Miesiąc: listopad 2018

CHOROBY DZIĄSEŁ:

Zdiagnozować chorobę dziąseł może lekarz na podstawie takich objawów jak: zaczerwienienie dziąseł, krwawienie podczas szczotkowania, poruszanie się zębów. Może to świadczyć o chorobie dziąseł- paradontozie. Do zapalenia dziąseł natomiast przyczyniają się bakterie.

Paradontoza- jak i kiedy powstaje?

Pierwszym symptomem choroby jest krwawienie dziąseł. Najczęściej to stan zapalny ale może on być niebezpieczny, kiedy dojdzie do jego rozprzestrzeniania się na kość stanowiącą podporę zębów. W płytce nazębnej znajdują się bakterie, które powodują stan zapalny. Jeżeli wspomniana wyżej płytka nie jest usuwana podczas czyszczenia zębów i przestrzeni między nimi,to może skutkować nawarstwianiem się jej, a w efekcie bakterie stopniowo niszczą nie tylko dziąsła i zęby ale konsekwencją jest też destrukcyjne działanie na kość żuchwy i szczęki. Proces ten może prowadzić do rozchwiania zębów, a nawet do konieczności usunięcia zdrowych zębów. Są to skutki zaniedbania higieny jamy ustnej.

Istnieją także inne przyczyny zapalenia dziąseł (zazwyczaj wywołują je bakterie, rzadziej wirusy). Może być ono wynikiem powikłania białaczki, skutkiem alergii, następstwem dużych niedoborów witaminy C, palenia tytoniu, picia alkoholu, przyjmowania niektórych leków (cytostatyki, przeciwpadaczkowe) lub zmian hormonalnych podczas ciąży. U starszych ludzi może być wynikiem źle dobranej protezy.

Choroby dziąseł rozwijają się stopniowo.

Podczas szczotkowania i używania nici dentystycznej dziąsła mogą krwawić wówczas, gdy bakterie żyjące w płytce nazębnej wywołają zapalenie. W tym stadium rozwoju choroby jest możliwość, by ją cofnąć. Jeżeli jednak zaniecha się leczenia konsekwencją może być zapalenie ozębnej, czyli nieodwracalne uszkodzenie kości i włókien mocujących zęby. Resztki jedzenia trafiają do tzw. kieszonek, które zaczynają powstawać pod linią dziąseł. Obecne w kieszonkach bakterie znajdują podatny grunt do rozmnażania się. Jednak dzięki odpowiedniej higienie jamy ustnej oraz za pomocą specjalistycznego leczenia możemy zahamować dalszy rozwój choroby. Gdy w porę nie zatrzymamy choroby, proces może postępować doprowadzając do zniszczenia włókien i kości (stanowią one podporę dla zębów) oraz opuszczenia dziąseł, które odsłaniają korzenie zębów. Zęby zaczynają się ruszać-tak powstaje paradontoza.

Choroby dziąseł – leczenie paradontozy

Leczenie paradontozy odbywa się stopniowo. Pierwszy etap to usunięcie kamienia nazębnego (skaling) ze szkliwa zębów. Daje to lepsze samopoczucie, bo dziąsło może wrócić na swoje miejsce. Druga faza terapii tzw. korekcyjna wygląda następująco: usuwa się zrośnięte kieszonki. Dokonuje tego chirurg. Jeśli zęby się jeszcze nie chwieją, a kieszonki nie są głębokie, lekarz może zalecić tzw. kiretaż. Zabieg ten polega na wyskrobaniu kamienia osadzonego na korzeniu zęba, co powoduje oczyszczenie i spłycenie kieszeni. Aby zmniejszyć krwawienie, ujędrnić i obkurczyć tkanki, na dziąsła objęte stanem zapalnym aplikuje się leki (np. zawierające propolis, aloes, echinaceę). Pod śluzówkę dziąseł wprowadza się też leki przeciwzapalne i pobudzające tkanki do odnowy. Aby terapia była skuteczna pacjentowi należy podać od 3 do 20 zastrzyków. Stomatolodzy dysponują również preparatem (Emdogain), który w sposób biologiczny powoduje odtwarzanie zniszczonych przez paradontozę tkanek otaczających zęby. W wypadku wstrzyknięcia leku do kieszonek dziąsłowych- rekonstruuje tkanki przyzębia.

W leczeniu chorób przyzębia można również wdrożyć leczenie laserowe. Stosuje się dwa rodzaje lasera. Jeżeli chcemy zapobiec rozchwianiu zębów i przyśpieszyć regenerację kości lekarz może zalecić naświetlanie “miękkim” laserem. Tak samo leczy się zapalenie błony śluzowej dziąseł. Laser “twardy” ma działanie noża chirurgicznego ale nie pozostawia śladu. Dzięki działaniu wiązki światła chore tkanki odparowują, a kieszonki zostają oczyszczone z kamienia. Tworzący się pod wpływem lasera zdrowy nabłonek od razu przywiera do sterylnej powierzchni korzenia. Za pomocą lasera “twardego” lekarz może bezboleśnie usunąć zniszczony przez bakterie brzeg dziąseł. Aby wyleczyć zaawansowaną paradontozę zaleca się leczenie operacyjne (w pełnym znieczuleniu). Polega ono na wszczepianiu specjalnego preparatu, w te miejsca, gdzie została zniszczona kość. Preparat ten pobudza kość do odnowy. Czasami stosuje się też tzw. wszczepy naturalne, korzystając z banku kości. Okres trwania odbudowy kości to pół roku.

Groźne powikłania chorób dziąseł

Choroba dziąseł szkodzi całemu organizmowi. Do krwioobiegu mogą się przedostać chorobotwórcze bakterie. U pacjentów chorujących na serce zwiększa się prawdopodobieństwo bakteryjnego zapalenia wsierdzia (warstwy wyściełającej serce) lub zastawek serca. Winne temu są właśnie choroby dziąseł. Toksyny uwalniane z płytki nazębnej przez bakterie powodują, że układ immunologiczny zaczyna produkować cząstki chemiczne zwane cytokinami. Mogą one potęgować już ustanowiony stan zapalny i uszkadzać tkanki w całym ciele. Prawdziwe jest twierdzenie, że zepsute zęby zawsze zaostrzają przebieg zapalenia stawów. Naukowcy powszechnie głoszą, że u osób cierpiących na cukrzycę, choroba dziąseł wydłuża czas utrzymywania się wysokiego poziomu cukru po posiłkach. Ponadto zauważono, że pacjenci chorzy na cukrzycę, którzy zapadają na choroby przyzębia, nie tolerują dobrze leczenia przeciwcukrzycowego.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji stomatologia przyjmują następujący lekarze: lek.med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni proszę skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Zapalenie mięśnia sercowego (ZMS) to choroba, której wynikiem jest uszkodzenie serca na skutek procesu zapalnego. Nie występują charakterystyczne symptomy tego schorzenia, dlatego jest ono trudne do wykrycia. Niestety opóźniona interwencja może prowadzić nawet do śmierci pacjenta. W przebiegu zapalenia mięśnia sercowego- stan zapalny rozszerza się na komórki mięśnia sercowego, tkankę śródmiąższową i naczynia serca. Istnieje ryzyko, że skutkiem choroby może być kardiomiopatia zapalna, a co za tym idzie niewydolność mięśnia sercowego i krążenia czego konsekwencją jest śmierć.

Zapalenie mięśnia sercowego przyczyny:

Do przyczyn zapalenia mięśnia sercowego należą infekcje takie jak:

– infekcje grzybicze- zdarza się to głównie u osób z osłabionym układem odpornościowym

– bakterie, które mogą wywodzić się na przykład z nieleczonych zębów

– wywołane przez pierwotniaki ( choroba Chagasa, toksoplazmoza)

– pasożytnicze (np.tasiemiec bąblowcowy, glista ludzka)

Jednak najczęściej choroba jest spowodowana wirusem (statystycznie w 50% wypadków) szczególnie enterowirus Coxackie B (choroba wywołana tym wirusem wykazuje przebieg ciężki), w niektórych przypadkach wirus różyczki, ospy wietrznej czy półpaśca i HCV. Do przyczyn choroby należy także wirus grypy.

Nieinfekcyjne zapalenie mięśnia sercowego może pojawić się w przebiegu chorób autoimmunologicznych, takich jak: sarkoidoza, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby tkanki łącznej. Najczęstszą przyczyną przewlekłej postaci zapalenia mięśnia sercowego są choroby wynikające z autoagresji.

Przyczyną choroby może być także przyjmowanie leków (z grupy penicylin, przeciwgruźlicze, diuretyki, przeciwzapalne oraz wiele innych), stosowanie narkotyków (najczęściej kokainy), metale ciężkie (np. ołów) i promieniowanie (np. po naświetlaniach śródpiersia)

Zapalenie mięśnia sercowego objawy:

– ból w klatce piersiowej umiejscowiony za mostkiem, rozprzestrzeniający się do szyi, lewego barku i pleców. Zazwyczaj jest intensywniejszy podczas kaszlu i leżenia na plecach. W dolegliwości pomaga siedzenie i pochylanie się do przodu.

– męczliwość, osłabienie

– kołatania serca

– tachykardia (przyśpieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę)

– obrzęki kostek i podudzi

– duszność- początkowo tylko po wystąpieniu wysiłku

Objawami towarzyszącymi są te wskazujące na stan zapalny. Są to: ból gardła, gorączka, bóle stawówi mięśni, ból głowy.

Zapalenie mięśnia sercowego rodzaje:

– ostre ZMS- odznacza się mniej wyraźnym początkiem, mniej nasilonymi objawami, które mijają po kilku tygodniach lub miesiącach. Skutkiem choroby może być kardiomiopatia rozstrzeniowa;

– piorunujące ZMS- o niespodziewanym początku, intensywnym narastaniu objawów niewydolności krążenia, aż do wstrząsu kardiogennego;

– podostre lub przewlekłe ZMS- trudno zdiagnozować początek choroby i jej przyczynę. Następstwem tego typu choroby jest zaawansowana niewydolność serca;

Zapalenie mięśnia sercowego diagnostyka:

Aby rozpoznać chorobę wykonuje się następujące badania:

– rezonans magnetyczny

– RTG klatki piersiowej- kształt serca może być powiększony

– badania krwi- przyspieszony opad krwinek, leukocytoza

– echokardiogram- uszkodzenie kurczliwości mięśnia sercowego i pogrubienie ścian wskutek obrzęku

– elektrokardiogram EKG- zauważalne są cechy uszkodzenia mięśnia sercowego, arytmie nadkomorowe i komorowe

– biopsja mięśnia sercowego- czyli pobranie wycinku mięśnia sercowego do badań laboratoryjnych. Zwykle rozpoznaje się martwicę komórek mięśniowych z naciekiem zapalnym. Na badania kieruje się jeśli przebieg choroby jest piorunujący.

Zapalenie mięśnia sercowego leczenie:

Leczenie przyczynowe (np. antybiotyki, leki przeciwpasożytnicze) jest możliwe jeśli choroba nie jest wywołana przez wirus. Najważniejsze jest jednak leczenie objawowe, które polega na zmianie trybu życia, powinien on być bardziej oszczędny (trzeba dużo odpoczywać, leżeć w łóżku), a także na profilaktyktyce powikłań zatorowo- zakrzepowych i leczeniu powikłań (niewydolności krążenia, zaburzeń rytmu). Konieczne jest leczenie choroby podstawowej, jeśli ZMS występuje w przebiegu wyżej wymienionych chorób. Jeśli terapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a choroba rozwija się, to są to wskazania do przeszczepu serca.

Specjalizacją która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest kardiologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje kardiolog. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

https://docplayer.pl/15753324-Choroby-miesnia-sercowego-autor.html

Rak jajnika to choroba z dziedziny onkologii ginekologicznej. Schorzenie to może mieć postać guza, wywodzi się z żeńskiej gonady, czyli jajnika. Jajnik składa się z wielu typów komórek, które mają różne funkcje. Nowotwór złośliwy może wywodzić się z każdej z linii komórkowych. Rak gruczołowy należy do najczęściej występujących postaci złośliwego nowotworu.

Rak jajnika przyczyny:

Przyczyny raka jajnika mają nieznane pochodzenie. Nowotwór ten występuje przeważnie u kobiet w każdym wieku, najrzadziej jednak jest spotykany, kiedy kobieta ma powyżej 75 lat. Statystycznie rak jajnika najczęściej występuje u kobiet pomiędzy 40 a 70 rokiem życia. Na największe ryzyko zachorowania są jednak narażone kobiety, które są w wieku 50- 60 lat. Duże prawdopodobieństwo transformacji nowotworowej nabłonka jajnika występuje u kobiet z prawidłowym oraz nieprzerywanym jajeczkowaniem. Zauważono również, że zachorowalność na raka jajnika jest częściej spotykana u kobiet, które jeszcze nie rodziły oraz u tych, które rzadko zachodziły w ciążę.

Udowodniono, że zagrożenie rakiem jajnika zmniejsza się wraz z liczbą porodów, po każdej kolejnej ciąży ryzyko choroby spada o 10-15%. Przypuszcza się, że zabezpieczający wpływ braku owulacji może mieć związek ze zmniejszeniem się liczby torbieli inkluzyjnych. Powszechne przyjęto, że zarówno wczesne wystąpienie miesiączki, jak i późne wejście w okres przekwitania zwiększa ryzyko zachorowalności na raka jajnika.

W wyniku nieokreślonych zaburzeń, niektóre niepłodne, nieowulujące kobiety, mimo założenia ochronnego działania braku owulacji są bardziej narażone na zachorowanie na raka jajnika. Niektórzy autorzy twierdzą również, że niektóre operacje takie jak wycięcie macicy lub też jednostronne wycięcie przydatków, mają wpływ na czynnik ryzyka wystąpienia tego nowotworu. Tego typu choroba może rozwinąć się z komórek nabłonka otrzewnej, pierwotnych komórek z jajnika, jajowodu i otrzewnej, a także z “odprysków” endometriozy jajników po ich usunięciu, dlatego też usunięcie jajników nie daje 100% zmniejszenia ryzyka zachorowania na nowotwór jajników.

Zażywanie doustnie antykoncepcji chroni przed wystąpieniem raka jajnika. Zauważono, że dobroczynny wpływ antykoncepcji rozpoczyna się już po pół roku jej stosowania i zwiększa się wraz z dłuższym okresem jej zażywania. Za zachorowanie na nowotwór jajnika odpowiada określona grupa krwi. Dowiedziono, że kobiety z grupą krwi A znacznie częściej chorują na nowotwory złośliwe jajnika, niż kobiety o grupie krwi 0. Warto również zwrucić uwagę na właściwy sposób odżywiania się w profilaktyce zachorowań na raka jajnika. Codzienna dieta nie powinna zawierać dużej ilości mleka, masła, jaj, tłuszczów roślinnych i zwierzęcych, wskazane jest natomiast by była bogata w warzywa, ryby, oraz ciemne pieczywo, gdyż zmniejsza się wówczas ryzyko zachorowania.

Rak jajnika objawy:

Rak jajnika nie daje zazwyczaj charakterystycznych objawów. Symptomy rozwijają się zazwyczaj w sposób ukryty, a pierwsze dolegliwości pojawiają się, gdy guz jajnika osiągnie znaczne zaawansowanie. Do mogących wystąpić objawów należą:

• dolegliwości uciskowe

• zaparcia

• wzdęcia

• uczucie pełności w brzuchu

• bóle w podbrzuszu

• ból miednicy i brzucha

• zwiększenia obwodu brzucha

• zmiana częstotliwości oddawania moczu

• może wystąpić nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych

Rak jajnika leczenie:

Guzy o charakterze czynnościowym nie podlegają leczeniu operacyjnemu. Jednak kiedy nastąpi skręt guza, pęknięcie, krwawienie, uwięźnięcie zabieg chirurgiczny może okazać się konieczny. Guzy nowotworowe wycina się operacyjnie. Polega ona na usunięciu zmiany, przy czym pozostawia się zdrową część jajnika, czyni się tak w przypadku nowotwora łagodnego. Można również usunąć przydatki,na których znajdują się guzy. W przypadku łagodnego nowotworu wskazane jest leczenie metodą laparoskopii. Gdy nowotwór jest złośliwy należy całkowicie usunąć narząd rodny razem z:

• wyrostkiem robaczkowym

• ogniskami przerzutowymi

• węzłami chłonnymi

Tego rodzaju zabieg nazywany jest cytoredukcją chirurgiczną. Tylko w szczególnych przypadkach wykonuje się operację bez usunięcia narządów rodnych. Wkomponowane w leczenie jest też stosowanie chemioterapii (zazwyczaj dożylnej) i/lub radioterapii. Podczas chemioterapii nowotworu jajnika stosuje się takie leki jak taksany oraz platyny.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji ginekologii przyjmuje lek. med. Karolina Jakubiec-Wiśniewska. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Odmiedniczkowe zapalenie nerek to choroba w, wyniku której powstaje stan zapalny. Za sprawą stanu zapalnego dochodzi do uszkodzenia tkanki śródmiąższowej nerek i komórek kanalików nerkowych. Konsekwencją nieleczonej choroby jest uszkodzenie nerek, a następnie ich całkowita niewydolność.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek przyczyny i czynniki ryzyka:

Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek może być skutkiem zakażenia:

– bakteryjnego– w większości przypadków ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek jest wynikiem zakażenia przez bakterie, które pochodzą z dolnych dróg moczowych i dostają się do nerek drogą wstępującą przez moczowody. Najczęściej występującymi są bakterie E. Coli, rzadziej gronkowce. Oprócz tego za zakażenie dróg moczowych mogą odpowiadać takie bakterie jak: mikoplazmy i dwoinka rzeżączki.

– wirusowego– zakażenie najczęściej powodują wirusy z grupy Herpes, między innymi wirus opryszczki. Można nim się zarazić na drodze stosunków seksualnych.

– grzybiczego– najczęściej są na nie narażone osoby z obniżoną odpornością, które przyjmują antybiotyki lub leki immunosupresyjne, a także u chorych, u których zdarzyło się długotrwałe cewnikowanie.

Do ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek może dojść też na skutek przedostania się drobnoustrojów chorobotwórczych do nerek poprzez krew.

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek jest skutkiem nieleczonego lub źle leczonego zakażenia cewki moczowej lub pęcherza moczowego (bakterie, które zalegają w drogach moczowych przedostają się przez moczowód do nerki, w wyniku czego, następuje stan zapalny.)

Czynniki ryzyka zachorowania na tą chorobę to:

– cukrzyca

– refluks pęcherzowo-moczowy (cofanie się moczu z pęcherza do nerek)

– intensywne życie seksualne

– ciąża

– wady rozwojowe i zaburzenia odpływu z układu moczowo- płciowego (np. z powodu kamieni nerkowych, zmian nowotworowych, np. guz pęcherza lub macicy, przerostu prostaty, hiperplazji- rozrostu tkanek)

– cewnik w pęcherzu moczowym

– zaburzenia neurologiczne przebiegające z zaburzeniami opróżniania pęcherza moczowego (np. po udarze lub z przepukliną kręgosłupa)

Odmiedniczkowe zapalenie nerek – objawy:

Charakterystycznym objawem w ostrym przebiegu choroby jest nagły ostry ból w okolicy lędźwiowej (jedno lub dwustronny), który może rozchodzić się do pachwiny. Ponadto pojawiają się inne objawy typowe dla zapalenia dolnych dróg moczowych:

– nadciśnienie tętnicze

– dolegliwości ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, nudności i wymioty

– ogólne osłabienie

– tzw. objawy dyzuryczne: ból podczas oddawania moczu, częstomocz, częste parcie na mocz z towarzyszącym pieczeniem, krwiomocz.

Typowym objawem, po którym możemy rozpoznać odmiedniczkowe zapalenie nerek jest dodatni objaw Goldflama. Po uderzeniu przez lekarza w okolicę lędźwiową pleców, pacjent odczuwa dokuczliwy ból. Chory może też odczuwać dyskomfort przy uciśnięciu okolicy nadłonowej, dzieje się tak jeżeli zapalenie jest wynikiem niewyleczonego zapalenia pęcherza.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek diagnoza:

Na początku poddaje się badaniu mocz. Często może pojawiać się białkomocz i mniej lub bardziej nasilony krwiomocz. W moczu umiarkowany jest wzrost liczby krwinek białych i bakterii. W badaniach krwi charakterystyczne dla stanu zapalnego jest podniesione CRP i OB. Obecna jest także leukocytoza i wzrost poziomu mocznika, który jest typowy dla zaburzeń pracy nerek. Na uszkodzenie nerek może też wskazywać równoczesny wzrost poziomu kreatyniny. Chorego poddaje się także badaniu ultradźwiękowemu, które obrazuje nerki (w toku choroby są one obkurczone, ich powierzchnia jest nieregularna z powodu wielu zbliznowaceń tkanki śródmiąższowej).

W nielicznych przypadkach konieczna jest biopsja nerki, decyduje o niej lekarz.

5. Odmiedniczkowe zapalenie nerek leczenie:

Zwykle chory zażywa antybiotyki, trwa to przez około 2 tygodnie. Najpierw podaje się antybiotyki najczęściej stosowane przy zakażeniu dróg moczowych. Należy je dobierać w oparciu o badania moczu (antybiotyki powinno się dobierać do rodzaju obecnej w moczu bakterii, jej wrażliwości na lek). Oprócz tego wskazane są leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. W czasie choroby należy także ograniczyć aktywność fizyczną i pić minimum 2 l wody dziennie.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji nefrologii przyjmuje lek. med. Michał Śmigielski. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

https://alfa-lek.pl/pl/poradnik/83_choroby_uklady_moczowego/735_odmiedniczkowe_zapalenie_nerek

Zgryz krzyżowy należy do wad ortodontycznych, objawia się zachodzeniem zębów dolnych na zęby górne. U przyczyn zgryzu krzyżowego leżą czynniki genetyczne i wrodzone wady zgryzu. Objawami zgryzu krzyżowego są: asymetria warg, zaburzenia w funkcjonowaniu żuchwy, zapadnięcie wargi dolnej. U dzieci zaburzenie to leczy się aparatem ortodontycznym stałym lub typu Hass czy Hyrax. U dorosłych wykonuje się operację szczęki.

 Zgryz krzyżowy przyczyny:

Można rozróżnić dwie odmiany wady- zgryz krzyżowy przedni i zgryz krzyżowy boczny. Jest to uzależnione od tego, które zęby zostały przesunięte.

Przyczyn zgryzu krzyżowego można się dopatrywać w dwóch czynnikach:

– wady uwarunkowane genetycznie- są rzadkie i niezależne od nas polegają na nieprawidłowym rozwoju szczęki lub żuchwy. Przyczyną zgryzu krzyżowego mogą być także nieprawidłowości w przebiegu ciąży- są to wady wrodzone. W trakcie przebiegu ciąży ważny jest skutek przebytych chorób wirusowych lub też unikanie używek takich jak alkohol i papierosy.

– drugim ważnym czynnikiem jest rozwój dziecka w pierwszych latach życia. Wskazane jest by unikać złych nawyków takich jak: zbyt częste trzymanie języka między zębami, nadmierne ssanie palca lub smoczka, oddychanie przez usta oraz miękka papkowata dieta.

Innym powodem tej wady zgryzu może być: nadużywanie leków, zła dieta matki, nadmierny stres. Istotnym aspektem jest przebieg porodu, do powstania zgryzu krzyżowego może się przyczynić np. poród kleszczowy(coraz rzadziej spotykany). Warto też dbać o zęby mleczne od początku ich wyrznięcia. Wczesna utrata zębów spowodowana próchnicą może być przyczyną przesunięcia przyszłych zębów stałych. Wszystkie wyżej wymienione aspekty mogą się przyczyniać do powstania zgryzu krzyżowego u dzieci.

Zgryz krzyżowy objawy:

Do objawów zgryzu krzyżowego należą:

-asymetria warg- warga dolna ulega przesunięciu w kierunku występującej wady zgryzu

-przesunięcie linii pośrodkowej zębów- prawidłowo przerwa między górnymi jedynkami powinna być w tej samej linii co przerwa między dolnymi jedynkami. Zęby sieczne zostają przesunięte w zgryzie krzyżowym.

-zapadnięcie wargi górnej-w przypadku gdy możemy zaobserwować zgryz krzyżowy całkowity, występuje przykrycie zębów szczęki przez wszystkie zęby żuchwy, występuje dominacja dolnej części twarzy nad górną i warga dolna jest wysunięta.

-zaburzenie toru ruchu żuchwy- gdy zgryz jest krzywy dochodzi do zbaczania żuchwy w stronę wady podczas gdy przy prawidłowym zgryzie gdy otwieramy usta szczęka porusza się w linii prostej.

Zgryz krzyżowy u dzieci – leczenie

U dzieci w wieku poniżej 10 lat zakłada się wyjmowany aparat na zęby, który pomaga w prawidłowym wzroście. Kiedy zakłada się go na noc poprawia rozwój kości szczęk. U dzieci powyżej 10 roku życia używa się aparatów stałych. Gdy szczęka jest zbyt mała stosuje się aparaty rodzaju Hass czy Hyrax. Używa się ich dla poszerzenia szczęki (rozsuwają szczęki na boki). Możliwe jest całkowite wyeliminowanie wady ponieważ rozwój kostny nie został jeszcze ukończony.

Zgryz krzyżowy u dorosłych – leczenie

Leczenie zgryzu krzyżowego u dorosłych jest niezmiernie trudne ponieważ kości zakończyły już swój wzrost. Dlatego też pojawiają się problemy z rozszerzeniem szczęki. Jedyną możliwością leczenia jest operacja szczękowa. W zabiegu tym odłamuje się kość szczęki od reszty czaszki. Ortodonta ustala położenie, w którym zamocowuje się kości szczęki na płytach tytanowych i śrubach kostnych. Poprawia to relację szczęki do żuchwy i zachowuje symetrię obu kości.

Specjalizacją, która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest ortodoncja. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje lek. med. Katarzyna Kosobucka oraz lek.med. Teresa Grabowska. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja