Miesiąc: styczeń 2018

Aparat ortodontyczny ruchomy – to aparat, który nie musi być stale na zębach. Można go ściągać i zakładać kiedy się tylko chce, bez kontroli lekarza. Jest jednak nie do końca skuteczny, gdyż koryguje jedynie lekkie wady zgryzu. Nie jest skuteczny kiedy pojawiają się większe problemy. Zakres używania tego aparatu to kilka godzin dziennie (może być noszony również w nocy). W okresie używania ważna jest konsultacja z lekarzem. Przebieg leczenia jest indywidualny i w dużej mierze zależy od lekarza i od systematyczności w noszeniu aparatu.

Aparat ortodontyczny ruchomy jest noszony przez dzieci w wieku od 4 do 12/13 lat. W tym czasie tworzą się zęby stałe. Aparat ten składa się z akrylowej płytki i drucianych pętli. Ma niestety ograniczoną skuteczność działania. Nie można z jego pomocą obracać ani przesuwać zębów w celu skorygowania wady. Dzięki niemu podstawowe wady uzębienia mogą być korygowane. Ich zastosowanie nie jest przeznaczone dla dorosłych. Proces leczenia aparatem ortodontycznym ruchomym może trwać tylko do 24 roku życia.

Aparat ortodontyczny stały – nakleja się na zęby na cały okres leczenia. Aparat ten zbudowany jest z zamków, ligaturów i łuku. Ligatury to elementy giętkie, które mogą mieć dowolny kolor i są wymieniane przy każdej kolejnej wizycie. Zamki mogą być wykonane z metalu lub być białe, kryształowe mówimy wówczas o zamkach kosmetycznych. Łuk to część aparatu, która ulega wymianie kilka razy stosownie do przebiegu leczenia.

Poddanie zębów leczeniu ortodontycznemu ma na celu zachowaniu ich dobrego, zdrowego wyglądu, kosmetyce, zachowaniu zębów w pożądanym stanie czyli leczeniu ubytków i korekcji wady zgryzu, a także, w niektórych wypadkach leczenie wady wymowy. Typ aparatu dostosowuje się do wady, higieny oraz wieku pacjenta.

Leczenie aparatem stałym polega na zastosowaniu do zębów łuku, który pomaga korygować nieprawidłowości zgryzu. Do każdego zęba przykleja się metalowy element (zamek) i zespaja specjalnym plastycznym łukiem. Aparat ten ma być obecny na zębach przez cały okres leczenia.

Stosowanie aparatu ortodontycznego stałego może powodować problemy w higienie jamy ustnej. Aparat może utrudniać dotarcie do wszystkich powierzchni zębów. U osób noszących aparat tego typu należy zastosować specjalne akcesoria: szczoteczki z rowkiem,wyciorki różnej średnicy, nitkę z utwardzaną końcówką, płyn do płukania jamy ustnej. U dzieci aparaty ortodontyczny zakłada się wówczas, gdy uzębienie jest już kompletne to znaczy składa się z wszystkich zębów stałych.

Źródła zdjęć:

https://zapytaj.onet.pl/Category/003,009/2,28052643,Jaka_jest_zmiana_na_zebach_jesli_sie_nosi_aparat_ruchomy__xd.html

http://www.ortodonta-warszawa.pl/aparaty-ruchome.php

http://rtg-zebow-bielsko.pl/aparat-ortodontyczny-14-pytan-pacjentow/

Witamy,

miło nam poinformować, że lek. med. Michał Śmigielski, specjalista z zakresu nefrologi, postanowił rozszerzyć usługi świadczone w naszej placówce o USG jamy brzusznej oraz USG tarczycy. Usługi te będą wykonywane w naszej placówce, przy ul. Okulickiego, w piątki od godziny 15:30

Torbiele nerek są to wypełnione treścią płynną przestrzenie w obrębie miąższu nerki. Są jednym z najczęstszych schorzeń dotyczących tego narządu. Przypuszcza się, że cierpi na nie 30% odsetka populacji osób dorosłych. U seniorów częstotliwość ich występowania wzrasta. Najczęściej diagnozowanymi torbielami nerek są tak zwane torbiele proste. Charakteryzują się one tym, że nie posiadają przegród i zwapnień, mają gładkie i cienkie ściany. Torbiele nerek mają bardzo zróżnicowane rozmiary: oscylują między kilkoma milimetrami a kilkunastoma centymetrami średnicy. Częściej spotykamy pojedynczą torbiele nerek, nie wywołuje ona widocznych objawów przez co wykrywana jest tylko podczas rutynowych kontroli. Leczenie torbieli nerek ma charakter indywidualny i jest zależne od ich postaci. Należy sprawdzić jakiej jest wielkości oraz czy powoduje dolegliwości.

Przyczyny

Do wykrycia torbieli nerki zazwyczaj dochodzi przez przypadek podczas specjalistycznego badania jamy brzusznej. Pochodzenie torbieli nerki może być nabyte, wrodzone albo uwarunkowane genetycznie. Torbiel nerki nabyta może występować w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek a także u osób poddanych dializoterapii, sporadycznie może wystąpić jako późne następstwo po urazie nerki. Torbiel nerki wrodzona jest obecna u pacjenta od urodzenia. Pochodzenie jej pozostaje nie poznane chociaż czasami ma podłoże genetyczne. Torbiel nerki uwarunkowana genetycznie powstaje w wyniku zaburzeń występujących w obrębie materiału genetycznego. Jej obecność można zwykle w tym przypadku zdiagnozować także u innych członków rodziny.

Objawy

O występowaniu torbieli nerki chory zazwyczaj dowiaduje się przypadkowo podczas wykonywania badania jamy brzusznej, ponieważ torbiel nerki nie jest dolegliwością charakteryzującą się szczególnymi symptomami klinicznymi. Z tego powodu pacjenci często nie wiedzą o występowaniu tej dolegliwości u siebie. Przykre następstwa tej choroby mogą pojawić się dopiero gdy torbiel osiąga rozmiar o średnicy przekraczającej 5 centymetrów. Wówczas mogą się pojawić takie objawy jak:

• uczucie pełności, dyskomfortu lub nieprzyjemne uczucie ucisku w brzuchu

• dolegliwości bólowe zlokalizowane najczęściej w okolicy lędźwiowej, a także po bokach brzucha

• dolegliwości żołądkowo- jelitowe( na przykład nudności ) o nieznanej przyczynie

Lekarz może podczas badania brzucha rozróżnić masę guzowatą, która staje się powiększona i zniekształcona przez torbiel nerki. Może dojść do zakażenia torbieli wówczas symptomicznie objawia się to: podwyższoną temperaturą ciała, uczuciem osłabienia i ogólnego rozbicia lub bólami kostno- mięśniowymi, może nasilić się także ból brzucha.

Leczenie

Torbiele nerek proste o małych rozmiarach nie wymagają leczenia, trzeba je jedynie poddać systematycznej obserwacji, by przekonać się, czy ich postać nie ulega zmianie. Wykonuje się wówczas badania ultrasonograficzne jamy brzusznej z oceną stwierdzonych wcześniej torbieli.

USG powinno się wykonywać w odstępach co 6 do 12 miesięcy. Jeżeli u pacjenta pojawiają się dolegliwości kliniczne związane z występowaniem torbieli lub kiedy torbiel szybko się rozrasta uciskając narządy sąsiednie konieczne jest zastosowanie specjalistycznego leczenia. Jednym ze sposobów leczenia jest usunięcie zawartości torbieli a następnie wstrzyknięcie do jej wnętrza substancji powodującej zrośnięcie się jej ścian. Zabieg ten ma zapobiegać ponownego powstania torbieli. Nazywany jest sklerotyzacją torbieli. Bardziej inwazyjną metodą jest wycięcie torbieli nerki.

Źródła zdjęć:

http://poradnik-medyczny.com/choroby/choroby-ukladow-wewnetrznych/torbielowatosc-nerek/

https://remedico.wordpress.com/2015/07/11/torbiel-nerki/

Udar mózgu (inaczej wylew, apopleksja lub zawał mózgu) jest to miejscowe i nagłe zaburzenie krążenia krwi w mózgu. Dochodzi do niedotlenienia tkanki mózgowej i uszkodzenia jej funkcji.

Wyróżnia się dwa rodzaje udaru mózgu:

1.udar niedokrwienny – w tej sytuacji z powodu zatkania naczynia krwionośnego przez zator lub zakrzep krew nie może dopłynąć do mózgu.

Objawy:

* niedowład lub paraliż połowy ciała, który występują nagle

* mniejsze czucie lub jego brak w sparaliżowanej połowie ciała

* mogą wystąpić urojenia, omamy, napady padaczki

* niedowidzenie

* brak możliwości wykonywania precyzyjnych ruchów

* zaburzenia świadomości

* zaburzenia mowy 

* problemy z przełykaniem

* amnezja

2.udar krwotoczny (wylew krwi do mózgu) – ma miejsce gdy dochodzi do wylania się krwi do mózgu. Może to nastąpić  z pękniętego naczynia krwionośnego, które zaopatrujące mózg w krew i mieści się w jego pobliżu. Wylana krew niszczy tkankę mózgową, na dodatek komórki są pozbawione tlenu. Z reguły przebieg udaru krwotocznego jest cięższy niż udaru niedokrwiennego.

Objawy:

* nagłe pogorszeniu stanu ogólnego chorego

* silny ból głowy, nudności, wymioty

* utrata przytomności po kilku minutach od pojawienia się pierwszych objawów

* z powodu porażenia połowicznego, które występuje najczęściej, opada kącik ust po stronie porażonej

* objawy oponowe

Czynniki zwiększające ryzyko udaru mózgu:

• nadciśnienie tętnicze,
• choroby serca (migotanie przedsionków, wady serca)
  
• otyłość lub duża nadwaga
• zaawansowana miażdżyca
• cukrzyca
• nadużywanie alkoholu
• zaburzenia gospodarki lipidowej
• palenie papierosów
• bezdech senny

Istnieje wiele sposobów, dzięki którym możemy zmniejszyć ryzyko powstania zakrzepu oraz udaru mózgu. Są to m.in:

• zdrowa dieta
• wysiłek fizyczny
• kontrola ciśnienia oraz poziomu cukru we krwi
• zaprzestanie palenia papierosów
• unikanie alkoholu
• ważne jest też monitorowanie i leczenie migotania przedsionków
  

Diagnoza udaru mózgu:

Pobyt na oddziale neurologicznym szpitala. Badanie tomograficzne, które jest niezwykle ważne. Pozwala ono zobaczyć obszar mózgu dotknięty chorobą i określić jej rodzaj. Usg dopplerowskie, badanie krzepliwości krwi.  Jeżeli chory jest przytomny, wykonuje się też badanie neurologiczne (sprawdza się poprawność odruchów, ocenia siłę i sprawność mięśni, bada reakcje źrenic na światło). To wszystko pozwala precyzyjnie wyznaczyć obszar zniszczenia mózgu. W przypadku udaru krwotocznego jest mało metod skutecznego leczenia, jednak w przypadku udaru niedokrwiennego jest duża szansa na wyleczenie, o ile pacjent szybko trafi do szpitala. W przypadku udaru niedokrwiennego mózgu podaje się lek, który rozpuszcza skrzeplinę. Szybka i skuteczna interwencja daje pacjentowi szanse na odzyskanie mowy i siły mięśniowej w porażonych kończynach. Jeżeli chory otrzyma lek w ciągu ok. 3 godzin od wystąpienia objawów udaru, istnieją duże szanse na zminimalizowanie neurologicznych powikłań choroby, głównie niedowładów i zaburzeń mowy.

Źródła zdjęć:

https://udar.mp.pl/udar-mozgu/135796,udar-mozgu

http://www.forumneurologiczne.pl/forum/mur-moze-uratowac-innym-zycie-jak-rozpoznac-udar-mozgu/watek/1038660/1.html

Witamy,

w ostatnim czasie pojawiły się nowe artykuły na naszym blogu. Zapraszamy do zapoznania się z ich treścią:

Zespół policystycznych jajników

https://bjmedical.pl/zespol-policystycznych-jajnikow/

Trądzik różowaty – przyczyny oraz podstawowe informacje

https://bjmedical.pl/tradzik-rozowaty/

Zawał serca – ważne informacje

https://bjmedical.pl/zawal-serca-wazne-informacje/

Fluoryzacja zębów

https://bjmedical.pl/fluoryzacja-zebow/

Masaż klasyczny

https://bjmedical.pl/masaz-klasyczny/

Masaż klasyczny jest jednym z najbardziej znanych rodzajów masażu.

Należy do najpopularniejszych zabiegów i stał się podstawą wielu innych metod masowania.

Do masażu klasycznego nie trzeba się w jakiś specjalny sposób przygotowywać. Ważne jest aby ok 1,5 godziny przed zabiegiem zjeść lekkostrawny posiłek. Należy wziąć prysznic (również po masażu , gdyż w czasie jego trwania używane są kosmetyki,olejki itp). W trakcie wykonywania masażu pacjent jest nagi (oczywiście miejsca intymne są przykryte ręcznikiem).

Wyróżniamy różne techniki masażu klasycznego. Opisywane one były szerzej w artykule pt. “Masaż-informacje ogólne”.

Teraz dla przypomnienia, są to:

głaskanie, rozcieranie, wyciskanie, ugniatanie, oklepywanie, wibracja, wałkowanie.

Siła masażu powinna być odpowiednio dobrana, tak by nie pojawiał się zbyt silny ból. Techniki masażu stosuje się od najsłabszej do najmocniejszej. Obowiązuje kierunek zgodny z przebiegiem naczyń limfatycznych. Osoba masowana może leżeć na plecach, na brzuchu lub na boku albo siedzieć. Masażysta powinien mieć swobodny dostęp do osoby masowanej.

Masaż klasyczny ma bardzo wiele zalet.

Przede wszystkim usprawnia działanie układu limfatycznego i krwionośnego. Dzięki temu tlen i substancje odżywcze trafiają do organizmu w większej ilości.

Również zabieg ten poprawia działanie układu pokarmowego – przyspiesza przyswajanie substancji odżywczych i spalanie kalorii.

Należy dodać że poprawia także prace mięśni które staja się bardziej elastyczne oraz usprawnia ruchomość stawów.

Masaż klasyczny ma też dobre działanie na układ nerwowy (pobudza lub uspokaja osobę masowaną poprzez sprawniejsze przesyłanie bodźców do mięśni).

Jest również sprzymierzeńcem psychiki, kojąco wpływa na poprawę nastroju.
Co więcej, masaż ten działa bardzo dobrze na skórę: usuwa martwy naskórek, oraz ujędrnia skórę.

Wskazania do masażu klasycznego:

– skręcenia i stłuczenia kończyn

– przewlekłe zapalenie mięśni, ścięgien i stawów

– choroby reumatyczne i zwyrodnieniowe

– wady postawy, bóle kręgosłupa

– gojenie się blizn

– nerwobóle

– nawet nadwaga

Niestety nie każdy może korzystać z tego rodzaju masażu.

Przede wszystkim przeciwwskazaniem do wykonania masażu są: choroby skóry, stany zapalne i alergiczne. Egzema oraz łuszczyca. Również duża przepuklina, ciąża, łamliwość kości, podwyższona temperatura ciała.

Źródła zdjęć:

http://regeneracja.poradnikzdrowie.pl/odnowa-i-spa/masaz-klasyczny-techniki-co-warto-wiedziec-o-tym-rodzaju-masazu_44332.html

http://gabinetmasazu.wroclaw.pl/masaz-klasyczny/