Tag: Stomatologia bieńczyce

Co to jest hipoplazja szkliwa?

Hipoplazja- niedorozwój szkliwa jest zaburzeniem rozwojowym zębów, w różnych okresach ich tworzenia. Może objawiać się zauważalnymi w jamie ustnej różnej głębokości dołkami i bruzdami na powierzchni zęba lub częściowym, a nawet całkowitym brakiem szkliwa. Choroba ta jak wyżej wspomniano charakteryzuje się niedoborem tkanki szkliwa. Szkliwo chroni zęby będąc dla nich naturalną barierą. Szkliwo ma za zadanie niwelowanie szkodliwych dla zębów czynników takich jak: ścieranie się zębów podczas żucia, działanie bakterii oraz bodźców termicznych. Ścieranie się szkliwa jest następstwem starzenia się organizmu. Niestety niedorozwój szkliwa może dotyczyć także młodych pacjentów. Istnieją różne sposoby wzmocnienia szkliwa. Hipoplazja może być spowodowana różnymi czynnikami, ale zawsze trzeba ją leczyć.

Hipoplazja szkliwa przyczyny

Rzadziej można ją spotkać u dzieci. Zazwyczaj uwidacznia się na zębach stałych. Ryzyko powstania hipoplazji zwiększają takie elementy jak: wady zgryzu, choroby przyzębia oraz wykształcenie zębów o nieprawidłowym kształcie. Oprócz tego hipoplazja może być wynikiem:

-długotrwałej diety ubogiej w witaminy A, D i K, a także fluor, magnez, fosfor oraz wapń.

-chorób wieku dziecięcego (ospa,odra, różyczka)

-chorób przewodu pokarmowego, których efektem jest zmniejszone wchłanianie witamin i mikroelementów

-zaburzeń endokrynologicznych (gruczołów tarczycy, trzustki, grasicy)

Jeśli chodzi o niedorozwój szkliwa u dzieci, to może ono być wynikiem, jak podają australijscy badacze nieprawidłowości występujących w okresie prenatalnym takich jak ekspozycja na ołów, czy przyjmowanie przez matkę tetracykliny.

Hipoplazja szkliwa objawy

Hipoplazję diagnozuje lekarz dentysta. Upośledzenie szkliwa może się objawiać białymi lub brunatnymi plamkami na powierzchni szkliwa, niewielkimi dołkami umieszczonymi na zębach, bruzdami na koronach, czy pofałdowanymi brzegami siecznych zębów. Pełny obraz hipoplazji szkliwa daje badanie mikroskopowe. Wspomniane wyżej badanie pokazuje, że szkliwo u osoby chorej jest znacznie cieńsze niż u osoby, która nie cierpi na upośledzenie szkliwa (u której nie występują objawy hipoplazji). Symptomem towarzyszącym chorobie jest niekiedy zaburzenie w budowie zębiny.

Hipoplazja szkliwa leczenie

Najważniejszym elementem w profilaktyce i leczeniu jest odpowiednia higiena jamy ustnej, należy pamiętać o używaniu szczoteczki do zębów o miękkim włosiu, pasty do zębów zawierającej fluor, nici dentystycznej oraz specjalnych płukanek. Dieta chorego nie powinna zawierać produktów obfitujących w cukier (jest on podstawową pożywką żyjących w jamie ustnej bakterii), należy też wyłączyć z niej kwasy ponieważ rozmiękczają one szkliwo. Według dietetyków polecane przy tym zaburzeniu jest spożywanie pełnoziarnistych kasz, makaronów, pieczywa oraz suplementów pobudzających produkcję śliny.

Leczenie dentystyczne hipoplazji opiera się na kilku procesach. Dentysta może zalecić lakowanie zębów (czyli uszczelnienie bruzd), fluoryzację (pokrywanie powierzchni zębów preparatami zawierającymi w swym składzie fluor o określonym stężeniu). Powinno się także regularnie usuwać kamień nazębny, oraz kontrolować stan swoich zębów, nie dopuszczając do próchnicy. Kiedy pacjent cierpi na wadę zgryzu wprowadza się dodatkowo leczenie ortodontyczne.

źródła zdjęć:

 Jak powstaje stłoczenie zębów?

Stłoczenie zębów to najczęściej występująca wada zgryzu. Stłoczenie powstaje na skutek zmniejszania się długości łuku zębowego. Wada ta charakteryzuje się nieprawidłowościami w położeniu zębów oraz ich wyżynaniem poza łukiem zębowym. Może dojść do przebicia się przez dziąsło zębów w niewłaściwych miejscach; zęby ustawiają się wówczas jeden za drugim lub jeden nad drugim, zachodzą na siebie, rosną pod niewłaściwym kątem lub przechylają się bądź też obracają w stosunku do innych zębów.

Stłoczenie zębów przyczyny

Przyczyny klasyfikuje się biorąc pod uwagę rodzaje stłoczenia:

-stłoczenie pierwotne- tworzy się gdy zęby są za duże w stosunku do kości szczęki i żuchwy.

-stłoczenie wtórne- ma bardziej skomplikowany mechanizm. Powstaje wtedy, gdy zęby mleczne trzonowe (czwórki i piątki) zbyt wcześnie wypadną dziecku. Dochodzi do tego na skutek próchnicy gdy ząb taki trzeba usunąć. Ucisk i stłoczenie zębów powodują wyrzynające się szóstki (pierwsze zęby trzonowe stałe), które przesuwają się w stronę siekaczy. Wyróżnia się jeszcze stłoczenie trzeciorzędowe zwane inaczej późnym. Pojawia się ono między 17 a 20 rokiem życia. Z powodu rozrostu żuchwy zęby sieczne dolne są do 20 roku życia wysuwane. Z powodu wysuwania natrafiają na opór zębów siecznych górnych, które powodują przemieszczenia i stłoczenia w żuchwie. Również intensywnie działają zęby ósme (zęby mądrości), dochodzi wówczas do stłoczenia zębów przednich.

Konsekwencje dla zdrowia

Stłoczenie zębów u dzieci może skutkować różnego rodzaju dysfunkcjami. Należy do nich oddychanie przez usta, które może doprowadzić do zwiększenia intensywności wady i powodować inne wady. Dotyczy to też nieprawidłowego połykania (typ niemowlęcy połykania). Wady te powinny podlegać leczeniu tak szybko, jak jest to możliwe. Należy wziąć też pod uwagę względy estetyczne, stłoczone zęby nieładnie wyglądają, zaburzona jest linia symetrii twarzy, język może być poraniony ostrymi krawędziami obróconych zębów siecznych dolnych. W miejscach stłoczenia można zauważyć kamień nazębny, którego usuwanie jest utrudnione, co wiąże się z kłopotami z nitkowaniem i szczotkowaniem. Odkładanie się kamienia nazębnego może mieć wpływ na powstawanie chorób przyzębia takich jak parodontoza. Następstwem parodontozy jest utrata kości, a czasem rozchwianie i utrata zębów.

Stłoczenie zębów leczenie

Aparat ortodontyczny zakłada się w celu rozbudowy łuku zębowego aby znalazło się miejsce dla nieprawidłowo położonych zębów. Używa się aparatu ortodontycznego ruchomego typu bionatora Balters. Stosuje się go przy stłoczeniu zębów w celu rozszerzenia szczęk. Aby zapobiec stłoczeniu, kiedy dochodzi do przedwczesnej utraty zębów piątych mlecznych stosuje się utrzymywacz przestrzeni lub protezę akrylową dziecięcą.

źródła zdjęć:

https://www.newengland-kids.com/blog/wp-content/uploads/2019/08/child-dentist-300×200.jpg

http://iortodonta.pl/wp-content/uploads/2014/06/stłoczenie-zębów-w-górnym-łuku-zębowym.jpg

https://www.pkt.pl/articles/1/g/3/f-4241-czym-powinien-sie-charakteryzowac-stomatolog-dzieciecy.jpg

Czym jest efekt Godona?

Efekt godona (fenomen Godona) występuje, gdy brakuje jednego zęba. W uzębieniu dorosłego człowieka znajdują się 32 zęby wraz z ósemkami. Niestety zęby, a w szczególności ósemki mogą powodować trudności. Do wspomnianych problemów należą: stłoczenia, wady zgryzu lub utrudnione wyrastanie zębów, które pociąga za sobą przykre konsekwencje w postaci bolesnego stanu zapalnego. Zdarza się że zęba nie da się zachować i trzeba go usunąć.

W jamie ustnej zdrowego człowieka powinno się znajdować 28 zębów (nie licząc ósemek) ułożonych w łuku po 14 na dole i 14 na górze. Nie powinno się lekceważyć braku jednego z tych zębów ponieważ ten ubytek może mieć przykre konsekwencje dla zdrowia.

Brak jednego zęba prowadzi to do powolnego wysuwania się zęba stycznego przeciwstawnego z kości. Ząb nie znajduje powiązania z przeciwległą stroną i czasami moment znalezienia tego połączenia jest chwilą rozpoczęcia się dolegliwości bólowych od strony stawu.

Na przykład jeśli nie mamy w uzębieniu dolnej lewej szóstki to w efekcie górna lewa szóstka nie ma oparcia i będzie wysunięta ku dołowi. Stan ten profesjonalnie nazywa się ekstruzją. Ząb wówczas wydaje się dłuższy i wyraźnie góruje ponad linią koron sąsiadujących zębów. Ten stan nazywamy efektem Godona.

Efekt Godona – przyczyny :

Podstawową przyczyną jest stracenie zęba przeciwstawnego, nie jest to jednak jedyny powód tego defektu. Wśród innych przyczyn wyróżnia się różnego typu wady zgryzu, kiedy nacisk szczęki i żuchwy nie są równo ułożone oraz niedopasowane wypełnienia i stare, bądź uszkodzone zęby.

Efekt Godona – groźne konsekwencje :

Kiedy ząb jest wysunięty odsłania się większa część korzenia, którego nie ochrania dziąsło. Taki ząb jest bardziej wrażliwy na osadzanie się płytki nazębnej, odkładają się na nim resztki pożywienia i zagnieżdżają bakterie próchnicowe, a na dziąśle bakterie powodujące paradontozę. Należy zwrócić uwagę na to, że wysunięty ząb jest rozchwiany i łatwo można go utracić. Powinien być pod szczególnym nadzorem lekarzy.

Biorąc pod uwagę to, że efekt Godona jest zaburzeniem zgryzu, należy zaznaczyć możliwe powodowanie bolesnych dolegliwości ze strony stawu skroniowo- żuchwowego.

Efekt Godona – jak wygląda leczenie?

W leczeniu najważniejsze jest zapobieganie, by nie doszło do rozwoju choroby. Do utraty zębów prowadzi głównie uraz lub próchnica. Statystycznie próchnica jest najczęściej zachodzącym schorzeniem na świecie zaraz po przyzębieniu. Dlatego też powinno się dokładnie szczotkować zęby pastą z fluorem po każdym posiłku. Niezbędne akcesoria to szczoteczka w dobrym stanie i do tego nitka. Jeśli doszło już do stanu, w którym na profilaktykę jest za późno, trzeba zwrócić się po pomoc fachową- stomatologa.

Warto wiedzieć, że efekt Godona nie zawsze zanika po wstawieniu nowego zęba. Odbudowane zęby mogą ścierać się lub odłamywać. Wynika to z przedwczesnego leczenia bez dokładnego rozpoznania choroby. Warunkiem rozpoczęcia leczenia jest postawienie właściwej diagnozy, w tym wypadku zachodzi potrzeba analizy okluzyjnej.

Robione są między innymi zdjęcia wewnątrzustne, RTG i tomografia komputerowa, a także badania dopplerowskie stawu skroniowo- żuchwowego. Jest to pomocne przy ścisłym określeniu problemu w zgryzie i wdrożeniu odpowiedniego leczenia.

W razie, gdy korona została uszkodzona (z powodu próchnicy, w wyniku urazu lub ,gdy się ukruszyła) można ją odtworzyć za pomocą tego samego materiału, z którego wykonuje się plombę.

Gdy ubytek jest niewielki wykorzystujemy odbudowę z kompozytu. Kolor wypełnienia wybieramy indywidualnie, do naturalnej barwy szkliwa zębów pacjenta. Koronę formujemy jak naturalną i dobieramy do stycznych oraz sąsiadujących zębów.

Może się zdarzyć, że szkliwo będzie pękać i ścierać się (mimo, że jest ono najtrwalszą tkanką w organizmie ludzkim). Szkliwo świetnie komponuje się z ceramiką (jest ona wykorzystywana zamiast szkliwa). Można z niej zrobić doskonale naśladujące uzębienie, bardzo trwałe korony zębów.

Innym sposobem zrekonstruowania pojedynczego ubytku jest most. Gdy po zębie nie pozostał nawet korzeń, wówczas właśnie zakładamy most. Wspomniany most składa się z trzech lub więcej zębów ponieważ podporę mostu stanowią zęby będące w bliskim położeniu względem luki.

Najskuteczniejszą, bo najtrwalszą metodą odbudowy brakujących zębów jest wstawienie implantu. Implant imituje utracony korzeń. Jest to niewielka tytanowa śrubka. Implant służy do osadzenia na nim korony wykonanej z ceramiki. Jest to doskonałe rozwiązanie dla pacjentów, którzy nie chcą poddawać się szlifowaniu zębów, a kładą nacisk na wygląd uzębienia i wygodę. Ponadto wstawienie implantu ma jeszcze jedną korzyść; jest to zapobieganie nadmiernej utracie kości w miejscu ubytku. Implant jest też podporą dla zębów.

źródła zdjęć:

• https://pbs.twimg.com/media/C8pFR3PWsAEcQjo.jpg
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-q5ki-FqM8-hr9X_licowki-sposob-na-piekne-zeby-664×442-nocrop.jpg
• https://www.pfm.pl/images/artykuly/thinkstockphotos-623593284178-421×281.jpg

Próchnica zębów mlecznych – zakres występowania zjawiska:

Próchnica zębów mlecznych jest chorobą. Jest to poważny problem, który nie powinien być lekceważony ponieważ od stanu zębów mlecznych zależy późniejszy wygląd zębów stałych. Jeśli nie będzie się pamiętało o zębach mlecznych, dziecko będzie miało poważne problemy w przyszłości. Następstwem nie leczenia zębów mlecznych może być źle rozwinięta kość żuchwy, wady zgryzu a w późniejszym okresie zwyczajne braki w uzębieniu. Statystycznie aż 77% sześciolatków ma próchnicę, co więcej ma ją już 65% trzylatków.

Jak wygląda i na czym polega próchnica zębów mlecznych?

Błędne jest przekonanie, że próchnica ma swój początek w brązowych, czy czarnych plamach na zębach. Najwcześniejszym symptomem jest kredowobiała zmiana, która jest dostrzegalna na gładkiej powierzchni zęba.

Tak zwana plama próchnicowa ma charakter matowy, przez co wyraźnie wyodrębnia się na tle zdrowej błyszczącej tafli zęba. Plama próchnicowa jest związana wyłącznie ze szkliwem zęba wykluczając zębinę, której zmiana nie dotyczy. Czasami plama może ewoluować i zabarwiać się na brązowo lub czarno. Plama próchnicowa zaatakuje również zębinę, przybierając postać próchnicy średniej, a po pewnym okresie czasu dotknie również miazgi zęba.

Próchnica zębów mlecznych bardzo szybko rozszerza swój zakres. Zęby mleczne są z natury słabiej zmineralizowane niż zęby stałe, wyróżniają się cieńszym szkliwem i cieńszą warstwą zębiny. Próchnica szybko dotyka miazgi zęba ponieważ to ona zajmuje najwięcej powierzchni. Gdy ten stan będzie faktem leczenie stanie się bardzo bolesne (ze względu na obecność nerwu).

Próchnica zębów mlecznych przyczyny:

Jedną z trzech przyczyn próchnicy zębów mlecznych są tendencje skłonnościowe tkanek (próchnica może być problemem dziedzicznym, wtedy gdy rodzice dziecka mieli słabe zęby, lub paradontozę). Do innych powodów próchnicy u dzieci należą: błędne nawyki żywieniowe i niedokładne szczotkowanie zębów. Najczęściej jednak do próchnicy doprowadzają dwa ostatnie czynniki. Spożywanie dużej ilości słodyczy, picie napojów gazowanych brak zapobiegania i szczotkowania zębów jest powodem próchnicy u coraz większej liczby przedszkolaków.

Przyczyny próchnicy u dzieci :

– próchnica butelkowa – najczęściej występuje u niemowląt, które przyjmują dużo płynów w nocy lub zasypiają z butelką. W nocy zmniejsza się produkcja śliny, która oczyszcza zęby z pokarmów.Wzrasta ilość bakterii, których pożywką jest cukier . W szybkim tempie na przednich zębach pojawiają się czarne plamki. Jeżeli rodzic w porę nie zareaguje próchnica przeniesie się na zdrowe zęby.

– brak higieny jamy ustnej

– słabe uwapnienie tkanek zębów- słaby gatunek szkliwa

– nieodpowiednie nawyki żywieniowe- dużo cukrów prostych, częste spożywanie słodyczy i owoców

– zła higiena jamy ustnej- niedokładne szczotkowanie zębów, odkładanie płytki nazębnej

– częste sięganie po przekąski

Próchnica zębów mlecznych – jak wygląda leczenie?

Leczenie próchnicy zależy od stopnia postępu choroby. W pierwszym etapie choroby, kiedy jedynym tworem są plamy próchnicowe stosuje się remineralizację zębów. Powinno to zahamować rozwój próchnicy. W następnej fazie, kiedy próchnica zajęła już zębinę, niezbędne będzie usunięcie ubytku i uzupełnienie go zakładając plombę.

Leczenie kanałowe konieczne będzie, gdy próchnica zębów mlecznych dotknie miazgi zęba. Z założenia jest ono inne niż u dorosłych. Leczenie kanałowe u dzieci wygląda następująco: najpierw oczyszcza się z próchnicy zębinę i miazgę zęba potem zakłada specjalną pastę, dzięki której nastąpi obumarcie nerwu. Kolejna wizyta u stomatologa polega na czyszczeniu zęba i zakładaniu lekarstwa bakteriobójczego. Na końcu ząb zostaje zamknięty i zaplombowany.

źródła zdjęć:

• http://arie-stomatologia.pl/wp-content/uploads/2014/03/stadia_prochnicy,jpg
• https://www.maluchy.pl/artykuly/jak_umyc_maluchowi_zabki.jpg
• http://perfektdent.elblag.pl/galeria/zabek3.jpg
• http://dlarodziny.blox.pl/resource/dzieckodentysty.jpg

Zęby mleczne stanowią pierwsze pokolenie zębów człowieka. Pierwsze zęby mleczne pojawiają się w okresie od szóstego miesiąca życia (pod koniec) kolejne- do trzydziestego miesiąca życia. Pierwsze kompletne uzębienie to dwadzieścia mleczaków. Są rozmieszczone tak , że dziesięć z nich znajduje się w szczęce a kolejne dziesięć w żuchwie.

W uzębieniu mlecznym nie występują zęby przedtrzonowe. Jeśli chodzi o kształt oraz wykonywaną czynność możemy rozróżnić: siekacze (jest ich 8), kły (w liczbie 4) i trzonowce (w sumie 8). Zazwyczaj dziecko traci zęby mleczne w okresie między szóstym, a trzynastym rokiem życia (w pewnym momencie w jamie ustnej znajdują się zęby mleczne i stałe).

Różnice między zębami mlecznymi a stałymi:

Zęby mleczne choć przypominają kształtem zęby stałe, to jednak się od nich różnią. Mleczaki mają korzenie mniejsze i cieńsze a także bardziej proste. Różnią się cieńszą warstwą szkliwa i zębiny, oprócz tego, posiadają słabiej zmineralizowane szkliwo. Jeśli chodzi o kolor to zęby mleczne posiadają odcień mleczno-biały, a zęby stałe w porównaniu do nich są kremowe.

Zęby mleczne charakteryzują się ruchomością fizjologiczną- są rozchwiane przed wypadnięciem. Niszczenie przegrody kostnej i korzeni zębów mlecznych, powodujące ich wypadanie, rozpoczyna się przed okresem wymiany zębów. Wymiana zębów mlecznych na stałe kończy się, gdy dziecko ma trzynaście lat.

O mleczaki trzeba dbać ponieważ ma to wpływ na późniejszy wygląd zębów stałych. Próchnicę należy leczyć w każdym wieku ponieważ stanowi ona poważny problem.

Wypadanie mleczaków:

Pod każdym zębem mlecznym znajdują się zawiązki zębów stałych. Od spodu zaczynają one naciskać na mleczaki (około 4 roku życia), co wywołuje resorpcję korzeni pierwszych ząbków. Kiedy dziecko jest w wieku 5-6 lat jedynki i dwójki mleczne zaczynają się ruszać i wypadać. Wówczas następuje powiększenie szczęki aby zrobić miejsce dla stałych szóstek. Następnie wymiana zębów jest przerwana aż do 9-10 roku życia, kiedy następuje wymiana pozostałych mleczaków. Proces ten może trwać nawet do 12 roku życia.

Kiedy wyrzynają się zęby mleczne?

Proces ząbkowania jest bolesny. Głównym symptomem świadczącym o wyrzynaniu się pierwszych zębów jest obfite ślinienie się. Występuje rozpulchnienie i zaczerwienienie dziąseł. Dziąsła swędzą, dlatego dziecko wkłada tak często rączki lub zabawki do buzi. U maluszka może pojawić się temperatura, dziecko może być płaczliwe i rozdrażnione. Ząbkującemu dziecku można pomóc smarując swędzące dziąsła specjalnym żelem na ząbkowanie. Ulżyć dziecku można też masując dziąsła za pomocą silikonowych nakładek na palec, przemywając dziąsła naparem z rumianku lub dając mu do gryzienia schłodzone w lodówce gryzaczki.

5. W jakiej kolejności wyrzynają się zęby mleczne?

–dolne jedynki (siekacze środkowe) – wyrzynają się między 6. a 11. miesiącem życia dziecka

-górne jedynki (siekacze środkowe) – wyrastają pomiędzy 6. a 12. miesiącem

-górne dwójki (siekacze boczne) – pojawiają się między 6. a 16. miesiącem życia

-dolne dwójki (siekacze boczne)- wyrastają między 7. a 18. miesiącem

-czwórki (zęby trzonowe pierwsze) – pojawiają się między 10. a 19. miesiącem życia

-trójki (kły) – wyrastają między 15 a 24 miesiącem

-piątki (zęby trzonowe drugie) -wyrzynają się między 21. a 31. miesiącem życia

Kolejność wyżynania się jest ustalona, ale czasami można zaobserwować u dziecka najpierw wyrastające jedynki, potem trójki, a dopiero potem dwójki. Nie jest to problemem, ponieważ czas wyżynania się zębów jest uwarunkowany genetycznie. Proces wyrzynania się zębów mlecznych jest zakończony, gdy dziecko ma razem 20 ząbków- 10 na górze i 10 na dole.

6. Zęby mleczne, kiedy trzeba je leczyć?

W profilaktyce leczenia zębów mlecznych powinno się zapobiegać próchnicy. Warto zadbać o odpowiednią dietę, nie dopuścić by dziecko jadło zbyt dużo słodyczy i pilnować by dbało o higienę jamy ustnej. Ważne żeby dziecko było pod stałą kontrolą lekarza. Gdy u dziecka pojawi się próchnica należy ją leczyć ponieważ jej konsekwencją może być choroba zębów stałych. Zębów mlecznych z próchnicą nie należy także usuwać bo może to grozić wadą zgryzu.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji stomatologia przyjmują następujący lekarze: lek.med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni proszę skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Wypełnienie światłoutwardzalne inaczej nazywane jest plombą. Jest to ostatnia faza leczenia zęba. Wypełnienie światłoutwardzalne ma się komponować z naturalnym kolorem zębów pacjenta. Materiały elastyczne lub wytrzymałe dobiera się do leczonych zębów. Na zęby trzonowe i przedtrzonowe stosuje się materiał bardzo wytrzymały natomiast na zęby przednie używa się materiału elastycznego, w zależności od funkcji poszczególnych zębów.

Wypełnienie światłoutwardzalne – jak wygląda leczenie?

Pierwszym krokiem do założenia wypełnienia światłoutwardzalnego jest określenie ubytku w zębie. Jeśli ubytek w zębie jest duży stosuje się na życzenie pacjenta znieczulenie miejscowe. Potem następuje usunięcie próchnicy za pomocą sposobu, jakim jest borowanie. Następnym etapem w leczeniu zęba jest założenie na dno zęba głębokiego ubytku materiału. Oddziela to miazgę od później założonego wypełnienia światłoutwardzalnego. Ważne jest aby pamiętać o tym kroku ponieważ bez podkładu miazga zęba była by położona zbyt blisko wypełnienia światłoutwardzalnego, co wywoływałoby podrażnienia. Jeśli ubytek w zębie jest mały punkt ten można pominąć.

Wypełnienie światłoutwardzalne – zakładanie plomby

Etap zakładania plomby jest odmienny w zależności od tego, z jakiego materiału wykonane jest wypełnienie ubytku. W wypadku wypełnienia światłoutwardzalnego, zabieg zakładania plomby zaczyna się od nałożenia na wyleczony ząb specjalnego niebieskiego żelu, który lekarz wyciska ze strzykawki. Żel ten stanowi bazę ochronną na powierzchni zęba do kontaktu z założonym wypełnieniem światłoutwardzalnym. Po krótkim okresie czasu żel spłukuje się, a ubytek w zębie należy osuszyć i posmarować specjalnym płynem, który jest utwardzony przez lekarza przy pomocy specjalnej lampy. Rolą tego płynu jest zespolenie tkanki zęba z wypełnieniem światłoutwardzalnym. Ostatnią fazą procesu jest założenie właściwej plomby. Najczęściej zabieg wykonuje się warstwowo. Każdą warstwę naświetla się osobno w celu utwardzenia. Po założeniu wypełnienia światłoutwardzalnego należy dostosować je do zgryzu. Zadaniem stomatologa jest sprawdzenie, czy wypełnienie światłoutwardzalne nie jest zbyt wysokie i czy nie przeszkadza pacjentowi. Przy zastosowaniu odpowiedniej kalki kontroluje i nadaje plombie odpowiedni kształt.

Wypełnienie światłoutwardzalne – zalety

Wypełnienie światłoutwardzalne cechuje wysoki poziom estetyki jeśli chodzi o kolorystykę. Obecnie dentystyka dysponuje szeroką gamą odcienia wypełnienia, tak, że pacjent może dobrać barwę identyczną ze swoim kolorem zębów. Zaletą tego wypełnienia jest to, że pozostaje ono niewidoczne. Kolejną korzyścią zauważalną dla pacjenta jest wytrzymałość i odporność na zgniatanie wypełnienia. Do zalet wypełnienia należy także to, że wykazują ono duży stopień adhezji do szkliwa zębowego, co sprawia, że ich nakładanie go nie wymaga dużej ingerencji w zdrowe tkanki zębów ani dodatkowego stosowania spoiw.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji stomatologia przyjmują następujący lekarze: lek.med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński. W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni proszę skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Implanty zębowe mają na celu uzupełnienie ubytków w naturalnym uzębieniu pacjenta. Warunkami, które muszą spełnić dobre implanty są: funkcjonalność, wytrzymałość, dobre implanty nie powinny też wyróżniać się swym kolorem na tle naturalnych zębów. Zabieg zakładania implantów powinien być wykonany profesjonalnie przez stomatologa specjalistę z odpowiednim doświadczeniem i kwalifikacjami. Implant czyli sztuczny korzeń jest wszczepem wykonanym z tytanu. Jest on wielkości naturalnego korzenia. To implant jest podstawą do wprowadzenia sztucznego zęba czyli korony.

Implanty zębowe zakładanie (3 etapy):

• wszczepienie implantu

• wkręcenie śruby gojącej

• zamocowaniu sztucznego zęba
  

Zakładanie implantu etap I

Etap pierwszy służy wywierceniu w kości (konkretnie w wyrostku zębodołowym) otworu. Zabieg ten ma na celu wkręcenie implantu. Przed wszczepieniem implantu należy zrobić zdjęcie pantomograficzne. Zdjęcie to daje wgląd w ilość tkanki kostnej w dziąśle można wówczas ustalić czy ilość ta jest wystarczająca aby wprowadzić implant.

Jeżeli kość uległa zanikowi (co jest wynikiem utraty zęba i korzenia) pacjenta można poddać sterowanej regeneracji kości (augmentacji kości). Zabieg ten polega na wykonaniu wymaganej ilości tkanki kostnej pod przyszłe implanty stomatologiczne. Zabieg wszczepu jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub w narkozie. Czas wszczepiania implantu wynosi od 30 minut do 2 godzin. Zabieg ten jest bezbolesny. Lekarz musi upewnić się, że pozycja implantu jest sztywna i dopiero wówczas zszyć ranę.

Po wykonaniu zabiegu implant jest widoczny w jamie ustnej. W czasie gojenia się rany występuje bezpośrednie zrośnięcie się sztucznego korzenia z kością czyli osteointegracja. Osteointegracja trwa około 6 miesięcy (dla implantów w szczęce) i około 3 miesięcy (dla implantów w żuchwie). W przebiegu osteointegracji na powierzchni implantu tlen zawarty w komórkach tkanki kostnej tworzy na powierzchni implantu warstwę dwutlenku tytanu. Następstwem tego jest wytworzenie się na powłoce nowej tkanki kostnej, która jest właściwym utrwaleniem implantu. Skutkiem tego procesu jest to, że organizm nie wyczuwa wszczepionego implantu jako ciała obcego lecz jako łączną część dziąsła.

Zakładanie implantu etap II

W drugim etapie następuje odsłonięcie implantu i wkręcenie śruby gojącej. Po unormowaniu się implantu i połączeniu z kością następuje jego odsłonięcie. Dalszy ciąg polega na nacięciu błony śluzowej leżącej nad wszczepem i wkręceniu w implant tzw. śruby gojącej. Zabieg ten ma na celu przyśpieszenie procesu gojenia się błony śluzowej w bezpośrednim otoczeniu implantu oraz wyprofilowanie kształtu dziąsła pod przyszłą koronę protetyczną. Po upływie 14 dni można uzupełnić zabieg protetycznie.

Zakładanie implantu etap III

W etapie trzecim pobiera się wyciski i wstawia sztuczny ząb. Na pierwszej wizycie lekarskiej lekarz ustala z pacjentem kolor korony i pobiera wyciski protetyczne. Pobranie wycisku jest podstawą do przeprowadzenia badań w laboratorium, dzięki którym wykonuje się dwa elementy. Gdy powstaną te elementy lekarz kończy ostatni etap zakładania implantów. Elementami tymi są:

• łącznik, czyli filar protetyczny, na którym mocowana jest korona

• korona protetyczna na której mocowany jest sztuczny ząb

Ostatnim działaniem lekarza jest przykręcenie łącznika do implantu. Kiedy połączenie łącznika z implantem jest stabilne stomatolog mocuje koronę protetyczną.

Implanty zębowe związane są ze szczególną higieną jamy ustnej i częstymi konsultacjami z lekarzem.

Źródła zdjęć:

https://www.tourmedica.pl/informacje/implanty-stomatologiczne-jednofazowe-czym-sa-i-jakie-maja-zastosowanie/

https://www.mediraty.pl/stomatologia/przecietne-koszty-procedur/implanty-zebow/

1. Co to jest nadwrażliwość zębów?

Nadwrażliwość zębów to dolegliwości bólowe pojawiające się podczas mycia zębów, jedzenia zimnych potraw, picia gorących napojów. Nadwrażliwość zębów może pogłębiać nieodpowiedni wybór pasty. Na nadwrażliwość zębów wpływa dużo czynników takich jak: wady zgryzu, czy mechaniczne uszkodzenie szkliwa. Nadwrażliwość zębów głównie wypływa jednak z niewłaściwej higieny jamy ustnej. O nadwrażliwości mówimy wtedy, gdy dochodzi do uszkodzenia szkliwa zębów. Szkliwo zębów pozbawione szczelnej warstwy ochronnej osłaniającej unerwioną zębinę reaguje nadwrażliwością.

2. Nadwrażliwość zębów przyczyny:

• złe nawyki higieniczne

• wady zgryzu ( z ich przyczyny zęby są przeciążone dochodzi do uszkodzenia szkliwa i odsłonięcia zębiny)

• spożywanie dużej ilości cytrusów i napojów gazowanych, które zmieniają odczyn śliny na kwaśny, co powoduje stopniową demineralizację szkliwa

• choroby przewodu pokarmowego (ich następstwem jest zarzucanie treści żołądka przełyku)

• częste wymioty (np. przy bulimii)

• obgryzanie ołówków i paznokci może doprowadzić do mechanicznego uszkodzenia szkliwa

• niekontrolowane zgrzytanie zębami podczas snu

• zbyt intensywne czyszczenie zębów twardą szczoteczką w połączeniu z mocno ścierającą pastą, zwłaszcza wybielającą

• zła technika mycia zębów – może przyczynić się do kaleczenia dziąseł oraz odsłonięcia szyjek zębowych, które nie chronione przez szkliwo stają się bardzo wrażliwe na bodźce czuciowe.

3. Nadwrażliwość zębów objawy:

Symptomem nadwrażliwości zębów jest ból odczuwalny podczas jedzenia zimnych i gorących dań i picia zimnych i gorących napojów. Ból może występować także podczas mycia zębów.

4. Nadwrażliwość zębów leczenie i łagodzenie objawów

W celach zapobiegawczych pacjentom z tendencją do nadwrażliwości zębów zaleca się: stosowanie specjalistycznej pasty zawierającej związki fluoru o niskich właściwościach ścierających, używanie miękkiej szczoteczki, delikatne mycie zębów ruchami wymiatającymi, wstrzymanie się od spożywania cytrusów lub kwaśnych napojów przed umyciem zębów. Pomocna może być również nić dentystyczna, oraz płyn do płukania jamy ustnej zmniejszający nadwrażliwość. W leczeniu nadwrażliwości zębów ważna jest- jeżeli zachodzi taka potrzeba, to znaczy kiedy szkliwo jest bardzo zniszczone- wizyta u stomatologa. Lekarz ten może zalecić wówczas nałożenie na zęby preparatu z fluorem lub użycie specjalistycznego preparatu działającego jak szkliwo w płynie. Jeżeli ubytki w szkliwie są duże można uzupełnić je wypełnieniem kompozytowym, które działa izolująco na bodźce powodujące nadwrażliwość, oddzielając je od wrażliwych zakończeń nerwowych.

Specjalizacją, która zajmuje się leczeniem tego schorzenia jest stomatologia. W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmują lek. med. Bożena Kuśpiel-Mitka, Tomasz Martel oraz Krzysztof Raczyński.  W celu zarejestrowania się do tych lekarzy lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

http://www.dentine.pl/nadwraliwo-zbw-59

Leczenie kanałowe zęba – to metoda leczenia nieodwracalnych zapaleń miazgi. Jest to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów z zakresu stomatologii. Polega na usunięciu zmienionej chorobowo miazgi z komory i kanałów zęba, zdezynfekowaniu ich i wypełnieniu odpowiednim materiałem.

Infekcja miazgi, spowodowana może być np. zaawansowaną próchnicą lub urazem mechanicznym zęba. Leczenie kanałowe może być pierwotne i wtórne.

Jeśli leczenie kanałowe zęba jest przeprowadzane po raz pierwszy, mamy do czynienia z leczeniem pierwotnym. Jeżeli ząb musi zostać leczony kanałowo po raz drugi, mówi się o leczeniu wtórnym. Wskazaniem do powtórnego leczenia kanałowego jest m.in. nieprawidłowo wykonane leczenie pierwotne, nieszczelne wypełnienie kanałów zębów, pozostałe w korzeniach fragmenty narzędzi stomatologicznych.

Wskazania do przeprowadzenia leczenia kanałowego:

Przede wszystkim leczenie takie jest konieczne, gdy miazga zębowa znajduje się w stanie zaawansowanego i nieodwracalnego zapalenia. Do takiej sytuacji dochodzi gdy zmiana próchnicza nie zostało odpowiednio wcześnie wyleczona i wnika w coraz głębsze warstwy zęba. Najpierw atakowana jest zębina, a z czasem miazga. Rozmnażające się bakterie wywołują stan zapalny tej części zęba. Charakterystyczne objawy w przypadku bólu spowodowanego zapaleniem miazgi to:

– ból  nasilający się wieczorem lub w nocy

– wrażliwość na zimno lub ciepło

– ostry ból przy nagryzaniu lub nawet dotyku

Leczenie kanałowe przeprowadza się również u pacjentów z martwicą miazgi – do niej dochodzi najczęściej z powodu urazu mechanicznego zęba.  A także u osób u których podejmowano nieudane próby leczenia kanałowego. Charakterystyczne cechy martwicy to:

– widoczna na zdjęciu RTG zmiana okołowierzchołkowa

– brak ostrego bólu

– przebarwienie pozornie zdrowego zęba

– występowanie przetoki dziąsłowej

Etapy leczenia kanałowego:

1.Przeprowadzenie z pacjentem wywiadu , na podstawie którego podejmuje się decyzje o leczeniu kanałowym. W niektórych przypadkach wykonanie zdjęcia RTG

2.Zastosowanie w razie konieczności znieczulenia (gdy miazga zębowa jest już w stanie zapalnym, ale nie obumarła)

3.Usunięcie chorej tkanki zęba, otrzymując tym samym dostęp do komory (jeśli infekcja miazgi jest efektem próchnicy)

4.Zatrucie tkanki w przypadku, gdy miazga jeszcze nie obumarła (wówczas kolejny etap leczenia następuje po 7-14 dniach)

5.Usunięcie miazgi z kanałów zęba (przy pomocy niewielkich pilników, przypominających kształtem igły). Kanały są potem odkażone i poszerzone

6.Wypełnienie kanałów specjalną substancją, która z biegiem czasu ulega stwardnieniu

7.Zaopatrzenie zęba podkładem, czyli warstwą oddzielającą kanały od plomby, a następnie wykonanie wypełnienia (tzw plomby)

W leczeniu kanałowym coraz częściej stosuje się mikroskop. Pozwala on “zajrzeć” do wnętrza kanałów korzeniowych, ocenić ich długość i kształt, zlokalizować ewentualne przeszkody lub uszkodzenia ściany korzenia. Jest on niezbędny do wykonywania zabiegów wymagających dużej precyzji.

Źródła zdjęć:

http://www.stomatologiasorriso.pl/endodoncja_leczenie_kanalowe.html

http://proortodont.pl/pl/uslugi/endodoncja-czyli-leczenie-kanalowe/

Fluoryzacja to profilaktyczny zabieg dentystyczny, polegający na pokryciu zębów lakierem lub żelem o wysokim stężeniu fluoru. Można też stosować wewnętrznie różnego rodzaju preparaty z fluorem: tabletki, krople.

Fluor to bardzo ważny pierwiastek dla zdrowia zębów. Głównym jego działaniem jest wzmacnianie szkliwa oraz uodparnianie zębów na działanie szkodliwych bakterii. Występuje przede wszystkim w środkach do higieny jamy ustnej, (pasty do zębów i płyny do płukania ust), oraz w wodzie pitnej i niektórych produktach spożywczych. Dostarczane w ten sposób dawki fluoru w niektórych przypadkach nie wystarczają do zachowania zdrowych zębów. Dlatego konieczna jest fluoryzacja zębów.

Fluoryzacja może wyglądać następująco:

1.Lakierowanie zębów – nakładanie lakierów z fluorem za pomocą specjalnych pędzelków. Lakiery utrzymują się przez pewien czas na zębach i stopniowo uwalniają jony fluorkowe. Zabieg ten redukuje próchnicę nawet do 40%. Przed lakierowaniem należy odpowiednio przygotować zęby: oczyścić, przepłukać i osuszyć. Nakładanie lakieru na zęby wykonuje się 2-4 razy do roku.

2.Fluorowanie kontaktowe – wcieranie w powierzchnię zębów, za pomocą tamponu z waty lub pędzelka (przez ok. 60 sekund), preparatów z fluorem. Mogą być też zastosowane okłady z żelu (pianki) zawierającego jony fluorkowe. Żel (piankę) nakłada się na jednorazowe łyżeczki, które następnie przykłada się do łuku zębowego na ok. 5 minut. Po tym zabiegu należy nie jeść i nie pić przez ok 2 godziny.

3.Fluoryzacja metodą szczoteczkową – nakłada się specjalny płyn z fluorem na szczoteczkę i szczotkuje się zęby przez kilka minut . Po zabiegu tym nie należy płukać jamy ustnej.

4.Jonoforeza fluorkowa – wprowadzanie fluoru za pomocą prądu stałego o słabym natężeniu. Watę lub gazę nasączana jest preparatem z fluorem, następnie nakładana na elastyczną łyżeczkę. Łyżeczkę wprowadza się na kilka minut do jamy ustnej. Zabieg ten cechuje się dużą skutecznością, ponieważ powoduje redukcję próchnicy nawet do 70%.

Zalety fluoryzacji:

– zapobieganie próchnicy u dorosłych i dzieci, próchnicy wtórnej przy leczeniu ortodontycznym, oraz zapobieganie próchnicy wtórnej w okolicach wypełnień i uzupełnień protetycznych

– remineralizacja szkliwa,
– leczenie nadwrażliwych szyjek zębowych

Ważna jest świadomość, że nadmierne stosowanie fluoru może być przyczyna fluorozy zębów.

Źródła zdjęć:

http://www.profident.pl/klinika/profilaktyka/fluoryzacja.aspx

http://orthoclinic.com.pl/portfolio-view/fluoryzacja/