Zaburzenia owulacji

Co to jest owulacja?

Owulacja (niefachowo zwana też jajeczkowaniem) jest stanem, w którym pęka dojrzały pęcherzyk jajnikowy i wyzwala z jajnika komórkę jajową (oocyt) do światła jajowodu. Samo jajeczkowanie jest bardzo złożonym procesem, czas jego trwania to 24 godziny i musi dać efekty kobiecy organizm. Zaburzenia owulacji mogą komplikować naturalny proces jajeczkowania.

Jajeczkowanie czyli owulacja

Niektóre kobiety rozpoznają, że mają owulację, gdy towarzyszy im lekki ból jajników. Owulację można też określić za pomocą obserwacji zmian pojawiających się w organizmie – wzrost i spadek temperatury oraz pojawienie się i zmiany śluzu wydzielanego przez szyjkę macicy. Niekiedy stosuje się testy owulacyjne. Co robić jeżeli miesiączka ustaje i występują zaburzenia owulacji?

Brak owulacji jest charakterystyczny dla kobiet w młodym wieku i tych starszych może jednak pojawić się u kobiet dojrzałych i w wieku rozrodczym.

Przyczyny braku jajeczkowania

Do przyczyn braku jajeczkowania należą:

– zaburzenia pracy jajników, które nie odpowiadają na sygnały hormonalne

– zaburzenia związane z jedzeniem (otyłość, anoreksja)

– zaburzenia metabolizmu na przykład cukrzyca

– zaburzenia pracy innych gruczołów dokrewnych (na przykład nadnerczy, czy tarczycy)

Lekarz musi zaobserwować jak wygląda stan układu hormonalnego, jego praca. Do jego powinności należy również przyjrzenie się funkcjonowaniu całego organizmu ponieważ konieczne jest wykluczenie przyczyny. Dlatego też, zgłaszając się do lekarza z powodu niemożności zajścia w ciążę, musimy się liczyć z koniecznością wykonania badań pozornie nie związanych z układem rozrodczym.

Symptomy zaburzenia jajeczkowania to nieregularne cykle, które raz wydłużają się w czasie, to znowu trwają krótko, cykle bardzo długie, po których miesiączka jest skąpa. Jeżeli zaobserwujemy nasilenie się dolegliwości napięcia przedmiesiączkowego, to jest to powodem do niepokoju.

Diagnostyka i leczenie zaburzeń jajeczkowania

Aby dokonać rozpoznania najpierw należy wykonać badania podstawowe. Lekarz rozpoczyna ginekologiczne badanie USG, w trakcie trwania którego wydaje opinię, czy nie ma nieprawidłowości w budowie macicy, jajników. Oprócz tego zwykle kieruje na ocenę poziomu hormonów FSH i LH prolaktyny i estradiolu (jeden z estrogenów). Jeżeli wyniki te są bez odchyleń od normy, to kolejnym krokiem jest badanie drożności jajowodów.

Ginekolog za pomocą cewnika założonego do szyjki macicy wprowadza płyn z kontrastem. Przy pomocy USG obserwuje jego przepływ do jajowodów. Dzięki temu badaniu w wypadku niedrożności któregoś z nich będzie to zauważone. Nieodzowne może być też monitorowanie owulacji. Są to badania USG wykonywane ciągiem w trakcie trwania cyklu w odpowiednich dniach. Monitorowanie pozwala na kontrolowanie toku dojrzewania i pękania pęcherzyków lub innych zaburzeń owulacji.

Stymulację hormonalną stosuje się w sytuacji, gdy przyczyną zaburzeń nie są fizyczne nieprawidłowości. Polega ona na wdrożeniu środków, które indukują owulację – wówczas dojrzewa kilka jajeczek, podtrzymywana jest też funkcja ciałka żółtego.

Nie należy lekceważyć faktu, że zaburzenia owulacji (jajeczkowania) to najczęstsza przyczyna niepłodności kobiecej, a dzisiejsza medycyna oferuje szeroki wachlarz możliwości leczenia tego problemu.

źródła zdjęć:

https://dzidziusiowo.pl/img/13118.jpg

https://i.iplsc.com/bol-owulacyjny-nie-musi-byc-sygnalem-choroby-ale-moze-nim-by/00030TZLR6H0IMM7-C122-F4.jpg