Kategoria: Blog

Udar mózgu (inaczej wylew, apopleksja lub zawał mózgu) jest to miejscowe i nagłe zaburzenie krążenia krwi w mózgu. Dochodzi do niedotlenienia tkanki mózgowej i uszkodzenia jej funkcji.

Wyróżnia się dwa rodzaje udaru mózgu:

1.udar niedokrwienny – w tej sytuacji z powodu zatkania naczynia krwionośnego przez zator lub zakrzep krew nie może dopłynąć do mózgu.

Objawy:

* niedowład lub paraliż połowy ciała, który występują nagle

* mniejsze czucie lub jego brak w sparaliżowanej połowie ciała

* mogą wystąpić urojenia, omamy, napady padaczki

* niedowidzenie

* brak możliwości wykonywania precyzyjnych ruchów

* zaburzenia świadomości

* zaburzenia mowy 

* problemy z przełykaniem

* amnezja

2.udar krwotoczny (wylew krwi do mózgu) – ma miejsce gdy dochodzi do wylania się krwi do mózgu. Może to nastąpić  z pękniętego naczynia krwionośnego, które zaopatrujące mózg w krew i mieści się w jego pobliżu. Wylana krew niszczy tkankę mózgową, na dodatek komórki są pozbawione tlenu. Z reguły przebieg udaru krwotocznego jest cięższy niż udaru niedokrwiennego.

Objawy:

* nagłe pogorszeniu stanu ogólnego chorego

* silny ból głowy, nudności, wymioty

* utrata przytomności po kilku minutach od pojawienia się pierwszych objawów

* z powodu porażenia połowicznego, które występuje najczęściej, opada kącik ust po stronie porażonej

* objawy oponowe

Czynniki zwiększające ryzyko udaru mózgu:

• nadciśnienie tętnicze,
• choroby serca (migotanie przedsionków, wady serca)
  
• otyłość lub duża nadwaga
• zaawansowana miażdżyca
• cukrzyca
• nadużywanie alkoholu
• zaburzenia gospodarki lipidowej
• palenie papierosów
• bezdech senny

Istnieje wiele sposobów, dzięki którym możemy zmniejszyć ryzyko powstania zakrzepu oraz udaru mózgu. Są to m.in:

• zdrowa dieta
• wysiłek fizyczny
• kontrola ciśnienia oraz poziomu cukru we krwi
• zaprzestanie palenia papierosów
• unikanie alkoholu
• ważne jest też monitorowanie i leczenie migotania przedsionków
  

Diagnoza udaru mózgu:

Pobyt na oddziale neurologicznym szpitala. Badanie tomograficzne, które jest niezwykle ważne. Pozwala ono zobaczyć obszar mózgu dotknięty chorobą i określić jej rodzaj. Usg dopplerowskie, badanie krzepliwości krwi.  Jeżeli chory jest przytomny, wykonuje się też badanie neurologiczne (sprawdza się poprawność odruchów, ocenia siłę i sprawność mięśni, bada reakcje źrenic na światło). To wszystko pozwala precyzyjnie wyznaczyć obszar zniszczenia mózgu. W przypadku udaru krwotocznego jest mało metod skutecznego leczenia, jednak w przypadku udaru niedokrwiennego jest duża szansa na wyleczenie, o ile pacjent szybko trafi do szpitala. W przypadku udaru niedokrwiennego mózgu podaje się lek, który rozpuszcza skrzeplinę. Szybka i skuteczna interwencja daje pacjentowi szanse na odzyskanie mowy i siły mięśniowej w porażonych kończynach. Jeżeli chory otrzyma lek w ciągu ok. 3 godzin od wystąpienia objawów udaru, istnieją duże szanse na zminimalizowanie neurologicznych powikłań choroby, głównie niedowładów i zaburzeń mowy.

Źródła zdjęć:

https://udar.mp.pl/udar-mozgu/135796,udar-mozgu

http://www.forumneurologiczne.pl/forum/mur-moze-uratowac-innym-zycie-jak-rozpoznac-udar-mozgu/watek/1038660/1.html

Masaż klasyczny jest jednym z najbardziej znanych rodzajów masażu.

Należy do najpopularniejszych zabiegów i stał się podstawą wielu innych metod masowania.

Do masażu klasycznego nie trzeba się w jakiś specjalny sposób przygotowywać. Ważne jest aby ok 1,5 godziny przed zabiegiem zjeść lekkostrawny posiłek. Należy wziąć prysznic (również po masażu , gdyż w czasie jego trwania używane są kosmetyki,olejki itp). W trakcie wykonywania masażu pacjent jest nagi (oczywiście miejsca intymne są przykryte ręcznikiem).

Wyróżniamy różne techniki masażu klasycznego. Opisywane one były szerzej w artykule pt. “Masaż-informacje ogólne”.

Teraz dla przypomnienia, są to:

głaskanie, rozcieranie, wyciskanie, ugniatanie, oklepywanie, wibracja, wałkowanie.

Siła masażu powinna być odpowiednio dobrana, tak by nie pojawiał się zbyt silny ból. Techniki masażu stosuje się od najsłabszej do najmocniejszej. Obowiązuje kierunek zgodny z przebiegiem naczyń limfatycznych. Osoba masowana może leżeć na plecach, na brzuchu lub na boku albo siedzieć. Masażysta powinien mieć swobodny dostęp do osoby masowanej.

Masaż klasyczny ma bardzo wiele zalet.

Przede wszystkim usprawnia działanie układu limfatycznego i krwionośnego. Dzięki temu tlen i substancje odżywcze trafiają do organizmu w większej ilości.

Również zabieg ten poprawia działanie układu pokarmowego – przyspiesza przyswajanie substancji odżywczych i spalanie kalorii.

Należy dodać że poprawia także prace mięśni które staja się bardziej elastyczne oraz usprawnia ruchomość stawów.

Masaż klasyczny ma też dobre działanie na układ nerwowy (pobudza lub uspokaja osobę masowaną poprzez sprawniejsze przesyłanie bodźców do mięśni).

Jest również sprzymierzeńcem psychiki, kojąco wpływa na poprawę nastroju.
Co więcej, masaż ten działa bardzo dobrze na skórę: usuwa martwy naskórek, oraz ujędrnia skórę.

Wskazania do masażu klasycznego:

– skręcenia i stłuczenia kończyn

– przewlekłe zapalenie mięśni, ścięgien i stawów

– choroby reumatyczne i zwyrodnieniowe

– wady postawy, bóle kręgosłupa

– gojenie się blizn

– nerwobóle

– nawet nadwaga

Niestety nie każdy może korzystać z tego rodzaju masażu.

Przede wszystkim przeciwwskazaniem do wykonania masażu są: choroby skóry, stany zapalne i alergiczne. Egzema oraz łuszczyca. Również duża przepuklina, ciąża, łamliwość kości, podwyższona temperatura ciała.

Źródła zdjęć:

http://regeneracja.poradnikzdrowie.pl/odnowa-i-spa/masaz-klasyczny-techniki-co-warto-wiedziec-o-tym-rodzaju-masazu_44332.html

http://gabinetmasazu.wroclaw.pl/masaz-klasyczny/

Fluoryzacja to profilaktyczny zabieg dentystyczny, polegający na pokryciu zębów lakierem lub żelem o wysokim stężeniu fluoru. Można też stosować wewnętrznie różnego rodzaju preparaty z fluorem: tabletki, krople.

Fluor to bardzo ważny pierwiastek dla zdrowia zębów. Głównym jego działaniem jest wzmacnianie szkliwa oraz uodparnianie zębów na działanie szkodliwych bakterii. Występuje przede wszystkim w środkach do higieny jamy ustnej, (pasty do zębów i płyny do płukania ust), oraz w wodzie pitnej i niektórych produktach spożywczych. Dostarczane w ten sposób dawki fluoru w niektórych przypadkach nie wystarczają do zachowania zdrowych zębów. Dlatego konieczna jest fluoryzacja zębów.

Fluoryzacja może wyglądać następująco:

1.Lakierowanie zębów – nakładanie lakierów z fluorem za pomocą specjalnych pędzelków. Lakiery utrzymują się przez pewien czas na zębach i stopniowo uwalniają jony fluorkowe. Zabieg ten redukuje próchnicę nawet do 40%. Przed lakierowaniem należy odpowiednio przygotować zęby: oczyścić, przepłukać i osuszyć. Nakładanie lakieru na zęby wykonuje się 2-4 razy do roku.

2.Fluorowanie kontaktowe – wcieranie w powierzchnię zębów, za pomocą tamponu z waty lub pędzelka (przez ok. 60 sekund), preparatów z fluorem. Mogą być też zastosowane okłady z żelu (pianki) zawierającego jony fluorkowe. Żel (piankę) nakłada się na jednorazowe łyżeczki, które następnie przykłada się do łuku zębowego na ok. 5 minut. Po tym zabiegu należy nie jeść i nie pić przez ok 2 godziny.

3.Fluoryzacja metodą szczoteczkową – nakłada się specjalny płyn z fluorem na szczoteczkę i szczotkuje się zęby przez kilka minut . Po zabiegu tym nie należy płukać jamy ustnej.

4.Jonoforeza fluorkowa – wprowadzanie fluoru za pomocą prądu stałego o słabym natężeniu. Watę lub gazę nasączana jest preparatem z fluorem, następnie nakładana na elastyczną łyżeczkę. Łyżeczkę wprowadza się na kilka minut do jamy ustnej. Zabieg ten cechuje się dużą skutecznością, ponieważ powoduje redukcję próchnicy nawet do 70%.

Zalety fluoryzacji:

– zapobieganie próchnicy u dorosłych i dzieci, próchnicy wtórnej przy leczeniu ortodontycznym, oraz zapobieganie próchnicy wtórnej w okolicach wypełnień i uzupełnień protetycznych

– remineralizacja szkliwa,
– leczenie nadwrażliwych szyjek zębowych

Ważna jest świadomość, że nadmierne stosowanie fluoru może być przyczyna fluorozy zębów.

Źródła zdjęć:

http://www.profident.pl/klinika/profilaktyka/fluoryzacja.aspx

http://orthoclinic.com.pl/portfolio-view/fluoryzacja/

Zawał jest to martwica narządu lub tkanki wywołana niedokrwieniem. W zależności od miejsca niedokrwienia, wyróżnia się zawał serca, płuca lub tkanki mózgowej (czyli tzw. udar niedokrwienny mózgu).

Zawał serca to innymi słowy martwica mięśnia sercowego. Dochodzi do niej w momencie gdy nastąpi znaczne zwężenie lub zamknięcie tętnicy wieńcowej. Wówczas mięsień sercowy zostaje częściowo lub całkowicie pozbawiony życiodajnych składników.

Tętnice wieńcowe to kilka tętnic zaopatrujących mięsień sercowy w krew, oraz składniki, które są niezbędne dla jego przeżycia i prawidłowego działania.

Początkowo w wyniku niedokrwienia komórki mięśnia sercowego (zwane kardiomiocyty) przestają się prawidłowo kurczyć, a następnie się rozpadają. W skutek tego znajdujące się w nich substancje przedostają się do krwi. Następnie są wykrywane we krwi pacjenta z zawałem serca.

Zawał serca najczęściej zaczyna się od bólu w klatce piersiowej. Początkowo może to być tylko lekki dyskomfort ale z czasem narastający ból i kłucie. Ból pojawia się nie tylko w klatce piersiowej. Nie ma charakteru punktowego ale najczęściej jest to tzw ból “rozlany”. Oznacza to, że umiejscawia się nie tylko w okolicy mostka ale również w barkach, łopatkach, ramionach, plecach nawet w nadbrzuszu.

Pojawiają się też kłopoty z oddychaniem (oddech jest urywany i płytki). Czasami występują mdłości i wymioty. Oraz uczucie niepokoju a nawet duży strach (np strach przed śmiercią). Towarzyszą temu obfite zimne poty i zawroty głowy.

Inne objawy zawału serca to np: biegunka, uczucie drętwienia, nieuzasadnione swędzenie.

Przyczyny wystąpienia zawału serca to głównie:

– zła dieta skutkiem której jest otyłość (cząstki złego cholesterolu odkładają się w ścianach naczyń krwionośnych w postaci blaszki miażdżycowej. Z czasem dochodzi do bardzo dużego zwężenia a nawet zamknięcia naczynia i następują utrudniony przepływ krwi)
– palenie papierosów (substancje zawarte w dymie nikotynowym zwiększają krzepliwość krwi, skłonność płytek krwi do sklejania się, przyspieszają proces miażdżycowy)

– nadużywanie alkoholu

– nadciśnienie tętnicze

– wysoki poziom cholesteroli i trójglicerydów

– stres, przepracowanie

– wysoki poziom cukru we krwi

– brak aktywności fizycznej

– dziedziczność

Gdy dojdzie do zawału należy jak najszybciej wezwać karetkę pogotowia. Niezwykle ważny jest czas, jaki upływa od wystąpienia bólu w klatce piersiowej (sugerujący epizod zawału) do rozpoczęcia leczenia. Najlepsze rokowanie dotyczy pacjentów, u których leczenie rozpoczęto w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia objawów. Jest to tzw. złota godzina. Po około 3-6 godzinach nie da się już odratować obumarłych w skutek niedokrwienia komórek mięśnia sercowego.

Po przebytym zawale ważne są regularne wizyty u kardiologa.

W celu rozpoznania zawału należy wykonać następujące badania:

badanie krwi, EKG, zdjęcie RTG, koronarografia, echokardiografia 

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zawału ważne jest:

przeprowadzenie badania genetycznego, odpowiednie postępowanie w chorobie niedokrwiennej serca, leczenie nadciśnienia tętniczego, rzucenie palenia, aktywność fizyczna, odpowiednia dieta.

 Źródła zdjęć:

http://www.aterotromboza.org.pl/zawal/skad-sie-bierze-zawal-serca,2133.html#.WjkmiDeDPcs

https://chorobawiencowa.mp.pl/zawal/62035,zawal-serca

http://www.dbajoserce.pl/index.php/1297/choroba-wiencowa-rosnacy-problem-wspolczesnej-kardiologii.html

1. Co to jest trądzik różowaty?

Trądzik różowaty charakteryzuje się wykwitem rumieniowym, w postaci grudek i krostek. Ten rodzaj zapalenia skóry dotyka najczęściej osób w wieku dojrzałym. U podstaw trądziku różowatego leży łojotok oraz zaburzenia naczyniowe. W toku choroby objawy, mogą się czasami nasilać lub zanikać. Trądzik różowaty zazwyczaj występuje na policzkach, brodzie, nosie. W niektórych wypadkach może pojawiać się na dekolcie, skórze głowy.

2.Przyczyny trądziku różowatego

Trądzik różowaty częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. W razie wystąpienia u mężczyzn charakteryzuje się on zaostrzeniem objawów. Dużą rolę grają tu skłonności genetyczne. Z chorobą tą wiążą się zaburzenia endokrynologiczne. Częściej występuje on u osób z tendencjami do alergii oraz u osób chorujących na nadciśnienie tętnicze. Do czynników wiążących się z przyczyną występowania mogą należeć problemy żołądkowe oraz nieregularne wypróżnienia. Jednymi z aspektów, które mogą wpłynąć na rozwój choroby są gatunki roztocza, nużeńce i drożdżaki. Do wystąpienia ostrzejszych objawów przyczynia się także alkohol, picie kawy, korzystanie z sauny, stresujący tryb życia, ostre i pikantne przyprawy, wysiłek fizyczny.

Objawy trądziku różowatego mogą się również powiększyć po zastosowaniu na skórze różnych środków chemicznych i kosmetycznych. Drażniąco na skórę mogą działać środki zawierające alkohol, na przykład niektóre mydła, wody po goleniu. W podobny sposób działają silne detergenty. Wywołać podrażnienia na skórze mogą również leki rozszerzające naczynia krwionośne.

Za jedną z najbardziej złożonych przyczyn trądziku różowatego powszechnie przyjęto zaburzenia naczynioworuchowe, które powiązane są z wrażliwym odbiorem bodźców zewnętrznych przez układ nerwowy. Do bodźców tych należą:

• stres

• promieniowanie UV

• nieprawidłowa dieta

• wysoka temperatura

• nieodpowiednie kosmetyki

• niesprzyjające warunki atmosferyczne

Zaburzenia naczynioworuchowe najczęściej utożsamiane są z nadpobudliwością układu nerwowego. Stąd predyspozycja do łatwego czerwienienia się. Hipotezie tej nadano nazwę naczynioworuchowej.

Trądzik różowaty- odczyny alergiczne

Obecnie coraz większy nacisk kładzie się na wagę układu odpornościowego w przebiegu trądziku różowatego. Zauważono zwiększone wydzielanie histaminy w obszarze poddanym występowaniu choroby. Histamina gra główną rolę w pośredniczeniu procesów zapalnych, o naczelnym znaczeniu w reakcjach odpowiedzi natychmiastowej na alergeny. Po zadziałaniu antygenu i immunoglobuliny, uwalniana jest do krwiobiegu, w wyniku reakcji immunologicznej. Inaczej mówiąc w wyniku kontaktu człowieka z bodźcem nieznanym dla organizmu (alergenem) dochodzi do ciągu niewłaściwych reakcji z układu immunologicznego, czego następstwem jest uszkodzenie własnych tkanek.

3. Czym się objawia trądzik różowaty?

• Plamami i wypryskami trądzikowymi, pojawiającymi się w postaci krost i wyprysków

• trwałymi zaczerwieniami, które są podobne do wciąż utrzymującego się poparzenia

  słonecznego

• rumienieniem się twarzy

• widocznymi na twarzy naczyńkami

4. Jak leczyć trądzik różowaty?

Sposób leczenia trądziku różowatego należy dobrać do osobistego przebiegu choroby. W przypadku tej choroby leczenie najskuteczniejsze jest w okresie pojawiania się pierwszych symptomów. Bardzo duże znaczenie w leczeniu ma zapobieganie, które czasem pozwala uniknąć utrwalenia zmian skórnych. W profilaktyce należy unikać bodźców nasilających objawy: spożywania alkoholu i ostrych potraw, a także długotrwałego przebywania na wietrze oraz wysokich i niskich temperatur. Ponadto należy używać odpowiednich kosmetyków to znaczy tych, które są przeznaczone do skóry wrażliwej (bez alkoholu). Powinno się także odpowiednio zabezpieczać przed światłem słonecznym stosując kosmetyki z filtrem UV oraz unikać częstego mycia skóry. W leczeniu trądziku różowatego pomaga stosowanie kremów z antybiotykami takimi jak: metronidazol, tetracyklina, erytromycyna lub preparaty zwalczające roztocza czy drożdżaki. Podaje się też doustnie antybiotyki (doksycyklinę, metronidazol, tetracyklinę).

źródła zdjęć:
http://agklinik.com/zabiegi/medycyna-estetyczna/rhinophyma-przerost-nosa-guzowatosc-nosa-tradzik-rozowaty/
https://pl.depositphotos.com/60338433/stock-illustration-couperose.html

Zespół policystycznych jajników (PCOS z j.ang polycystic ovary syndrome) jest to zaburzenie endokrynne i bardzo częste zaburzenie hormonalne u kobiet.

Szacuje się, że cierpi na nie ok 15% kobiet w wieku rozrodczym. Rozpoznanie tej choroby wcale nie jest proste i jednoznaczne pomimo tego, że wiąże się z występowaniem dość charakterystycznych objawów.

Inne nazwy PCOS to np wielotorbielowatość jajników, choroba jajników policystycznych, chroniczny hiper androgeniczny brak owulacji. Mechanizm powstawania tego schorzenia nie jest do końca znany. Nadal trwają badania nad przyczynami choroby.

Większość objawów PCOS wywołana jest zaburzeniami funkcjonowania układu hormonalnego. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu jajników są spowodowane:

• nadmiernymi ilościami męskich hormonów(androgenów),
• podwyższeniem poziomu LH(hormonu luteinizującego)
• obniżeniem FSH (hormonu folikulotropowego)                                                                               

Następstwem są zaburzenia wzrostu i dojrzewania żeńskich pęcherzyków płciowych.

Objawy zespołu policystycznych jajników:

•  przede wszystkim podwyższony poziom androgenów (hiperandrogenizm)
•  poziom insuliny również może być wyższy
•  nieregularne, rzadkie miesiączki, czasem ich całkowity brak
•  bóle w miednicy niewiadomego pochodzenia
•  trądzik na twarzy, plecach
  
•  nadmierna waga
•  łysienie androgenne czyli łysienie męskie (zaczyna się od zakoli i czubka głowy)
•  nadmierne owłosienie (hirsutyzm) – na plecach, udach, brzuchu, klatce piersiowej, twarzy
•  problem z zajściem w ciąże
•  problemy z utrzymaniem ciąży (jeśli dojdzie do zapłodnienia)
•  mikro torbiele na jajnikach

Zespół policystycznych jajników wiąże się z ryzykiem wystąpienia chorób towarzyszących. Mogą to być m.in: cukrzyca typu II, cukrzyca ciężarnych, zaburzenia gospodarki lipidowej, nadciśnienie tętnicze, choroby układu sercowo-naczyniowego.

Jak diagnozować zespół policystycznych jajników?

Przede wszystkim należy przeprowadzić podstawowe badania ginekologiczne oraz badanie usg. Także ważne jest przeprowadzenie badań hormonalnych, głównie pod kątem stężenia androgenów.

Obecnie nie ma jeszcze sposobu na całkowite wyleczenie zespołu policystycznych jajników. Leczenie PCOS polega głownie na łagodzeniu objawów oraz zapobieganiu niepłodności. Sposoby leczenia zależą od głównych dolegliwości i mogą być następujące:

• terapia hormonalna (jej zadaniem jest obniżenie poziomu androgenów i wyregulowanie cyklu miesięcznego)
• stymulacja jajeczkowania
• doustna antykoncepcja
• aktywny tryb życia
• wyregulowanie poziomu insuliny
• odpowiednia dieta (stanowi ona fundamentalny element leczenia)

1. Co to jest ból migrenowy?

Migrena to dolegliwość objawiająca się uciążliwymi bólami głowy. Ból głowy pochodzenia migrenowego jest najbardziej charakterystycznym i najbardziej znaczącym objawem tej choroby.

Według statystyk dolegliwości migrenowe dotykają nawet do 20% populacji. O znaczeniu tej choroby świadczy fakt, że jest ona wciąż popularna i może stanowić nowe zadanie dla współczesnej medycyny, tym bardziej, że migrena może dezintegrować życie codzienne osoby dotkniętej tym zaburzeniem, biorąc pod uwagę częstotliwość i natężenie tego problemu, aby odróżnić ból migrenowy od zwyczajnego bólu głowy należy wziąć pod uwagę następujące symptomy:

• ból migrenowy jest na tyle dokuczliwy, że zaburza codzienne funkcjonowanie pacjenta

• napady bólu migrenowego należą do dolegliwości nawracających; biorąc pod uwagę osobiste predyspozycje chorego przerwy pomiędzy występowaniem ataków mogą trwać

  od kilku dni do kilku miesięcy

• bóle mogą mieć charakter cykliczny od kilkunastominutowych do trwających nieprzerwanie parę godzin

• czas trwania napadu migrenowego może wynosić od 4 do 72 godzin

• migrenowy ból jest bardzo nasilony i występuje długotrwale(przewlekle)

• ból migrenowy zaczynając się zwykle dotyka jednej półkuli głowy

• ból ma charakter napadowy, jest określany jako tętniący

2. Kto choruje na migrenę?

Dolegliwości migrenowe częściej dotykają kobiet niż mężczyzn. Tę różnicę można zauważyć zwłaszcza po okresie dojrzewania. Dolegliwość ta jest najbardziej powszechna wśród osób w średnim wieku. W tym okresie na migrenę może cierpieć nawet 25% kobiet i około 10% mężczyzn. Zaburzenia migrenowe możemy spotkać nawet u dzieci. Szacuje się, że jej występowanie u dzieci dotyka 4-5% ogółu chłopców i dziewcząt do 12 roku życia. Po okresie dojrzewania odsetek występowania migreny rośnie zwłaszcza u kobiet. Kiedy pojawia się menopauza i kiedy człowiek zaczyna się coraz bardziej starzeć; migrena przeważnie, tak u mężczyzn, jak i u kobiet zaczyna się cofać. Proporcjonalnie oblicza się, że zachorowalność na dolegliwości migrenowe wśród osób starszych(zwłaszcza siedemdziesięciolatków) wynosi zaledwie 5%.Najczęściej czas występowanie migreny obejmuje całe życie; zdarza się, że w trakcie życia występują zaostrzenia i remisje. Czasami migrena zanika w okresie ciąży.

3. Przyczyny

Pochodzenie migreny jest nie do końca poznane. Przypuszcza się, że ma ona podłoże na tle genetycznym. Objawia się ona nadwrażliwą reakcją neuronaczyniową. Powodem tego może być nieprawidłowe funkcjonowanie receptorów kanałów jonowych kory mózgowej, neuronów regulujących przepływ mózgowy oraz płytek krwi lub makrofagów, odpowiadają one za chemiczną stymulację okołonaczyniowych wewnątrzczaszkowych włókien nerwowych.

Według innej hipotezy, migrena łączy się z nadmiernym wydzielaniem neuroprzekaźnika zapewniającego odpowiednie napięcie naczyń krwionośnych w mózgu-serotoniny. Odpowiedzialna jest ona za zapewnienie odpowiedniego napięcia naczyń krwionośnych w mózgu. Nadmierne wydzielanie tego neuroprzekaźnika prowadzi do gwałtownego skurczu a następnie rozkurczu naczyń krwionośnych. Proces ten odbierany jest jako najbardziej uciążliwy objaw migreny, czyli ból głowy.

4. Rodzaje i objawy migreny

Spotykamy dwie podstawowe odmiany migren; należą do nich: migrena z aurą i migrena bez aury. Najczęściej występującą jej formą jest migrena bez aury. Choruje na nią około 80% ogółu pacjentów dotkniętych tym zaburzeniem. Migrenę bez aury cechuje ciąg dolegliwości, który ma rozpiętość w czasie od 4 do 72 godzin, a którego najbardziej dokuczliwymi objawami są: silny, pulsujący ból głowy, umiejscowiony głównie w okolicach skroni. Czasami ból przechodzi na partię czoła lub oczodół. Migrenę cechuje głównie asymetria (jednostronność) występowania bólu. Wraz z migreną mogą współwystępować nudności, których efektem są wymioty. Innymi czynnikami, które mogą pojawić się w toku choroby są: nadwrażliwość na zapach, dźwięki oraz światło.

Rzadszą postacią migreny jest migrena z aurą, dotyka ona 15% ogółu cierpiących na migrenę. Charakterystyczne dla niej jest występowanie aury czyli ogółu symptomów poprzedzających napad bólu głowy. Tym, co wyróżnia migrenę z aurą, jest występowanie takich objawów, jak:widzenie pulsujących lub błyszczących punktów, ciemnych plamek, występujących głównie po jednej stronie. Może dochodzić do zatarcia obrazu. W migrenie z aurą spotykane są również takie dolegliwości jak, zawroty głowy lub utrata łaknienia.

5. Diagnoza i leczenie

Dokładną diagnozę migreny można ustalić jedynie po konsultacji z lekarzem. Ważnym elementem w rozpoznaniu tej choroby może być prowadzenie dzienniczka migren. W podstawowe badania diagnostyczne może być włączone specjalistyczne badanie neurologiczne. Przydatne w rozpoznaniu migreny może się okazać przeprowadzenie tomografii komputerowej. Priorytety w zastosowaniu kryteriów rozpoznawczych ustala Komitet Klasyfikacji i Bólów Głowy Międzynarodowego Towarzystwa Bólów Głowy. W profilaktyce i leczeniu najważniejsze jest zażycie leków zaraz po wystąpieniu bólu. Leki doustne nie działają bowiem natychmiast; czas przyswojenia przez organizm leków wynosi od 30 do 60 minut.

źródła zdjęć:
http://www.leksykonmasazu.pl/slowko/migrena-i-bole-glowy/2116
http://wyborcza.pl/TylkoZdrowie/7,137474,21347092,migrena-to-nie-jest-zwykly-bol-glowy-potrzebujesz.html?disableRedirects=true
http://www.focusokulista.pl/czy-bole-glowy-sa-wskazaniem-do-badania-okulistycznego-zdecydowanie-tak/
http://dentonet.pl/zatrzymane-osemki-a-uporczywe-bole-glowy/

Otyłość to następstwo nadwagi. Jest nagromadzeniem zbyt dużej ilości tkanki tłuszczowej w organizmie, które przekracza potrzeby fizjologiczne organizmu. Prowadzi do niekorzystnych skutków dla zdrowia.

Kiedyś otyłość kojarzona była z dobrobytem, dobrą sytuacja majątkową. Dziś jest to poważny problem cywilizacyjny. Trzeba nadmienić , że otyłość to nie tylko problem estetyczny, ale i bardzo niebezpieczna choroba (przewlekła), która prowadzi do wielu poważnych schorzeń.

Jak dochodzi do tycia? Tyje się ponieważ organizm stale otrzymuje zbyt dużo energii w pożywieniu w stosunku do ilości, której potrzebuje. Występuje przejadanie się, dieta jest nieprawidłowa (zbyt wiele tłuszczów i węglowodanów), brakuje aktywności fizycznej. Dodatkowym czynnikiem mającym wpływa na tycie jest genetyka.

Inne przyczyny otyłości:

• Choroby (np niedoczynność tarczycy, zespół policystycznych jajników, zespól Turnera)
• Przekarmianie od pierwszych lat życia
• Zaburzenia psychoemocjonalne
• Stres
• Depresja
• Niektóre leki

Skąd wiadomo czy to już otyłość czy tylko nadwaga?

Najprostszym i bardzo popularnym sposobem jest obliczenie przedziału wagowego za pomocą wskaźnika BMI (ang. Body Mass Index)- czyli wskaźnika masy ciała . BMI określa przedziały wagi, które wskazują wagę prawidłową, niedowagę, nadwagę, oraz otyłość.

Oto wzór :

Przedziały wagowe wskaźnika BMI:

18,49 i mniej – niedowaga

18,5–24,99 – waga prawidłowa

25,0–29,99 – nadwaga

30,0–34,99 – I stopień otyłości

35,0–39,99 – II stopień otyłości 

40,0 i więcej – III stopień otyłości 

By dokładnie określić rodzaj otyłości, stosuje się wskaźnik WHR (Waist-Hip Ratio). Jest to wskaźnik, który pomaga w określeniu rozmieszczenia tkanki tłuszczowej. Należy zmierzyć obwód talii i bioder, a następnie otrzymane wyniki w centymetrach podzielić- obwód w talii przez obwód w biodrach.

Wyróżnia się trzy rodzaje otyłości:

Otyłość uogólniona – tkanka tłuszczowa rozmieszczona jest równomiernie w obrębie całego ciała. Ten typ otyłości występuje zazwyczaj u osób, u których problemy z wagą rozpoczęły się już w dzieciństwie.

Otyłość gynoidalna (pośladkowo-udowa) – tzw typ “gruszki”. Dotyczy bioder, ud i pośladków i występuje głównie kobiet.

Otyłość androidalna (brzuszna) – tzw typ “jabłka”. Spotykana jest częściej u mężczyzn i zajmuje szczególnie górne partie ciała, takie jak ramiona, kark, brzuch. Ten typ otyłości jest bardzo niebezpieczny. Tłuszcz gromadząc się wokół ważnych narządów wewnętrznych, otłuszcza serce, płuca, pogarszając ich wydolność.

Skutki otyłości są bardzo poważne. Niosą groźne konsekwencje dla zdrowia. Mogą to być m.in:

• problemy skórne np rozstępy
• ryzyko obtłuszczenia wątroby
•  nadciśnienie tętnicze (może prowadzić do choroby niedokrwiennej serca i jego niewydolności)
• wzrost stężenia cholesterolu we krwi oraz LDL-cholesterolu i triglicerydów
• przyspieszenie rozwoju miażdżycy
• nietolerancja glukozy i oporność na insulinę
• bezdech nocny
• bóle pleców, problemy kostno-stawowe

Źródła zdjęć:

http://www.poradnikzdrowie.pl/sprawdz-sie/kalkulatory/kalkulator-wagi-bmi/

https://adrian-osiecki.fitness.wp.pl/20446,czym-jest-bmi

http://www.stopacukrzycowa.com/stopa_cukrzycowa_miazdzyca_konczyn_dolnych.html

http://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,101580,11861946,Otylosc_brzuszna.html

Co to jest choroba Alzheimera?

Choroba Alzheimera prowadzi do neurodegeneracji, w której występuje stan otępienia. Dotyka najczęściej osób po 65 roku życia. Objawy tej choroby wiążą się z obniżoną sprawnością umysłową, która najczęściej powiązana jest z wiekiem. Innym określeniem tej choroby jest przed starczy zanik mózgu. Następstwem tej choroby jest uszkodzenie w korze mózgowej, co prowadzi do kłopotów z mową, pamięcią czy myśleniem.

Przyczyny

Przyczyny tej choroby są nie do końca poznane istnieją trzy główne hipotezy opisujące przyczynę występowania choroby;

1. Jedną z najstarszych hipotez jest hipoteza cholinergiczna. Na podstawie tej teorii opierają się obecne sposoby farmakoterapii. Hipoteza ta twierdzi, że za przyczyną choroby Alzheimera stoi zmniejszona synteza neuroprzekaźnika acetylocholiny.Ta teoria nie jest bardzo prawdopodobna ponieważ leki mające za zadanie powodować zmiany w niedoborze acetylocholiny nie wykazały współmiernych efektów. Hipoteza ta poddaje do dyskusji również inne czynniki związane z układem cholinergicznym, jak inicjacja wieloskalowej agregacji amyloidu,której następstwem jest uogólnione zapalenie tkanki nerwowej.

2. Hipoteza amyloidowa – hipoteza ta ustanawia, że fundamentalną rolę w patogenezie choroby odgrywają depozyty β-amyloidu. Teorię tę może poprzeć fakt położenia genu APP na chromosomie 21. Zostało to ustalone na podstawie faktu rozwinięcia choroby Alzheimera w okresie pierwszych 40 lat życia u osób, którym zdiagnozowano zespół Downa spowodowanym trisomią chromosomu 21. Jednym z głównych czynników ryzyka genetycznego dla choroby Alzheimera jest specyficzna izoforma apolipoproteiny. Zwiększa ona rozpad β-amyloidu, jednak niektóre jej formy, takie jak APOE4 (izoforma apolipoproteiny), nieefektywnie spełniają to zadanie.

W2009 hipoteza ta doczekała się aktualizacji, wnosiła ona, że bliski krewny białka β-amyloidu, a niekoniecznie ono samo, może stanowić winowajcę. Na mocy tego poglądu, stwierdzono, że opierający się o amyloid mechanizm redukujący połączenia neuronalne w mózgu w fazie szybkiego wzrostu na początku życia osobniczego, może zostać aktywowany przez związane ze starzeniem się procesy w starszym wieku,czego konsekwencją jest zamieranie neuronów,charakterystyczne dla choroby Alzheimera.

3. Hipoteza tau – hipoteza ta głosi, że nieprawidłowości białka tau rozpoczynają chorobowy łańcuch zdarzeń. W tym modelu hiperfosforyzowane nici białka ͳ zaczynają łączyć się ze sobą. W efekcie tworzą splątki neurofibrylarne wewnątrz ciał neuronów. Następstwem tego jest dezintegracja mikrotubuli niszcząca system transportu neuronalnego. Wynikiem tego jest upośledzenie funkcjonowania komunikacji biochemicznej pomiędzy neuronami a później śmierć komórek.

Objawy

Głównymi następstwami choroby Alzheimera są zaburzenia pamięci, czyli zdolności do nabywania nowych lub odtwarzania uprzednio nabytych informacji. W fazie rozwoju choroby występują dodatkowo;

• afazja

• apraksja

• agnozja

• zaburzenia czynności wykonawczych

Wraz z rozwojem choroby, otępienie nasila się do tego stopnia, że chory nie wie kim jest, pojawia się trudność z wypowiadaniem pojedynczych słów. W przypadku niektórych chorych może występować nadmierne pobudzenie i agresja lub skrajnie przeciwne objawy,takie jak apatia i wyczerpanie.U chorych można zaobserwować również drgawki, drżenie rąk, przykurcze mięśni.

Amerykańskie Stowarzyszenie Chorych na Alzheimera zaproponowało listę 10 najczęściej występujących symptomów:

• wycofanie się z pracy kontaktów towarzyskich, hobby

• brak zdolności prawidłowej oceny sytuacji

• gubienie i chowanie rzeczy w dziwnych miejscach, niemożność ich odnalezienia.

• zaburzenia nastroju i zmiana osobowości

• problemy z mówieniem i pisaniem

• zaburzenia wzrokowo- przestrzenne.

• Zaburzenia orientacji w miejscu i w czasie

• trudności w wykonywaniu codziennych czynności w domu,pracy,w trakcie wypoczynku

• zaburzenia planowania i rozwiązywania problemów

• zaburzenia pamięci,które upośledzają codzienne funkcjonowanie

Diagnoza i leczenie

Od zwyczajnych kłopotów z pamięcią chorobę Alzheimera odróżnia szerszy obszar utraty pamięci

osoby niecierpiącej na to zaburzenie nie dotyka całkowity brak kojarzenia faktów. Ustalenie poprawnej diagnozy należy do lekarza po przeprowadzeniu uprzedniej dokładnej rozmowy z pacjentem.

Leki,które stosuje się głównie w tej chorobie mają postać tabletek lub plastrów. ich głównym celem jest hamowanie enzymu, który rozkłada jeden z neuroprzekaźników w mózgu – acetylocholinę. W efekcie jest możliwe zatrzymanie choroby do 3 lat. Pozostałe leki mają za zadanie ochronę komórek nerwowych przed toksycznymi substancjami, które pojawiają się w dużej ilości podczas choroby. Następstwem tego jest spowolnienie objawów choroby.

źródła zdjęć:
http://bioinfo.imdik.pan.pl/wiki/Choroba_Alzheimera_(AD)
http://www.alzheimer.szczecin.pl/
chomikuj.pl

Łupież jest jedną z najczęstszych chorób skórnych głowy.

Objawia się złuszczaniem zrogowaciałej warstwy naskórka w formie drobnych płatków. Towarzyszy temu w mniejszym bądź większym stopniu łojotok.

Nie jest trudno zaobserwować takie objawy. Skóra głowy zaczyna swędzieć, a na włosach (czasem ramionach) pojawiają się małe, białe kawałki suchej skóry.

Choroba ta polega na zaburzeniach procesów regeneracyjnych naskórka, który u osób z łupieżem złuszcza się o wiele szybciej. Problem łupieżu to nie tylko defekt kosmetyczny, ale także problem zdrowotny (ma charakter nawracający i przewlekły).

Należy nadmienić że czasami na skórze głowy niemowlaka może pojawić się żółta lub brązowa, łuszcząca się skóra, przypominająca łupież. Jest to tzw. ciemieniucha.

Przyczyny występowania łupieżu:

• przesuszona skóra głowy – najczęstsza z przyczyn pojawienia się łupieżu. Problem ten nasila się w zimie gdyż w ogrzewanych pomieszczeniach powietrze wysusza się

• zaburzenia gospodarki hormonalnej

• łojotokowe zapalenie skóry

• łuszczyca

• zbyt rzadkie mycie włosów

• egzema

• narażenie skóry głowy i włosów na działanie czynników atmosferycznych (intensywne słońce, zbyt niskie temperatury)

• nieodpowiednie kosmetyki do pielęgnacji włosów

• zła dieta

• osłabienie organizmu

• zakażenie skóry głowy drożdżakami

Jak radzić sobie z łupieżem?

Przede wszystkim należy pomyśleć profilaktycznie o odpowiednich kosmetykach do pielęgnacji włosów i skóry głowy. Dobrze dobrane są w stanie uchronić przed pojawieniem się łupieżu.

Jeżeli problem jednak powstanie najważniejsze jest najpierw zdefiniować z jakim rodzajem łupieżu mamy do czynienia.

Występują następujące rodzaje łupieżu:

Łupież zwykły (suchy), tłusty, pstry.

Łupież zwykły jest najbardziej pospolitą odmianą łupieżu, przebiega bez zmian zapalnych i nie uszkadza włosów. Często może przekształcić się w łupież tłusty.

Ten rodzaj łupieżu łatwo zauważyć ponieważ dosłownie “sypie się” z głowy.

Leczenie tego rodzaju przypadłości :

– stosowanie szamponu przeciwłupieżowego oraz leczniczego przeciwgrzybicznego,

– dokładne spłukiwanie włosów i skóry głowy,

– domowe maseczki i kompresy na skórę głowy np z oliwy z oliwek,

– okłady z cytryny (cytrynę w postaci plasterków wcieramy w umytą skórę głowy, a następnie myjemy ją ponownie),

– maseczka z jogurtu naturalnego.

Łupież tłusty może być następstwem łupieżu suchego. Występuje w przypadku włosów skłonnych do nadmiernego przetłuszczania się. Często towarzyszy mu świąd i zmiany zapalne. Charakteryzuje się mocno przylegającymi do skóry żółtawymi płatkami, które z czasem odrywają się i opadają na ubranie.

Leczenie tego rodzaju łupieżu:

Skutecznym sposobem na łupież tłusty jest stosowanie specjalistycznego szamponu przeciwłupieżowego. Bardzo ważna jest również dieta (bogata w witaminy i minerały).

Łupież pstry jest to powierzchniowe grzybicze zakażenie skóry. Pomimo tego, iż łupież jest chorobą skóry głowy ten rodzaj łupieżu dotyczy również innych części ciała. Charakterystycznym objawem są żółto-brunatne lub jasnoróżowe plamy na skórze. Początkowo mają wielkość ok. 3–4 mm. Z czasem łączą się i zajmują duże powierzchnie na skórze. Najczęściej występują na ramionach, karku, szyi, klatce piersiowej, oraz na twarzy i skórze głowy.

Leczenie tego rodzaju dolegliwości:

Stosowanie preparatów, które zawierają substancję przeciwgrzybiczną. Należy nanieść je na zmienione chorobowo miejsca i pozostawić (nie trzeba spłukiwać). Także ważne jest  używanie szamponu ze składnikami przeciwgrzybicznymi.

Leczenie łupieżu (bez względu na rodzaj przypadłości) wymaga cierpliwości i systematyczności. Zazwyczaj, by wyleczyć łupież, wystarczy zastosować szampon przeciwłupieżowy. Jednak jeśli pomimo stosowania preparatów przeciwłupieżowych nadal problem łupieżu występuje, odczuwalne jest swędzenie, a skóra głowy jest czerwona i opuchnięta, należy wybrać się do lekarza dermatologa.

Źródła zdjęć:

http://wylecz.to/pl/uroda/wlosy/lupiez-suchy.html

http://leczenie-objawy.pl/lupiez-suchy-tlusty-pstry.htm

http://mystraighthair.blogspot.com/2013/07/upiez-tusty-wypadanie-wosow-dopado-i.html

http://aptekarka.pl/lupiez-pstry-objawy-oraz-popularne-metody-leczenia/