Tag: ginekolog Karolina Jakubiec-Wiśniewska

 Co to są mięśniaki macicy?

Mięśniaki macicy są rodzajem guzów, które tworzą się z włókien mięśniowych macicy. Najczęściej nie są złośliwe. Mogą powstawać na powierzchni, w ścianie, pod śluzówką albo na szyjce macicy. Mięśniaki macicy są dolegliwością powszechną ale zazwyczaj- w 99% przypadków mają postać łagodną. Ich powstawanie jest powiązane z tendencjami genetycznymi i problemami z poziomem estrogenów we krwi. Mięśniaki macicy mogą powodować różne objawy takie jak: bóle brzucha, obfite miesiączki, które skutkują anemią, bolesne uciski na różne części narządu rodnego.

Przyczyny i objawy mięśniaków macicy

Etiologia powstawania mięśniaków macicy jest nie do końca wyjaśniona. Ich tworzenie jest prawdopodobnie uwarunkowane przez zaburzenia produkcji i przemian niektórych substancji wydzielanych w układzie nerwowym. Nie bez znaczenia jest również występowanie wysokiego poziomu estrogenów we krwi. W początkowym etapie wzrostu mięśniaki z reguły nie powodują dolegliwości. Pojawienie się objawów jest skorelowane z umiejscowieniem, liczbą i wielkością guzków. Najczęstszymi objawami mięśniaków macicy są:

– plamienie z dróg rodnych

– obfite, bolesne i długie krwawienia miesiączkowe z występowaniem we krwi skrzepów

– nieregularne miesiączki

– krwawienia międzymiesiączkowe

– uczucie ciała obcego lub parcia w okolicy brzucha

– bóle w dole brzucha

Krwotoczne miesiączki implikuje fakt trudności w obkurczaniu się ścian macicy i wydłużone gojenie się miejsc po złuszczonym endometrium. Może to prowadzić do niedokrwistości (odczuwane dolegliwości: bóle głowy, osłabienie, duszność, przyspieszenie tętna). Duże guzy macicy mogą powodować ucisk na znajdujące się w pobliżu narządy. W sytuacji gdy mięśniaki macicy uciskają na pęcherz i cewkę moczową mogą nieść ze sobą zapalenie pęcherza moczowego, zaleganie moczu i napadowe nietrzymanie moczu. Ucisk na moczowody może skutkować wodonerczem i zaburzeniem funkcji nerek. Gdy uciskają na odbytnicę mogą powodować zaparcia, a nawet niedrożność jelit. Jeśli wraz z mięśniakiem współwystępują krwawienie z dróg rodnych, skurcze brzucha podobne do porodowych oraz, gdy uwidacznia się on w pochwie, mówimy wówczas o tak zwanym rodzącym się mięśniaku.

Postępowanie w leczeniu mięśniaków

Mięśniaki macicy często towarzyszą schorzeniom takim jak: endometrioza lub nowotwory śluzówki macicy. Guzy macicy rozwijające się po menopauzie lub stale się powiększające rzadko należą do mięśniaków. Nieleczone zmiany podlegają zwyrodnieniu- martwicy, rozmiękczeniu, zakażeniu, zwłóknieniu. Taka postać choroby wywołuje duże dolegliwości bólowe objawy tak zwanego ostrego brzucha i inne ogólnoustrojowe dolegliwości. Mięśniaki jednak należą do zmian łagodnych. Podlegają leczeniu dopiero wówczas, gdy występują z ich strony bolesne objawy. W większości przypadków leczy się je operacyjnie.

Guzom, które nie dają żadnych objawów należy się przyglądać i odwiedzać ginekologa regularnie co trzy miesiące. Nie zawsze istnieje potrzeba usuwania guzów operacyjnie. Czasami ich leczenie może być oparte na hormonoterapii. W wielu przypadkach nie odnosi ona jednak zamierzonych efektów i powoduje powikłania. Zachodzi potrzeba operacyjnego usunięcia mięśniaków macicy, nawet jeśli nie dają one objawów, jeśli:

– mięśniak jest bardzo dużych rozmiarów

– guz szybko się rozrasta

– mięśniak ma dużą szypułę i jest ruchomy w jamie brzusznej

– nie można wyeliminować guza jajnika

– mięśniaki powodują niepłodność

– występują nawykowe poronienia i\ lub porody przedwczesne

– mięśniaków jest wiele – tak zwana macica mięśniakowata

Operacja mięśniaków jest leczeniem z wyboru. W operacji można zastosować wykonanie drogą przezpochwową lub przezbrzuszną. Niestety usunięcie mięśniaka nie jest równoznaczne z całkowitym wyleczeniem ponieważ problem może nawracać. Zmiany w macicy można rozpoznać poprzez badanie ginekologiczne, badanie USG i laparoskopię.

źródła zdjęć:

http://static.prsa.pl/images/cd4a517c-f94c-4cbd-8ddf-4b6fc7ecd255.jpg

http://1.bp.blogspot.com/-g-S1x-sHr34/Ve02-Ru9ljI/AAAAAAAAALE.jpg

Co to jest połogowe zapalenie piersi?

Statystycznie dolegliwość ta dotyczy około 20 procent kobiet karmiących piersią. Powstanie stanu zapalnego w obrębie piersi uzależnione jest od dwóch czynników wywołujących chorobę. Pierwszy z nich to niedostateczne wypróżnienie piersi, jest to ważne ponieważ prowadzi do zatrzymania pokarmu w przewodach i pęcherzykach mlecznych. Nieodessany pokarm powoduje ucisk na otaczające przewody mleczne naczynia włosowate, dostarczające okolicznym mięśniom hormon zwany oksytocyną. Niedobór tej substancji negatywnie oddziałuje na pracę skurczową mięśni, co dodatkowo przyczynia się do zastoju pokarmu. Jednakże aby powstał stan zapalny konieczna jest styczność z bakteriami. Najczęściej mikrourazy piersi (powstałe w trakcie karmienia piersią) są powodem przedostania się ich do gruczołu sutkowego. Zapalenia piersi są najczęściej wywoływane bakterią – gronkowcem złocistym. Patogeny rozwijają się zwykle przez kontakt z jamą ustną noworodka.

Połogowe zapalenie piersi objawy

W toku choroby mogą się rozwijać zarówno objawy miejscowe jak i ogólnoustrojowe. Dlatego też zapaleniu towarzyszą takie symptomy jak: dreszcze, osłabienie, bóle mięśni, ogólne złe samopoczucie, a także wrażliwość i bolesność całej piersi lub jej fragmentu. Są to pierwsze objawy połogowego zapalenia piersi. Występuje również podwyższona temperatura ciała. Choroba zwykle dotyka tą z piersi, którą dziecko ssie z mniejszą ochotą, z uwagi na fakt, że jest ona bardziej narażona na zastój pokarmu. Pierś robi się gorąca, nabrzmiała i bolesna zwłaszcza, gdy jest narażona na dotyk bądź karmienie. Wyczuwalne są miejsca twardsze niż reszta gruczołu i odznaczające się większą bolesnością.

Jak zapobiegać połogowemu zapaleniu piersi?

Aby choroba ta nie była stanem nawracającym należy:

– stosować zimne okłady między karmieniami

– nosić luźną przepuszczającą powietrze bieliznę

– dbać o optymalne opróżnienie piersi z pokarmu, kiedy zachodzi taka potrzeba stosować laktator

– wskazane jest karmić niemowlaka ulokowanego w pozycji”spod pachy”. Trzyma się wówczas noworodka kierując go bródką w stronę pachy, która jest częścią gruczołu najbardziej narażonym na rozwój stanu zapalnego.

– wykonywać masaż piersi ruchami kolistymi w stronę sutka, co ułatwi przepływ pokarmu

Połogowe zapalenie piersi leczenie

Gdy zaobserwujemy u siebie symptomy świadczące o połogowym zapaleniu piersi, powinniśmy nie zwlekać z wizytą u lekarza. Niedoleczone zapalenie sutka może nieść ze sobą komplikacje, takie jak: odnawianie się stanu zpalnego lub wystąpienie ropnia piersi. Leczenie w początkowym etapie powinno stanowić regularne odciąganie pokarmu z chorej piersi oraz stosowanie zimnych okładów miejscowych. Do leczenia preparatami hamującymi laktację lekarz ucieka się, wówczas, gdy objawy nasilają się. Zawierają one bromokryptynę. W razie, gdy gorączka utrzymuje się dłużej niż 24h zaleca się zastosowanie antybiotyku. Lekarze zapewniają, że stosowane preparaty nie szkodzą dziecku. Najczęściej wdraża się oksacylinę, na którą podatny jest gronkowiec złocisty- najczęstszy patogen prowadzący do zapalenia.

źródła zdjęc:

https://meavita.pl/wp-content/uploads/2018/08/zapalenie-piersi-laktacja-ginekolog-krakow-zarotynski-rusznikarska-meavita-1200×536.jpg

http://www.mlecznewsparcie.pl/wp-content/uploads/2015/01/piersi-021.jpg

Czym się charakteryzują choroby nerek w ciąży?

Przewlekła choroba nerek odznacza się tym, że trwa przez trzy lub więcej miesięcy. Choroby nerek w niektórych przypadkach niosą ze sobą przykre konsekwencje zarówno dla dziecka jak i mamy. Funkcja nerek, którą pełnią w organizmie to: usuwanie zbędnych produktów przemiany materii, filtrowanie krwi, utrzymywanie prawidłowego poziomu wody i składników mineralnych, a także produkowanie hormonów.

Możemy ustalić pięć etapów chorób nerek. Należy zaznaczyć, że ostatni etap ma najbardziej ostry przebieg i może się zdarzyć, że potrzebna będzie dializa lub transplantacja nerek. W zakres chorób nerek może wchodzić: kłębuszkowe zapalenie nerek, ich torbielowatość lub stan zapalny. Wszystkie z wymienionych schorzeń powstają na skutek upośledzenia filtrów nerek- nefronów. Obrażenia mogą nastąpić nagle z powodu urazu, infekcji lub powoli rozwijać się w czasie.

Jak choroba wpływa na kobietę i dziecko

Przewlekłe choroby nerek oddziaływują na cykl menstruacyjny kobiety ponieważ zaburzają pracę hormonów. Może to być powodem nieregularnych miesiączek. Sytuacja ta sprawia, że zajście w ciążę może być niebezpieczne. Rozpoczęcie leczenia przed zajściem w ciążę ułatwia poczęcie i zapewnia zdrowy przebieg ciąży.

Jeżeli choroba ma charakter łagodny może się zdarzyć, że ciąża będzie udana i zakończy się szczęśliwie.

 Objawy niewydolności nerek

Ostra niewydolność nerek charakteryzuje się:

– krwotokiem z przewodu pokarmowego

– biegunką

– wymiotami

W toku choroby pojawia się coraz rzadsze oddawanie moczu, nogi, ręce niekiedy całe ciało jest pokryte obrzękiem. Zatrzymanie wody w organizmie powoduje zwiększenie masy ciała. W ciężkim stanie mogą się pojawić kłopoty z oddychaniem, które są wywołane obrzękiem płuc. Choroba odznacza się drżeniem nóg i rąk, natomiast ze strony przewodu pokarmowego pacjent doznaje mdłości i dochodzi do wymiotów.

Pierwszym możliwym symptomem, który charakteryzuje przewlekłą niewydolność nerek jest chwiejne ciśnienie tętnicze oraz tak zwane zagęszczenie moczu. W przebiegu choroby występuje wzmożone pragnienie i częste oddawanie moczu. Zazwyczaj mamy do czynienia również z nadciśnieniem tętniczym. Im większy choroba uczyniła postęp, tym większe obrazujące to objawy. Często kolejnymi symptomami bywają: świąd skóry, obrzęki kończyn, bolesne skurcze i tak zwany zespół niespokojnych nóg. Choroba dotyka również układu krążenia. Sprawia, że pacjent dostaje zadyszki po wysiłku, zaczyna też mieć bóle głowy, zaburzenia widzenia, które są spowodowane nadciśnieniem tętniczym. Nocą chorzy skarżą się na napady duszności, a pojawiający się dość często ból za mostkiem może świadzyć o zawale serca. Nieustępującymi objawami są czkawka i wymioty. Ból w okolicach lędźwi, ciemnoczerwona barwa moczu, obrzęki pod oczami i podwyższone ciśnienie tętnicze dają znać o ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek.

Niewydolność nerek przyczyny

Ostrą niewydolność nerek powodują:

– krwotok

– hemoliza

– wstrząs urazowy

– wstrząs septyczny

– zatrucie toksynami

źródła zdjęć:

https://s3.party.pl/styl-zycia/zdrowie/choroby/kobieta-w-ciazy-u-lekarza-434783-MT.jpg

https://momlovesbest.com/wp-content/uploads/2018/04/Constipation_During_Pregnancy.jpg

O czym świadczy nieprzyjemny zapach z pochwy?

Dokuczliwy zapach z pochwy jest przeważnie symptomem postępujących infekcji: grzybiczych, bakteryjnych lub wirusowych. Często obok innych dolegliwości (na przykład świądu) pojawia się wydzielina, która ma konsystencję śluzu o zmienionej barwie. Może być jednak objawem poważniejszej choroby.

Nieprzyjemny zapach z pochwy zawsze ma jakieś podłoże chorobowe, kiedy zauważymy u siebie jego wystąpowanie powinniśmy skonsultować się z ginekologiem.

Skąd się bierze nieprzyjamny zapach z pochwy?

W srodowisku pochwy żyje i rozwija się wiele mikroorganizmów. Obecne w niej pałeczki kwasu mlekowego zapobiegają rozwojowi bakterii, grzybów i wirusów oraz, co najważniejsze powodują, że środowisko pochwy jest kwaśne. Zdarza się, że liczba tych bakterii obniża się. Dzieje się tak na przykład po zapłodnieniu (kiedy organizm przygotowuje się na rozwijający się płód), przy menopauzie (w której organizm kobiety ponownie podlega zmianom hormonalnym), gdy stosuje się leki hormonalne, antykoncepcję i antybiotyki, a także w toku chorób oraz przez niewłaściwą higienę miejsc intymnych.

Wraz z obniżeniem się ilości pałeczek kwasu mlekowego może pojawić się nieprzyjemny zapach z pochwy, który jest następstwem utleniania się amin aromatycznych wytwarzanych przez bakterie.

– rybi zapach z pochwy- infekcje bakteryjne i grzybicze

W toku infekcji grzybiczej zapach wydzielany z pochwy przypomina woń ryby, drożdży czy pleśni. Objawami współistniejącymi są świąd i pieczenie, a upławy mają gęstą serową postać. Mogą się w niej pojawić również grudki. Wydzielina ma kolor biały bądź lekko zielony lub zółty. Cechą wyróżniającą tą infekcję jest typowy rybi zapach z pochwy. Może on również być sygnałem wystąpienia stanu zapalnego spowodowanego bakteriami lub rzęsistkiem.

– przykry zapach z pochwy z powodu niedostatecznej higieny

Przykry zapach z pochwy może być też wynikiem niedostatecznej higieny intymnej, co zdarza się często. Istnieją pewne uniwersalne wskazówki jak należy dbać o higienę intymną. Oto one:

– wskazane jest aby codziennie, najlepiej dwukrotnie podmywać miejsca intymne specjalnym płynem przeznaczonym do higieny intymnej, który ma właściwe pH

– w trakcie menstruacji powinno się pilnować by jak najczęściej zmieniać tampony, podpaski, czy wkładki

– każda kobieta powinna posiadać osobny ręcznik do higieny intymnej, który będzie przeznaczony tylko do jej użytku

– polecane jest noszenie lekkiej, przewiewnej bawełnianej bielizny

Niestety wiele kobiet zapomina o tych zasadach, czego następstwem są uciążliwe i wstydliwe dolegliwości.

O niechcianym zapachu z pochwy może decydować też dieta. Jeśli jest ona bogata w mięso, czosnek, cebulę, czy pora, zapach może być wydalany przez skórę, wraz z potem i wydzielinami ponieważ intensywność jej zapachu może wzrastać wraz ze spożyciem wymienionej wyżej żywności i zawartych w owej żywności substancjach.

Jak pozbyć się nieprzyjemnego zapachu z pochwy?

Brzydki zapach z pochwy można złagodzić – oczywiście najpierw należy udać się do lekarza, ale jeśli nie jest to możliwe, czy konieczne- można to zrobić samemu. W aptece powinno się znaleźć leki dostępne bez recepty, które minimalizują nieprzyjemny zapach. Ponadto mają działanie przeciwzapalne i łagodzące.

Po pierwsze przydatny może okazać się płyn do higieny intymnej, który poza funkcją myjącą powinien też być antybakteryjny i zapobiegać infekcjom. Porządny środek do higieny intymnej powinien zawierać bakterie Lactobacillus, które zapewniają prawidłową mikroflorę pochwy i są naturalną barierą ochronną. Jeżeli używany przez nas środek ich nie zawiera warto go zamienić na inny. Taki zabieg wystarczy jeśli nieprzyjemny zapach wynikał tylko z braku odpowiedniej higieny intymnej.

Jeżeli nieprzyjemnemu zapachowi z pochwy towarzyszy świąd i podrażnienie można zastosować żel lub maść łagodzące podrażnienia, które używa się w okolicach miejsc intymnych. Nie zastąpi to jednak wizyty u lekarza. Odpowiedni żel łagodzący powinien zawierać metabolity, czyli substancje wytwarzane naturalnie przez pałeczki kwasu mlekowego.

Efekty mogą również przynieść probiotyki w formie kapsułek doustnych lub dopochwowych. Pierwsze z wyżej wymienionych działają ochronnie na mikroflorę układu moczowo- płciowego, drugie natomiast mają właściwości leczenia miejscowego, więc przyspieszają powrót do zdrowia i zmniejszają przykre uczucie związane z infekcją.

Należy pamiętać, że domowe sposoby leczenia mogą być zawodne i nie są polecane przez specjalistów ginekologów. Jeżeli zauważymy u siebie którąś z wymienionych powyżej dolegliwości należy zgłosić się do lekarza.

żródła zdjęć:

https://www.womenshealth.pl/media/lib/1585/sh_130953827-856aa82e1b01528bde9583051b1a3898.jpg

htpps ://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSjWVjQgwgaldrOwyuaMORQGJu6V23R6PPj1J-KE8FrTcPi5jWf5A

Odchudzanie w ciąży…

Ciążoreksja inaczej pregoreksja to zaburzone odżywianie, które występuje u kobiet w ciąży. Pacjentka z ciążoreksją obawia się, że przybierze na wadze w ciąży, więc robi wszystko żeby do tego nie doprowadzić nie biorąc pod uwagę niebezpieczeństwa utraty bądź tragicznej choroby dziecka. A konsekwencjami anoreksji w ciąży mogą być: upośledzenie fizyczne i umysłowe dziecka lub nawet obumarcie, poronienie płodu.

Istotną cechą progoreksji jest głodzenie się lub prowokowanie wymiotów w ciąży. Pacjentka z pregoreksją nie akceptuje tego, że w ciąży naturalnie zaokrąglają się kształty i przybiera się na wadze. Dąży więc do tego, by nie przytyć, zazwyczaj za wszelką cenę, nie bacząc na konsekwencje dla dziecka.

Ciążoreksja nie jest klasyfikowana jako choroba. Kobiety w ciąży, które się odchudzają lub prowokują wymioty są zazwyczaj uważane za anorektyczki albo bulimiczki. Ale lekarze coraz częściej wprowadzają nazewnictwo pregoreksja ponieważ powiększa się liczba kobiet odchudzających się w ciąży.

Ciążoreksja – przyczyny i czynniki ryzyka

Pregoreksja ma skomplikowane przyczyny. Często powody zakorzenione są w dzieciństwie, kiedy kobieta jest po trudnych przejściach. Wielokrotnie w ciążoreksji podobnie jak w anoreksji w grę wchodzi niskie poczucie własnej wartości. Zwykle traumy z przeszłości uaktywniają się w dorosłym życiu. Wystarczy jeden bodziec (może nim być ciąża), aby choroba ujawniła się. W związku z tym narażone na chorobę są także te kobiety, które nigdy wcześniej nie miały problemów psychicznych z jedzeniem.

Innym aspektem jest wywieranie wpływu mediów, które promują szczupłą figurę nawet u kobiet, które są w ciąży.

 Ciążoreksja – jak się objawia?

– stałe kontrolowanie wagi

– spożywanie niskokalorycznych posiłków, w dodatku w niewielkich ilościach.

– ćwiczenia fizyczne – dość intensywne

– prowokowanie po posiłkach wymiotów, aby pozbyć się jedzenia

Budzące największe obawy jest to, że progorektyczka często używa środków moczopędnych i przeczyszczających, co może spowodować poronienie albo doprowadzić do niedorozwoju fizycznego i psychicznego dziecka.

 Ciążoreksja i jej niebezpieczne konsekwencje:

Ścisła dieta w ciąży niesie z sobą ryzyko zachorowania na nadciśnienie tętnicze, anemię, powoduje wypadanie włosów, a nawet może doprowadzić do depresji. Wymienione niebezpieczne choroby to tylko niektóre, z tych, które mogą się pojawić u cierpiącej na wspomniane wyżej zaburzenie kobiety. Następstwem odchudzania w stanie brzemiennym może też być osteoporoza u przyszłej mamy. Z kolei po porodzie pojawiają się powikłania związane z fizjologicznym karmieniem.

Jednak najgroźniejszy wpływ choroba mamy ma na dziecko. Istnieje możliwość, że urodzi się ono przedwcześnie z niską wagą. Efektem nie jedzenia w ciąży mogą być również zaburzenia w rozwoju fizycznym i upośledzenie umysłowe dziecka. Skrajną konsekwencję stanowi poronienie lub obumarcie płodu.

Ciążoreksja – co robić?

Zważywszy na przyczyny (jeśli występowała trauma w dzieciństwie) ciążoreksji bardzo ważne jest wsparcie rodziny i odpowiednia opieka lekarska. Progorektyczka powinna się zwrócić po pomoc psychiatry i psychologa. Często nie widzi ona jednak takiej potrzeby, bo nie czuje się chora. Dlatego ważna jest współpraca lekarza prowadzącego ciążę z specjalistą psychiatrą.

Jakie jest dzienne zapotrzebowanie energetyczne kobiety w ciąży?

Światowa Organizacja zdrowia przypomina, że kobieta w ciąży ma zapotrzebowanie na dodatkową energię, które wynosi tylko 300 kcal dziennie. Taką wartość energetyczną możemy czerpać ze zjedzenia kanapki z wędliną lub miseczki jogurtu z musli. Pod koniec ciąży kobieta potrzebuje już tylko około 2800- 3000 kcal.

Ciążoreksja – ile można przytyć w trakcie ciąży?

Normą jest, że kobieta przytyje w ciąży 8- 11 kilogramów. Jednak nie ma powodów do niepokoju jeśli kobieta bardzo szczupła z niskim BMI przytyje nawet 16 kilogramów. Kobiety o większej tuszy powinny pamiętać, że ich przyrost masy ciała przed porodem może wskazywać maksymalnie 10 kilogramów więcej.

źródła zdjęć:

• https://dlarodzinki.smcloud.net/t/photos/t/15398/zobacz-co-dokladnie-sklada-sie-na-dodatkowe-kilog_360348.jpg
• http://static2.medforum.pl/cache/logos/ciaza_kobieta_panthermedia_b16270495-W780H600.jpg
• https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-4nTB-NJWd-6HZB_dieta-w-ciazy-zdrowe-przegryzki-nie-pozwola-ci-przytyc-664×442-nocrop.jpg

Higiena intymna to zachowanie czystości i komfortu miejsc intymnych. Zachowanie zasad higieny intymnej zapobiega infekcjom i podrażnieniom. Prawidłowa higiena intymna daje poczucie świeżości i czystości, jest ważna dla zachowania zdrowia.

Na co należy zwrócić uwagę:

Błony śluzowe zewnętrznych narządów płciowych i pochwy osłania śluz. Płyn, czy żel do higieny intymnej powinien łagodnie myć i odświeżać podtrzymując kwaśne pH i chroniąc naturalną mikroflorę okolic intymnych i pochwy.

Zbyt częste mycie miejsc intymnych jest niepożądane ponieważ zaburza naturalną florę bakteryjną pochwy, w skutek czego powstają zakażenia. Korzystne dla higieny intymnej jest branie raz dziennie szybkiego, odświeżającego prysznica. Podczas miesiączki zalecane jest podmywanie się w zależności od potrzeb (chociaż raz dziennie). Można również używać chusteczek do higieny intymnej powinny one być hipoalergiczne, bez aromatów i barwników.

W czasie miesiączki zrezygnuj z gorących kąpieli ponieważ to nasila krwawienie.

Należy podmywać się ruchami od przodu do tyłu aby zmniejszyć ryzyko przenoszenia bakterii z odbytu do pochwy.

Nie powinno się używać gąbek jednorazowych ani myjek ponieważ żyją na nich grzyby. Ważne jest aby często zmieniać ręcznik służący do osuszania miejsc intymnych. Osoby ze skłonnością do infekcji powinny używać chusteczek higienicznych.

Zapewnij sobie i partnerowi higienę intymną przed stosunkiem, a po oddaj mocz i podmyj się płynem do higieny intymnej.

Przy kupowaniu bielizny staraj się wybierać tą bawełnianą, nie noś stringów.

Zwróć uwagę na częstą wymianę środków higienicznych podczas miesiączki- nie używaj więcej niż raz tego samego tamponu lub podpaski. Noś zawsze czystą bieliznę.

Kosmetyki odpowiednie do higieny intymnej:

Unikaj płynów do higieny intymnej, które zawierają zapachy, syntetyczne barwniki i konserwanty.

Skład odpowiednich płynów do higieny intymnej powinien zawierać:

– składniki regenerujące błonę śluzową (wyciąg z przywrotnika)

– łagodzące podrażnienia (prowitaminę B5, wyciąg z lukrecji, alantoinę)

– składniki natłuszczające (glicerynę, lanolinę, oleje roślinne)

– działające grzbobójczo i przeciwzapalnie (wyciąg z macierzanki, nagietka, rumianku, kwas mlekowy)

Zwykłe mydło zasadowe nie nadaje się do mycia okolic intymnych z uwagi na fakt, iż posiada odczyn pH powyżej 8,5, wnętrze pochwy zaś ma odczyn pH 4,5.

Infekcja okolic intymnych:

Jeśli mamy do czynienia z lekkim świądem i otarciem możemy użyć maści Alantan, przemywać wrażliwe okolice płynem Asucalen lub rozpuszczonym w wodzie proszkiem Tantum Rosa. Pomóc też może nasiadówka z naparu rumianku (10-15 minut). Jeżeli nie uda się pozbyć objawów w ciągu 1-2 dni należy skonsultować się z lekarzem.

Higiena intymna podczas menstruacji:

Nie poleca się używania wkładek higienicznych na co dzień, ale gdy wydzieliny jest bardzo dużo. Powinno się je wymieniać minimum 3 razy dziennie ponieważ odznaczają się dobrą pochłanialnością wilgoci i mogą powodować otarcia naskórka i podrażnienia. Unikaj wkładek i podpasek z foliową podkładką oraz tych zapachowych. Nie wybieraj tamponów podczas menstruacji jeżeli często masz infekcje. Podpaski możesz zmieniać w okresie co 4-5 godzin, w zależności od nasilenia krwawienia. Zaleca się używanie na co dzień białego lub szarego bezzapachowego papieru toaletowego.

źródła zdjęć:

1. Co to jest zapalenie gruczołu Bartholina?

Zapalenie gruczołu Bartholina charakteryzuje się obrzmieniem, zaczerwienieniem i pojawieniem się guza w przedsionku pochwy.

Gruczoły Bartholina to leżące po obu stronach przedsionka pochwy guzki wielkości ziarnka grochu. Konsekwencją nieleczenia tej choroby jest zapalenie narządów miednicy mniejszej. Na zapalenie gruczołu Bartholina najczęściej chorują kobiety aktywne seksualnie w wieku 20-40 lat.

2. Zapalenie gruczołu Bartholina objawy

Schorzenie to występuje w dwóch postaciach: w postaci przewlekłej i ostrej. W stanie ostrym pojawia się bolesny guz, który jest wyczuwalny, znajduje się on w przedsionku pochwy (może być utrudnieniem przy chodzeniu i siedzeniu), następuje zaczerwienie okolicy guza, pacjentka ma podwyższoną temperaturę, a ból nasila się podczas poruszania się.

W stanie przewlekłym guz ma postać bezbolesną, rzadko spotykane jest wystąpienie u pacjentki podwyższonej temperatury ciała.

3. Skąd bierze się zapalenie gruczołu Bartholina?

U przyczyn zapalenia gruczołu Bartholina leży najczęściej zakażenie bakteryjne. Konsekwencją infekcji jest obrzęk i zatkanie ujścia przewodów wyprowadzających- wytwarzana wydzielina zaczyna odkładać się w gruczole (powstaje tak zwana torbiel zastoinowa). W torbieli tworzy się ropień jeśli dojdzie do zakażenia zalegającej w niej zastoinowej wydzieliny.

W celu uniknięcia infekcji należy dbać o:

• używanie prezerwatyw – głównie gdy się ma kilku partnerów seksualnych
•  pamiętać o odpowiedniej higienie miejsc intymnych (na przykład stosując żele do higieny intymnej o odpowiednim pH)
• noszenie przewiewnej, bawełniananej bielizny
• przyjmowanie preparatów zawierających kultury bakterii Lactobacillus i Bifidobacterium (doustnie lub miejscowo dopochwowo) w czasie trwania i po zakończeniu antybitykoteraapii.

4. Zapalenie gruczołu Bartholina – jak wygląda diagnostyka?

Diagnozę lekarz może postawić w oparciu o objawy kliniczne i badanie ginekologiczne przeprowadzone za pomocą wziernika. Zdarza się, że zachodzi konieczność przeprowadzenia tak zwanego posiewu z wydzieliny gruczołu Bartholina.

5. Leczenie – jakie kroki należy podjąć?

Leczenie zachowawcze służy obserwacji lub/i równoczesnym włączeniu antybiotykoterapii. W przypadku występowania mało nasilonych objawów zapalenia (lekki ból, niewielki obrzęk, zaczerwienienie) może zostać zastosowana antybiotykoterapia oraz “domowe sposoby leczenia'”. Są to: nasiadówki, lub okłady z preparatów zawierających octanowinian glinu (np. Altacet, płyn Burowa), rumianek, nadmanganian potasu (KMnO4) lub mieszanek ziołowych (np. Vagosan).

Źródła zdjęć:
https://krokdozdrowia.com/wp-content/uploads/2017/05/schemat-budowy-kobiecych-narzadow-zewnetrznych.jpg
https://www.drneelimamantri.com/wp-content/uploads/2017/04/edited.jpg
http://www.petermlotzemd.com/wp-content/uploads/2018/06/Cure-Vaginal-Dryness-1-825×510.jpeg
https://s.doctoroz.com/styles/720×480/s3/sites/default/files/media/image_thumb/Gynecologist-09-28-12-720.jpg?itok=qu0G2H-j

Rak jajnika to choroba z dziedziny onkologii ginekologicznej. Schorzenie to może mieć postać guza, wywodzi się z żeńskiej gonady, czyli jajnika. Jajnik składa się z wielu typów komórek, które mają różne funkcje. Nowotwór złośliwy może wywodzić się z każdej z linii komórkowych. Rak gruczołowy należy do najczęściej występujących postaci złośliwego nowotworu.

Rak jajnika przyczyny:

Przyczyny raka jajnika mają nieznane pochodzenie. Nowotwór ten występuje przeważnie u kobiet w każdym wieku, najrzadziej jednak jest spotykany, kiedy kobieta ma powyżej 75 lat. Statystycznie rak jajnika najczęściej występuje u kobiet pomiędzy 40 a 70 rokiem życia. Na największe ryzyko zachorowania są jednak narażone kobiety, które są w wieku 50- 60 lat. Duże prawdopodobieństwo transformacji nowotworowej nabłonka jajnika występuje u kobiet z prawidłowym oraz nieprzerywanym jajeczkowaniem. Zauważono również, że zachorowalność na raka jajnika jest częściej spotykana u kobiet, które jeszcze nie rodziły oraz u tych, które rzadko zachodziły w ciążę.

Udowodniono, że zagrożenie rakiem jajnika zmniejsza się wraz z liczbą porodów, po każdej kolejnej ciąży ryzyko choroby spada o 10-15%. Przypuszcza się, że zabezpieczający wpływ braku owulacji może mieć związek ze zmniejszeniem się liczby torbieli inkluzyjnych. Powszechne przyjęto, że zarówno wczesne wystąpienie miesiączki, jak i późne wejście w okres przekwitania zwiększa ryzyko zachorowalności na raka jajnika.

W wyniku nieokreślonych zaburzeń, niektóre niepłodne, nieowulujące kobiety, mimo założenia ochronnego działania braku owulacji są bardziej narażone na zachorowanie na raka jajnika. Niektórzy autorzy twierdzą również, że niektóre operacje takie jak wycięcie macicy lub też jednostronne wycięcie przydatków, mają wpływ na czynnik ryzyka wystąpienia tego nowotworu. Tego typu choroba może rozwinąć się z komórek nabłonka otrzewnej, pierwotnych komórek z jajnika, jajowodu i otrzewnej, a także z “odprysków” endometriozy jajników po ich usunięciu, dlatego też usunięcie jajników nie daje 100% zmniejszenia ryzyka zachorowania na nowotwór jajników.

Zażywanie doustnie antykoncepcji chroni przed wystąpieniem raka jajnika. Zauważono, że dobroczynny wpływ antykoncepcji rozpoczyna się już po pół roku jej stosowania i zwiększa się wraz z dłuższym okresem jej zażywania. Za zachorowanie na nowotwór jajnika odpowiada określona grupa krwi. Dowiedziono, że kobiety z grupą krwi A znacznie częściej chorują na nowotwory złośliwe jajnika, niż kobiety o grupie krwi 0. Warto również zwrucić uwagę na właściwy sposób odżywiania się w profilaktyce zachorowań na raka jajnika. Codzienna dieta nie powinna zawierać dużej ilości mleka, masła, jaj, tłuszczów roślinnych i zwierzęcych, wskazane jest natomiast by była bogata w warzywa, ryby, oraz ciemne pieczywo, gdyż zmniejsza się wówczas ryzyko zachorowania.

Rak jajnika objawy:

Rak jajnika nie daje zazwyczaj charakterystycznych objawów. Symptomy rozwijają się zazwyczaj w sposób ukryty, a pierwsze dolegliwości pojawiają się, gdy guz jajnika osiągnie znaczne zaawansowanie. Do mogących wystąpić objawów należą:

• dolegliwości uciskowe

• zaparcia

• wzdęcia

• uczucie pełności w brzuchu

• bóle w podbrzuszu

• ból miednicy i brzucha

• zwiększenia obwodu brzucha

• zmiana częstotliwości oddawania moczu

• może wystąpić nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych

Rak jajnika leczenie:

Guzy o charakterze czynnościowym nie podlegają leczeniu operacyjnemu. Jednak kiedy nastąpi skręt guza, pęknięcie, krwawienie, uwięźnięcie zabieg chirurgiczny może okazać się konieczny. Guzy nowotworowe wycina się operacyjnie. Polega ona na usunięciu zmiany, przy czym pozostawia się zdrową część jajnika, czyni się tak w przypadku nowotwora łagodnego. Można również usunąć przydatki,na których znajdują się guzy. W przypadku łagodnego nowotworu wskazane jest leczenie metodą laparoskopii. Gdy nowotwór jest złośliwy należy całkowicie usunąć narząd rodny razem z:

• wyrostkiem robaczkowym

• ogniskami przerzutowymi

• węzłami chłonnymi

Tego rodzaju zabieg nazywany jest cytoredukcją chirurgiczną. Tylko w szczególnych przypadkach wykonuje się operację bez usunięcia narządów rodnych. Wkomponowane w leczenie jest też stosowanie chemioterapii (zazwyczaj dożylnej) i/lub radioterapii. Podczas chemioterapii nowotworu jajnika stosuje się takie leki jak taksany oraz platyny.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach specjalizacji ginekologii przyjmuje lek. med. Karolina Jakubiec-Wiśniewska. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja

Źródła zdjęć:

Tyłozgięcie macicy to różnica w położeniu macicy w obrębie miednicy. Obecnie uważa się odmienne od typowego położenia macicy za normę. Nie twierdzi się raczej, że to patologia. Można się tylko zastanawiać, czy zjawisko to nie powoduje komplikacji przy porodzie. Stan ten występuje rzadziej od przodozgięcia i (jak wyżej wspomniano) nie zalicz się go do jednostek chorobowych. Jeśli chodzi o tyłozgięcie macicy jej trzon jest skierowany ku tyłowi (jest on zgięty w kierunku kręgosłupa).

Macica występuje w obrębie tzw. miednicy mniejszej i należy do podstawowych narządów żeńskiego układu rozrodczego. Macica składa się z trzech głównych części: szyjki macicy, trzonu macicy oraz dna macicy. Charakterystyczne dla większości kobiet jest wygięcie macicy do przodu (trzon macicy jest skierowany w kierunku pęcherza moczowego). Odwrotną sytuację nazywamy tyłozgięciem macicy.

Tyłozgięcie macicy – przyczyny

Tyłozgięcie macicy jest raczej przypadłością wrodzoną, która dotyczy budowy dróg rodnych danej pacjentki. W trakcie życia kobiety zdarzają się jednak zjawiska, z którymi może być związane tyłozgięcie macicy. Należą do nich:

-stany zapalne miednicy mniejszej

-endometrioza

-urodzenie dziecka (tyłozgięcie macicy może pojawić się po ciąży)

-mięśniaki macicy

-obecność zrostów w miednicy mniejszej (są one następstwem przebycia jakichś zabiegów chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej)

Tyłozgięcie macicy – objawy

W większości przypadków tyłozgięcie macicy przebiega bezobjawowo, dlatego też dolegliwość ta nia jest zaliczana do jednostek chorobowych. Są jednak sytuacje, gdy dochodzi do pewnych kłopotów, które wiążą się z tyłozgięciem macicy. Mogą to być:

-dolegliwości bólowe podczas miesiączki

-dyspareunia (ból doznawany podczas stosunków płciowych)

-bóle w okolicy lędźwiowej kręgosłupa

-zwiększona obfitość krwawień miesiączkowych

Przyczyną wyżej wymienionych problemów są stany, które współwystępują z nietypowym położeniem macicy. Jak widzimy samo tyłozgięcie macicy nie prowadzi do wyżej wspomnianych konsekwencji.

Tyłozgięcie macicy – diagnostyka

Istnieją dwa sposoby rozpoznania tyłozgięcia macicy: można zgłosić się do lekarza ginekologa i wykonać standardowe badania ginekologiczne lub przeprowadzić badanie USG.

Tyłozgięcie macicy – leczenie

Ponieważ tyłozgięcie macicy nie prowadzi do żadnych konsekwencji dla zdrowia, nie podlega leczeniu. Nie należy jednak wykluczać jednostek, w wyniku których może dojść do tyłozgięcia macicy. Gdy pacjent cierpi na endometriozę, mięśniaki macicy czy zapalenie narządów miednicy powinno zostać u niego wdrożone leczenie. Zaniedbanie leczenia może prowadzić do poważnych konsekwencji takich jak niepłodność.

Tyłozgięcie macicy – wpływ na zapłodnienie, ciążę i poród

Kobiety z tyłozgięciem macicy czasami zastanawiają się czy mogą zajść w ciążę i potem prawidłowo ją donosić. Najczęściej jednak ich obawy są zbyteczne ponieważ tyłozgięcie nie jest chorobą i zazwyczaj nie wywołuje powikłań położniczych. Mogą wystąpić utrudnienia w zapłodnieniu u kobiet z tyłozgięciem macicy, jednak nie jest ono niemożliwe.

Przez odmienne położenie macicy, wędrówka plemników przez kobiece drogi rodne może się wydłużać, co może utrudnić spotkanie się ich z komórką jajową. Z uwagi na tą trudność pacjentkom z tyłozgiętą macicą, które chcą zajść w ciążę, zaleca się przybieranie przy współżyciu konkretnych pozycji (np. pozycji kolankowo -łokciowej).

Pacjentki z tyłozgięciem macicy, które martwią się o przebieg ciąży, też należy uspokoić. Początkowo u ciężarnej kobiety z tyłozgięciem macicy może wystąpić ból w lędźwiowej części pleców związany z powiększaniem się macicy. Wkrótce jednak ból ustępuje. Należy dodać, że w czasie rozwoju dziecka, macica samoistnie się prostuje. Dzieje się tak około 12 tygodnia ciąży i spowodowane jest zarówno wzrostem dziecka jak i powiększaniem się samej macicy.

Czasami jednak u pacjentki rzeczywiście pojawia się problem z zajściem w ciążę wiąże się to jednak nie z położeniem samej macicy a z współistnieniem razem z tym stanem wspomnianych wyżej schorzeń ginekologicznych takich jak: zapalenie narządów miednicy mniejszej, czy endometriozy.

W naszej Przychodni, która znajduje się na ulicy Okulickiego w ramach tej specjalizacji przyjmuje lek. med. Karolina Jakubiec-Wiśniewska. W celu zarejestrowania się do tego lekarza lub innych specjalistów przyjmujących w naszej przychodni mogą Państwo skorzystać z rejestracji online, znajdującej się pod adresem: www.bjmedical.pl/rejestracja