwo jest bardzo zniszczone- wizyta u stomatologa. Lekarz ten może zalecić wówczas nałożenie na zęby preparatu z fluorem lub użycie specjalistycznego preparatu działającego jak szkliwo w płynie. Jeżeli ubytki w szkliwie są duże można uzupełnić je wypełnieniem kompozytowym, które działa izolująco na bodźce powodujące nadwrażliwość, oddzielając je od wrażliwych zakończeń nerwowych.

Specjalizacją, która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest stomatologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmują lek. med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński.  W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

http://www.dentine.pl/nadwraliwo-zbw-59

Fluoryzacja to profilaktyczny zabieg dentystyczny, polegający na pokryciu zębów lakierem lub żelem o wysokim stężeniu fluoru. Można też stosować wewnętrznie różnego rodzaju preparaty z fluorem: tabletki, krople.

Fluor to bardzo ważny pierwiastek dla zdrowia zębów. Głównym jego działaniem jest wzmacnianie szkliwa oraz uodparnianie zębów na działanie szkodliwych bakterii. Występuje przede wszystkim w środkach do higieny jamy ustnej, (pasty do zębów i płyny do płukania ust), oraz w wodzie pitnej i niektórych produktach spożywczych. Dostarczane w ten sposób dawki fluoru w niektórych przypadkach nie wystarczają do zachowania zdrowych zębów. Dlatego konieczna jest fluoryzacja zębów.

Fluoryzacja może wyglądać następująco:

1.Lakierowanie zębów – nakładanie lakierów z fluorem za pomocą specjalnych pędzelków. Lakiery utrzymują się przez pewien czas na zębach i stopniowo uwalniają jony fluorkowe. Zabieg ten redukuje próchnicę nawet do 40%. Przed lakierowaniem należy odpowiednio przygotować zęby: oczyścić, przepłukać i osuszyć. Nakładanie lakieru na zęby wykonuje się 2-4 razy do roku.

2.Fluorowanie kontaktowe – wcieranie w powierzchnię zębów, za pomocą tamponu z waty lub pędzelka (przez ok. 60 sekund), preparatów z fluorem. Mogą być też zastosowane okłady z żelu (pianki) zawierającego jony fluorkowe. Żel (piankę) nakłada się na jednorazowe łyżeczki, które następnie przykłada się do łuku zębowego na ok. 5 minut. Po tym zabiegu należy nie jeść i nie pić przez ok 2 godziny.

3.Fluoryzacja metodą szczoteczkową – nakłada się specjalny płyn z fluorem na szczoteczkę i szczotkuje się zęby przez kilka minut . Po zabiegu tym nie należy płukać jamy ustnej.

4.Jonoforeza fluorkowa – wprowadzanie fluoru za pomocą prądu stałego o słabym natężeniu. Watę lub gazę nasączana jest preparatem z fluorem, następnie nakładana na elastyczną łyżeczkę. Łyżeczkę wprowadza się na kilka minut do jamy ustnej. Zabieg ten cechuje się dużą skutecznością, ponieważ powoduje redukcję próchnicy nawet do 70%.

Zalety fluoryzacji:

– zapobieganie próchnicy u dorosłych i dzieci, próchnicy wtórnej przy leczeniu ortodontycznym, oraz zapobieganie próchnicy wtórnej w okolicach wypełnień i uzupełnień protetycznych

– remineralizacja szkliwa,
– leczenie nadwrażliwych szyjek zębowych

Ważna jest świadomość, że nadmierne stosowanie fluoru może być przyczyna fluorozy zębów.

Źródła zdjęć:

http://www.profident.pl/klinika/profilaktyka/fluoryzacja.aspx

http://orthoclinic.com.pl/portfolio-view/fluoryzacja/

Próchnica to przypadłość, spowodowana głównie przez nieprzestrzeganie zasad higieny jamy ustnej. Może rozwinąć się nawet u niemowląt (mówimy wtedy o próchnicy butelkowej) oraz u młodszych dzieci. Dlatego jeśli dojdzie do zaniedbania zębów mlecznych, dziecko będzie miało olbrzymie problemy z zębami w późniejszym wieku.

Przyczyny próchnicy są w zasadzie trzy: podatność tkanek (dziecko odziedziczyło po rodzicach skłonności do próchnicy), złe nawyki żywieniowe (dużo słodyczy, napoje gazowane, częste sięganie po przekąski) i niedokładna higiena jamy ustnej (złe szczotkowanie a niekiedy nawet brak szczotkowania).

Rozwój próchnicy polega na demineralizacji oraz rozpadzie twardych tkanek zęba. Początkowo pojawiają się na zębie tzw. plamy próchnicowe. Objaw ten nie dotyczy zębiny zęba, ale wyłącznie szkliwa. Jeśli dojdzie do dalszego rozwoju próchnicy plama będzie się powiększać, zmieni zabarwienie, obejmie zębinę a z czasem dotknie również miazgi zęba.

Leczenie próchnicy zależy od stopnia jej zaawansowania. W fazie początkowej gdy mamy do czynienia jedynie z plamami próchnicowymi, wystarczy remineralizacja zębów. W kolejnej fazie (chora jest zębina) konieczne będzie usunięcie ubytku oraz uzupełnienie go za pomocą wypełnienia. W przypadku gdy próchnica obejmie miazgę zęba trzeba przeprowadzić leczenie kanałowe, a w najcięższych przypadkach nawet ekstrakcję.

Zapobieganie próchnicy należy wdrożyć już w czasie ciąży. Bardzo ważna jest właściwa dieta, zawierająca odpowiednią ilość białka, witaminy (szczególnie A, B, C i D) a także składniki mineralne. Istotną rzeczą jest dbanie o zęby od momentu ich pojawienia się. Trzeba zapoznać najmłodsze dzieci ze szczoteczką do zębów i nawykami szczotkowania. Oczywiście równie istotne są regularne wizyty w gabinecie stomatologicznym, wdrażanie zasad higieny jamy ustnej, jak również zasad zdrowego żywienia.

Prawidłowa higiena jamy ustnej:

1.Mycie zębów powinno odbywać się rano i wieczorem oraz w miarę możliwości po każdym posiłku. Bardzo ważna jest prawidłowa technika szczotkowania!

2.Używanie odpowiedniej szczoteczki do zębów (klasycznej jak i elektrycznej). Szczoteczkę (lub wymienną końcówkę w szczoteczce elektrycznej) należy zmieniać co 3-4 miesiące.

3.Dobranie odpowiedniej pasty do zębów przeznaczonej do walki z próchnicą, wybór właściwego produktu podpowie stomatolog.

Źródła zdjęć:

https://artelis.pl/artykuly/41023/5