Tag: kardiolog nowa huta

Co to jest objaw Raynauda?

Objaw Raynauda to dolegliwość, której głównym objawem jest marznięcie nosa i małżowin usznych oraz drętwienie palców rąk i stóp. Charakterystyczny dla tej choroby jest nadmierny skurcz naczyń krwionośnych, który jest spowodowany stresem lub obniżoną temperaturą otoczenia.

Przyczyny tej przypadłości naczynioworuchowej są nieznane. Istotą tej choroby jest nagłe zblednięcie, następnie zsinienie i zaczerwienienie palców rąk, stóp rzadko nosa oraz uszu, które wiąże się z bólem i zdrętwieniem. Dolegliwość tą można określić jako pierwotną czyli choroba Raynauda, oraz wtórną czyli towarzyszącą innym chorobom- nazywaną zespołem Raynauda.

Choroba Raynauda- objawy

Pacjenci z chorobą Raynauda zazwyczaj zaliczają się do grupy wiekowej między 15. a 45. rokiem życia. Charakterystycznym objawem jest zblednięcie palców z uczuciem ich mrowienia pod wpływem zimna lub stresu. Kolejnym objawem jest ich sinienie i drętwienie, a po pewnym okresie czasu następuje zaczerwienienie z uczuciem bólu. Najczęściej dotyczy to palców rąk a często także palców stóp. Ponadto objaw może się pojawić w obszarze małżowin usznych, języka, nosa i warg. W niektórych przypadkach może dojść do wytworzenia się owrzodzeń opuszków palców, a nawet ich martwicy.

Zmiany zabarwienia, które są obecne w zespole Raynauda są dobrze odgraniczone, a także zróżnicowane- dotykają jednego lub więcej palców. U chorych można zaobserwować:

– blednięcie– jest ono przypadłością, która jest klasyczna dla fazy niedokrwiennej, jest efektem skurczu tętniczek w okolicy palców.

– sinica– upośledzenie prawidłowego krwawienia jest drogą do rozszerzenia żył i włośniczek, w efekcie odtlenowana krew zalega w naczyniach

– przekrwienie– występuje w czasie ogrzewania na skutek zaniknięcia skurczu tętnic palców i podniesienia poziomu przepływu krwi przez tętniczki i naczynia włosowate

Po wyeliminowaniu przypuszczeń wtórnych przyczyn objawu Raynauda mówimy o chorobie Raynauda. Warto wspomnieć, że połowa pacjentów z objawem Raynauda cierpi na chorobę Raynauda. W toku choroby zaatakowane zostają palce rąk. W początkowej fazie choroba może zająć jeden lub dwa opuszki palców, z biegiem czasu może zaatakować cały palec, a nawet wszystkie palce. Dla pewnych grup chorób charakterystyczne jest zgrubienie tkanki podskórnej w miejscu palców. Specjaliści twierdzą, że objaw Raynauda wykazuje łagodniejszy przebieg u osób cierpiących na chorobę.

Choroba Raynauda – przyczyny

Choroba i objaw Raynauda są spotykane w następujących dolegliwościach:

– toczniu rumieniowatym układowym

– reumatoidalnym zapaleniu stawów

– mieszanej chorobie tkanki łącznej

– zapaleniu wielomięśniowym i skórno- mięśniowym

– miażdżycy zarostowej kończyn

– ziarniniaku Wegenera

– chorobie Behçeta

– guzkowym zapaleniu tętnic

– twardzinie układowej

– zaburzeniach w składzie krwi

– zakrzepowo-zarostowym zapaleniu naczyń

– zaburzeniach w składzie krwi

W grupie ryzyka zachorowania na chorobę Raynauda są też osoby, u których wykryto mononukleozę zakaźną, zapalenie wsierdzia, chorobę z Lyme oraz wirusowe zapalenie wątroby typu B i C. Choroba Raynauda może wystąpić również u osób, które przyjmują niektóre leki kardiolgiczne, preparaty immunosupresyjne oraz doustne środki antykoncepcyjne. Duża zachorowalność występuje również wśród pracowników, w których zawodzie narażeni są na kontakt z metalami ciężkimi takimi jak: ołów i tal, a także na chlorek winylu.

Choroba Raynauda – rozpoznanie

W celu zdiagnozowania choroby Raynauda lekarz zbiera na początku informacje od chorego. Ma to formę wywiadu. Stosuje się również badania przedmiotowe oraz badania dodatkowe. Stwierdzenie objawów klinicznych chorób, w przebiegu których obecny jest objaw Raynauda, jest podstawą do rozpoznania zespołu Raynauda.

Ustalenie diagnozy jest ważne dla osób znajdujących się w grupie ryzyka rozwoju zespołu Raynauda. Do grupy tej zaliczają się osoby, u których objaw Raynauda wystąpił przed 30 rokiem życia oraz wszyscy, u których wykryto zmiany troficzne (owrzodzenie, martwica) w okolicy opuszek palców oraz chorzy na układowe choroby tkanki łącznej.

U pacjentów, u których możemy zaobserwować nagłe blednięcie palców u rąk i stóp, na skutek przeżywania silnych emocji lub uczucia zimna, wykonuje się badanie określane jako próba prowokacyjna. Próba ta polega na zanurzeniu na kilka minut w zimnej wodzie rąk lub stóp chorego lub włożeniu ich pod strumień zimnej wody. Oprócz tego należy wykonać badania krwi- jest to konieczne do stwierdzenia, co jest przyczyną objawu Raynauda. Jeżeli wynik badań jest pozytywny i dołączają się do tego objawy może to świadczyć o występowaniu zespołu Raynauda.

Leczenie objawu Raynauda

U większości chorych z objawem Raynauda terapia nie jest konieczna. Pacjenci z postacią wtórną choroby powinni być poddani leczeniu, jednak rzadko leczenie to bywa skuteczne. Terapia zespołu Raynauda ma za zadanie leczenie choroby podstawowej oraz objawów skurczu naczyń. Na pierwszym planie znajduje się profilaktyka. Dlatego lekarz powinien przekazać pacjentowi podstawowe informacje na temat choroby i sposobów jej zapobiegania. Najważniejsza jest zmiana nawyków chorego jak na przykład: rzucenie palenia, unikanie ekspozycji na zimno, odstawienie leków antykoncepcyjnych i preparatów powodujących skurcz naczyń krwionośnych oraz ograniczenie picia napojów zawierających kofeinę.

Farmakoterapię stosuje się wówczas, gdy choroba ma ciężki przebieg oraz gdy zawiodły inne środki doraźne. Wówczas stosuje się:

– blokety kanałów wapniowych, szczególnie zmniejszające objawy zespołu Raynauda, np. felodypina, nifedypina, isradypina oraz amlodypina;

– antagoniści postsynaptycznych receptorów α1-adrenergicznych – skuteczne są doksazosyna, prazosyna oraz terazosyna;

– preparaty sympatykolityczne w postaci pentoksybenzaminy, guanetydyny oraz metyldopy.

U pacjentów, u których organizm nie odpowiada na leczenie farmakologiczne przeprowadza się sympatekromię palców. Zabieg wygląda następująco: niszczy się nerw współczulny układu nerwowego, który zaopatrują naczynia krwionośne.

źródła zdjęć:

Zapalenie mięśnia sercowego (ZMS) to choroba, której wynikiem jest uszkodzenie serca na skutek procesu zapalnego. Nie występują charakterystyczne symptomy tego schorzenia, dlatego jest ono trudne do wykrycia. Niestety opóźniona interwencja może prowadzić nawet do śmierci pacjenta. W przebiegu zapalenia mięśnia sercowego- stan zapalny rozszerza się na komórki mięśnia sercowego, tkankę śródmiąższową i naczynia serca. Istnieje ryzyko, że skutkiem choroby może być kardiomiopatia zapalna, a co za tym idzie niewydolność mięśnia sercowego i krążenia czego konsekwencją jest śmierć.

Zapalenie mięśnia sercowego przyczyny:

Do przyczyn zapalenia mięśnia sercowego należą infekcje takie jak:

– infekcje grzybicze- zdarza się to głównie u osób z osłabionym układem odpornościowym

– bakterie, które mogą wywodzić się na przykład z nieleczonych zębów

– wywołane przez pierwotniaki ( choroba Chagasa, toksoplazmoza)

– pasożytnicze (np.tasiemiec bąblowcowy, glista ludzka)

Jednak najczęściej choroba jest spowodowana wirusem (statystycznie w 50% wypadków) szczególnie enterowirus Coxackie B (choroba wywołana tym wirusem wykazuje przebieg ciężki), w niektórych przypadkach wirus różyczki, ospy wietrznej czy półpaśca i HCV. Do przyczyn choroby należy także wirus grypy.

Nieinfekcyjne zapalenie mięśnia sercowego może pojawić się w przebiegu chorób autoimmunologicznych, takich jak: sarkoidoza, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby tkanki łącznej. Najczęstszą przyczyną przewlekłej postaci zapalenia mięśnia sercowego są choroby wynikające z autoagresji.

Przyczyną choroby może być także przyjmowanie leków (z grupy penicylin, przeciwgruźlicze, diuretyki, przeciwzapalne oraz wiele innych), stosowanie narkotyków (najczęściej kokainy), metale ciężkie (np. ołów) i promieniowanie (np. po naświetlaniach śródpiersia)

Zapalenie mięśnia sercowego objawy:

– ból w klatce piersiowej umiejscowiony za mostkiem, rozprzestrzeniający się do szyi, lewego barku i pleców. Zazwyczaj jest intensywniejszy podczas kaszlu i leżenia na plecach. W dolegliwości pomaga siedzenie i pochylanie się do przodu.

– męczliwość, osłabienie

– kołatania serca

– tachykardia (przyśpieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę)

– obrzęki kostek i podudzi

– duszność- początkowo tylko po wystąpieniu wysiłku

Objawami towarzyszącymi są te wskazujące na stan zapalny. Są to: ból gardła, gorączka, bóle stawówi mięśni, ból głowy.

Zapalenie mięśnia sercowego rodzaje:

– ostre ZMS- odznacza się mniej wyraźnym początkiem, mniej nasilonymi objawami, które mijają po kilku tygodniach lub miesiącach. Skutkiem choroby może być kardiomiopatia rozstrzeniowa;

– piorunujące ZMS- o niespodziewanym początku, intensywnym narastaniu objawów niewydolności krążenia, aż do wstrząsu kardiogennego;

– podostre lub przewlekłe ZMS- trudno zdiagnozować początek choroby i jej przyczynę. Następstwem tego typu choroby jest zaawansowana niewydolność serca;

Zapalenie mięśnia sercowego diagnostyka:

Aby rozpoznać chorobę wykonuje się następujące badania:

– rezonans magnetyczny

– RTG klatki piersiowej- kształt serca może być powiększony

– badania krwi- przyspieszony opad krwinek, leukocytoza

– echokardiogram- uszkodzenie kurczliwości mięśnia sercowego i pogrubienie ścian wskutek obrzęku

– elektrokardiogram EKG- zauważalne są cechy uszkodzenia mięśnia sercowego, arytmie nadkomorowe i komorowe

– biopsja mięśnia sercowego- czyli pobranie wycinku mięśnia sercowego do badań laboratoryjnych. Zwykle rozpoznaje się martwicę komórek mięśniowych z naciekiem zapalnym. Na badania kieruje się jeśli przebieg choroby jest piorunujący.

Zapalenie mięśnia sercowego leczenie:

Leczenie przyczynowe (np. antybiotyki, leki przeciwpasożytnicze) jest możliwe jeśli choroba nie jest wywołana przez wirus. Najważniejsze jest jednak leczenie objawowe, które polega na zmianie trybu życia, powinien on być bardziej oszczędny (trzeba dużo odpoczywać, leżeć w łóżku), a także na profilaktyktyce powikłań zatorowo- zakrzepowych i leczeniu powikłań (niewydolności krążenia, zaburzeń rytmu). Konieczne jest leczenie choroby podstawowej, jeśli ZMS występuje w przebiegu wyżej wymienionych chorób. Jeśli terapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a choroba rozwija się, to są to wskazania do przeszczepu serca.

Specjalizacją która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest kardiologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje kardiolog. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

https://docplayer.pl/15753324-Choroby-miesnia-sercowego-autor.html

Kołatanie serca to nierytmiczne bicie serca. Towarzyszą temu taki objawy jak: za słabe, zbyt mocne bicie serca. Dolegliwość ta może występować tylko w trakcie wysiłku, w nocy lub w trakcie ciąży. Należy natychmiast zgłosić się do lekarza ponieważ kardiolog może zdiagnozować migotanie przedsionków, arytmię serca, czy nerwicę serca.

Trzepotanie serca towarzyszy wysiłkowi fizycznemu lub uwidacznia się podczas przeżywania silnego stresu. Jeżeli kołatanie serca jest objawem choroby to towarzyszy mu bladość skóry, ból w mostku, ból głowy a nawet osłabienie. Przyśpieszenie rytmu serca diagnozuje się gdy prędkość uderzeń wynosi ponad100 na minutę. Mówimy wówczas o tachykardii ponieważ serce człowieka zdrowego bije w rytmie od 55 do 100 uderzeń na minutę. Kiedy zauważymy chorobową zmianę należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

          Kołatanie serca przyczyny:

Do podstawowych przyczyn kołatania serca należą:

• niedokrwistość (anemia)

• nerwica serca

• arytmia serca

• gorączka

• nadczynność tarczycy

• gorączka

• restrykcyjne diety odchudzające

• bezsenność

• trzepotanie przedsionków

• migotanie przedsionków

• ciąża

• choroba Gravesa-Basedowa

• depresja, stany nerwicowe

• zespół Cushinga

• skurcze przedwczesne serca

• menopauza

• pheochromocytoma (guz chromochłonny

  Kołatanie serca objawy:

  Jeżeli na palpitacja serca mają wpływ poważne choroby, mogą występować dodatkowe niepożądane objawy takie jak:

• bladość skóry

• przyspieszony oddech

• wzmożona potliwość

• problemy z utrzymaniem równowagi

• utrata przytomności

• zawroty głowy

• intensywny ból w klatce piersiowej

  Kołatanie serca diagnostyka i leczenie

  Aby wykryć nieprawidłowości w funkcjonowaniu serca i zdiagnozować je należy wykonać takie badania jak: EKG, koronografia, badanie krwi określające poziom stężenia potasu, sodu i wapnia (jonogram) oraz stężenie hormonów tarczycy. Kiedy choroba postępuje należy wykonać USG mięśnia sercowego (echo serca) a następnie monitorować akcję serca oraz wykonać test tilt (próba pionizacyjna). Gdy objawami współtowarzyszącymi kołataniu serca są duszności lekarz powinien zalecić zatrzymanie pacjenta w szpitalu.Kołatanie serca jest trudne do zdiagnozowania. Jeżeli po analizie wyników badań nie stwierdza się żadnej przyczyny mogącej być powodem palpitacji serca, wówczas nie jest zalecane stosowanie farmakoterapii bo może ona bardziej zaszkodzić niż pomóc. Czasami powodem palpitacji jest stres, wówczas zaleca się podjęcie psychoterapii, przyjmowanie preparatów łagodzących pobudliwość oraz praktykowanie medytacji. W palpitacji będącej konsekwencją zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, nieprawidłowych wartości hormonów lub choroby serca należy najpierw wyeliminować ich przyczyny.

Specjalizacją która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest kardiologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje kardiolog. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą

Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

źródła zdjęć: http://static2.medforum.pl/cache/logos/serce_shutterstock_112392959-W400H300